προσελθοῦσα δὲ μετ’ αὐτῶν καὶ ἡ ἀπαλλαγεῖσα τοῦ πονηροῦ πνεύματος γυνὴ διὰ πρεσβειῶν τῆς Εὐπραξίας, ὀλοφυρομένη κατησπάζετο τὰς χεῖρας αὐτῆς λέγουσα· «Αἱ χεῖρες αὗται πολλάκις ὑπηρέτησαν ἐμὲ τὴν ἀναξίαν, αἱ χεῖρες αὗται ἐφυγάδευσαν ἀπ’ ἐμοῦ τὸ πονηρὸν πνεῦμα». Ἐν τῷ μεταξὺ δὲ τούτῳ ἡ Εὐπραξία ἐξέπνευσε, τὸ τριακοστὸν ἤδη ἔτος τῆς ἡλικίας της ἄγουσα, τὸ δὲ ἱερὸν αὐτῆς λείψανον κατετέθη πλησίον τοῦ λειψάνου τῆς μακαρίας μητρός της.
Ἡ Ἰουλία ἐπὶ τρεῖς συνεχῶς ἡμέρας ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ τάφου δεομένη τῆς μακαρίας Εὐπραξίας, ἵνα προσληφθεῖσα καὶ αὕτη συζῇ μετ’ αὐτῆς ἀχωρίστως, κατὰ δὲ τὴν τετάρτην ἡμέραν προσελθοῦσα περιχαρὴς εἰς τὴν Ἡγουμένην εἶπεν· «Ἰδού, προσκαλεῖ καὶ ἐμὲ ὁ Δεσπότης Χριστός, δυσωπηθεὶς ὑπὸ τῶν ὑπὲρ ἐμοῦ δεήσεων τῆς Εὐπραξίας». Ἀποθνήσκει λοιπὸν καὶ ἐκείνη, ἀφοῦ ἠσπάσθη τὰς ἀδελφὰς καὶ θάπτεται μετὰ τῆς Εὐπραξίας· μετὰ δὲ τριάκοντα ἡμέρας ἀπὸ τοῦ θανάτου τῆς Εὐπραξίας, συγκαλέσασα ἡ Ἡγουμένη τὰς ἀδελφάς, ἐπρότεινεν εἰς αὐτὰς νὰ ἐκλέξωσι διάδοχον αὐτῆς· «διότι καὶ ἐμέ, εἶπεν, ὁ Κύριος προσκαλεῖ διὰ πρεσβειῶν τῆς καλῆς Εὐπραξίας, μετὰ τῆς ὁποίας ἀπέρχομαι καὶ ἐγὼ ἡ ἀναξία νὰ συζῶ».
Ταῦτα ἀκούσασαι αἱ Μοναχαὶ κατελήφθησαν ὑπὸ βαθυτάτης λύπης καὶ ἐν τοιαύτῃ καταστάσει διατελοῦσαι ἐξέλεξαν τὴν νέαν Ἡγουμένην αὐτῶν, τὴν ὁποίαν ἀφοῦ ἡ πρῴην Ἡγουμένη παρῄνεσε διὰ μακρῶν ὡς καὶ τὰς λοιπὰς Μοναχάς, ἵνα ὑποτάσσωνται εἰς αὐτὴν καὶ ἐπιμελῶνται τῆς ἀρετῆς, ἀσπασαμένη αὐτάς, παρέδωκεν εἰς τὸν Κύριον τὸ πνεῦμα αὐτῆς, τὸ δὲ σῶμα ἐτάφη εἰς τὸν τάφον τῆς Ὁσίας Εὐπραξίας, ὅστις κατέστη ἀνεξάντλητος θαυμάτων πηγή, δι’ ὡν δοξάζεται καὶ ὑμνεῖται ἡ Ἁγία Τριάς, ᾗ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.