Μετὰ δέ τινας ἡμέρας ἐλθοῦσα ἡ μήτηρ εἰς τὴν Μονὴν καὶ ἰδοῦσα τὴν θυγατέρα αὐτῆς ἐνδεδυμένην τὸ μοναχικὸν σχῆμα, ἠρώτησεν ἂν ἀρέσῃ εἰς αὐτὴν τὸ σχῆμα τοῦτο. Αὕτη δὲ ἀπεκρίνατο· «Καὶ ὑπὲρ μοῦ ἀρέσκει, διότι ὡς ἐδιδάχθην εἶναι ἀρραβὼν τοῦ μυστικοῦ γάμου, τοῦ ὁποίου ἀξιοῖ ὁ νυμφίος Χριστὸς τὰς γνησίως ἀγαπώσας αὐτόν». Ταῦτα ἡ μήτηρ ἀκούσασα ἐπηυχήθη εἰς αὐτὴν τὴν ἀπόλαυσιν τοῦ νυμφῶνος ἐκείνου καὶ ἀσπασαμένη τὰς ἐν τῇ Μονῇ ἀσκουμένας ἀδελφὰς ἀνεχώρησε. Περιερχομένη δὲ τὰ ἀσκητήρια τῆς Θηβαΐδος, ἐχορήγει εἰς τοὺς εἰς αὐτὰ ἀσκουμένους ὅσα εἶχον ἀνάγκην. Διὰ τὰς ἐλεημοσύνας ταύτας ἐφημίζετο πανταχοῦ. Μετ’ ὀλίγου δὲ χρόνου παρέλευσιν ἡ Ἡγουμένη τῆς Μονῆς εἶπε πρὸς τὴν Εὐπραξίαν, ἐλθοῦσαν πρὸς ἐπίσκεψιν τῆς θυγατρός της· «Λόγον θὰ εἴπω πρὸς σέ, ὁ ὁποῖος ἂς μὴ σὲ θορυβήσῃ ποσῶς· ἰδοὺ ἐγὼ κατὰ τὸν Προφήτην Ἠσαΐαν σοῦ παραγγέλλω νὰ τακτοποιήσῃς τὰ κατὰ τὸν οἶκόν σου, διότι μέλλεις μετ᾽ ὀλίγον νὰ ἀποθάνῃς, ὡς εἰς ἐμὲ τὴν ἁμαρτωλὴν ἐφανέρωσεν ὁ Θεὸς κατ’ ὄναρ καὶ θὰ μεταβῇς εἰς τὰς σκηνάς, εἰς ἃς μετέβη καὶ ὁ σύζυγός σου Ἀντίγονος, ὅστις εἶναι ἠξιωμένος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ μεγάλης παρρησίας καὶ δόξης».
Ταῦτα ἀκούσασα ἡ Εὐπραξία καὶ καλέσασα τὴν θυγατέρα της εἶπε· «Τέκνον, ὡς ἀνήγγειλεν εἰς ἐμὲ ἡ διδάσκαλος σου, ἐγγίζει το τελος τῆς ζωῆς μου, σὺ δὲ μένεις κληρονόμος τῆς περιουσίας τοῦ πατρός σου καὶ ἐμοῦ. Ταύτην τὴν παραίνεσιν σοῦ δίδω τελευταίαν, μεταχειρίσου δηλαδὴ τὴν κληρονομίαν σου κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, καὶ οἰκονόμησον φρονίμως, ἵνα καὶ ἐγὼ καὶ ὁ πατήρ σου εὕρωμεν ἀμοιβήν τινα ἐνώπιον τοῦ ἀδεκάστου Κριτοῦ καὶ σὺ δὲ οὐχὶ μικράν. Μὴ ἀθετήσῃς τὴν ὑπόσχεσιν τὴν ὁποίαν ἔδωκες τοῦ νὰ εὐαρεστῇς εἰς τὸν Θεόν, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνετέθης. Τὴν Ἡγουμένην θεώρει ὡς ἄλλην μητέρα σου, ὑπάκουε εἰς τὰς ἐντολὰς αὐτῆς καθ’ ὅλα, πρὸς τὰς ἀδελφὰς προσφέρου μετριοφρόνως, καὶ διακόνει αὐτὰς μεθ’ ὅλης τῆς προθυμίας. Μὴ ὑπερηφανεύεσαι διὰ τὴν εὐγένειάν σου καὶ τὴν βασιλικήν σου καταγωγήν, διότι πάντων τῶν ἀνθρώπων εἷς εἶναι ὁ Δημιουργός, ὁ Πλάστης τῆς φύσεως καὶ πάντων ὁ Κύριος, ὅστις δὲν θεωρεῖ ἀνάξιον ἑαυτοῦ νὰ ὀνομάζηται Πατήρ· ἂν δὲ πάντες οἱ ἄνθρωποι ἔχωμεν κοινὸν Πατέρα τὸν Θεόν, πῶς τολμᾷ τις νὰ ὀνομάζῃ τὸν μὲν εὐγενῆ, τὸν δὲ ἀγενῆ; Εἰς τὰς προσευχὰς μνημόνευε τοῦ πατρός σου καὶ ἐμοῦ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας ἡμῶν».