Ταύτας τὰς συμβουλὰς δώσασα ἡ μήτηρ εἰς τὴν θυγατέρα της, θρηνοῦσαν πικρῶς τὸν ἀποχωρισμὸν αὐτῆς, μετ’ ὀλίγον ἐξέπνευσε καὶ οὕτω μετέβη ἐκ τῆς κοιλάδος ταύτης τοῦ κλαυθμῶνος εἰς τὰ ἀγαπητὰ τοῦ Κυρίου σκηνώματα καὶ εἰς τὰς αὐλὰς αὐτοῦ, τὰς ὁποίας ἐπεπόθει ὡς ἔλαφος διψῶσα. Ἡ δὲ θυγάτηρ ἅπασαν τὴν ἐν Αἰγύπτῳ περιουσίαν αὐτῆς διανείμασα εἰς τοὺς πτωχούς, ἐπεμελεῖτο τῆς ἀσκήσεως.
Μαθὼν ὁ αὐτοκράτωρ τὸν θάνατον τῆς γυναικὸς τοῦ Ἀντιγόνου ἐλυπήθη μεγάλως, ὁ δὲ μνηστὴρ τῆς θυγατρὸς παρεκάλεσε τὸν βασιλέα νὰ μεταφέρῃ ἐξ Αἰγύπτου τὴν μνηστὴν αὐτοῦ, ἵνα τὴν συζευχθῇ. Πεισθεὶς ὁ βασιλεὺς εἰς τὰς παρακλήσεις τοῦ μνηστῆρος, γράφει πρὸς τὴν Εὐπραξίαν διὰ ταχυδρόμου, ἵνα ἐπιστρέψῃ εἰς Κωνσταντινούπολιν πρὸς τέλεσιν τῶν γάμων αὐτῆς. Αὕτη δὲ λαβοῦσα τὴν ἐπιστολὴν τοῦ βασιλέως ἀνταπέστειλεν αὐτῷ λέγουσα· «Ἐγὼ ἤδη ἐμνηστεύθην τὸν Χριστόν, ἐκλεξαμένη αὐτὸν ὡς νυμφίον· ἑπομένως δὲν δύναμαι νὰ ἐγκαταλείψω αὐτὸν καὶ νὰ προτιμήσω ἀντ’ αὐτοῦ ἄλλον παρερχόμενον μετ’ ὀλίγον, ἀλλ’ οὐδὲ ἡ ἔννομος βασιλεία σου δύναταί ποτε νὰ ἐπιτρέψῃ τὸ ἀνόμημα τοῦτο· ἂν δὲ ἡ εὐσεβὴς βασιλεία σου εὐαρεστῆται νὰ ἀποδώσῃ χάριν τινὰ εἰς τοὺς γονεῖς μου, παρακαλῶ ταύτην νὰ ἀπονείμῃ εἰς ἐκείνους, τοὐτέστι νὰ διανείμῃ εἰς τοὺς πτωχοὺς τὴν ἐκεῖ περιουσίαν ἐκείνων. Τοῦτο ποιῶν, εἰς ἐκείνους μὲν θὰ φανῇς εὐγνώμων διὰ τὰς ἐκδουλεύσεις τὰς ὁποίας ἔδειξαν πρός σέ, ἐμὲ δὲ θὰ ἀπαλλάξῃς φροντίδων πολλῶν, παρέχων εἰς ἐμὲ τὴν εὐκαιρίαν τοῦ νὰ ἀσκοῦμαι ἀθορύβως καὶ ἀπερισπάστως, σεαυτὸν δὲ θὰ καταστήσῃς ἄξιον πολλοῦ μισθοῦ παρὰ τῷ Θεῷ». Ταύτην τὴν ἐπιστολὴν σφραγίσασα ἡ Εὐπραξία ἐπέδωκεν εἰς τὸν ταχυδρόμον· ὅτε δὲ ἔλαβε ταύτην ὁ βασιλεὺς ἐθαύμασε τὴν κόρην καὶ ἐξεπλήρωσε τὴν παράκλησιν αὐτῆς.
Καὶ ταῦτα μὲν οὕτως ᾠκονομήθησαν. Ἡ δὲ Εὐπραξία, ἀποθέσασα πᾶσαν περὶ τούτου φροντίδα, ἐπεδόθη ὁλοψύχως εἰς τὴν ἄσκησιν, τὴν νηστείαν, τὴν ἀγρυπνίαν καὶ τὴν προσευχήν, τὸν νοῦν της ἀείποτε ἔχουσα εἰς τὰ οὐράνια, προορῶσα τὸν Κύριον ἐκ δεξιῶν της διὰ παντὸς ἵνα μὴ σαλευθῇ, καὶ τοὺς ὀφθαλμούς της διὰ παντὸς ἔχουσα πρὸς τὸν Κύριον, ἵνα αὐτὸς ἐκσπάσῃ ἐκ παγίδος τοὺς πόδας της, καὶ ἀναβάσεις ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς διατιθεμένη καὶ ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν πορευομένη καὶ ἐπιτείνουσα καθημερινῶς τὴν ἄσκησιν καὶ ἀναβαίνουσα ὡς διὰ βαθμίδων εἰς τὴν τελειότητα· διότι μέχρι τινὸς μετελάμβανε τροφῆς καθ’ ἑσπέραν, βραδύτερον δὲ ἡμέραν παρ’ ἡμέραν, κατόπιν ἀνὰ δύο ἡμέρας, ὕστερον ἀνὰ τρεῖς καὶ πάλιν ἀνὰ τέσσαρας· ἡ δὲ τροφὴ αὐτῆς ἦτο ἄρτος μόνον καὶ ὕδωρ.