Ἀλλ’ ἆρά γε ἀπέκαμε πλέον ὁ τῶν δικαίων ἐχθρὸς τοῦ νὰ ἐπιβουλεύεται τὴν Εὐπραξίαν, ἐννοήσας πλέον ὅτι ὁ Θεὸς βοηθεῖ τοὺς δικαίους; Ἡ ἀποχὴ ἀπὸ πάσης ἐπιβουλῆς εἶναι πολὺ μακρὰν τῆς μοχθηρᾶς τοῦ διαβόλου φύσεως· διὰ τοῦτο, ὅτε ἐν τῷ μαγειρείῳ ἔλαβέ ποτε, τὸ σκέπασμα τοῦ λέβητος διὰ νὰ λάβῃ τὸ βράζον ὕδωρ, χύσῃ δὲ ἐντὸς αὐτοῦ ἄλλο, ὁ διάβολος, περιπλέξας τοὺς πόδας αὐτῆς, τὴν ἔρριψε κατὰ γῆς καὶ ἀνατρέψας αὐτὴν ἐξεκένωσεν αὐτὸ κατὰ τοῦ προσώπου της. Ἀλλὰ καθὼς ὁ πονηρὸς δὲν ἔπαυε, τοῦ νὰ πολεμῇ τὴν Εὐπραξίαν, οὕτως οὐδὲ ὁ Θεὸς ἔπαυε τοῦ νὰ τὴν βοηθῇ· διότι ἐξαπέστειλε τὸν Ἄγγελον αὐτοῦ φύλακα καὶ λυτρωτὴν τῆς Ὁσίας ἐκ τῶν παγίδων τοῦ ἐχθροῦ· διότι ἂν δὲν ὑπῆρχεν ἡ ἐξ ὕψους βοήθεια, ἤθελε, καταφλεχθῆ τὸ πρόσωπον τῆς Εὐπραξίας ὑπὸ τοῦ βράζοντος ὕδατος· ἀλλὰ τοῦτο ἔμεινεν ὅλως ἀβλαβές, ὡσεὶ ἤθελεν ἐπιχυθῆ ἐπ’ αὐτοῦ ψυχρὸν ὕδωρ. Ὅθεν ἡ μὲν Εὐπραξία ἐξῆλθεν ἀβλαβής, αἱ δὲ ἄλλαι Μοναχαὶ μαθοῦσαι τὸ γεγονὸς συνέδραμον μετὰ θορύβου καὶ ταραχῆς· ἰδοῦσαι δὲ τὴν Εὐπραξίαν ἀβλαβῆ, ἐξεπλάγησαν· ἐπὶ μᾶλλον δὲ ἐθαύμαζον, ἐφ’ ὅσον ἔβλεπον τὸ ἐν τῷ λέβητι ἐναπομεῖναν ὕδωρ ἔτι κοχλάζον. Ἐκ τοῦ γεγονότος τούτου ὅλαι αἱ ἀδελφαὶ ἐπείσθησαν ὅτι θεία χάρις ἐπεσκίασε τὴν Εὐπραξίαν καὶ ἔλεγον ὅτι εἶναι γνησία δούλη τοῦ Θεοῦ καὶ μεγάλως ὁ Θεὸς προνοεῖ περὶ ταύτης. Αὕτη δὲ διὰ τοῦ ἐναρέτου βίου της τοσοῦτον εὐηρέστει εἰς τὸν Θεόν, ὥστε ἠξιώθη καὶ τῆς θαυματουργικῆς χάριτος.
Ὑπῆρχε συνήθεια εἰς τοὺς κατοικοῦντας πέριξ τοῦ τόπου ἐκείνου νὰ φέρωσιν εἰς τὴν Μονὴν τοὺς ἀσθενοῦντας παῖδας· τούτους κατόπιν παρελάμβανον αἱ πρεσβύτεραι τῶν ἀδελφῶν καὶ ἔφερον ἐντὸς τοῦ Ναοῦ, εὐχόμεναι ὑπὲρ αὐτῶν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ οὕτως ἐθεραπεύοντο ἀπὸ τῆς κατεχούσης αὐτοὺς ἀσθενείας. Γυνὴ δέ τις, ἔχουσα παιδίον παράλυτον καὶ κωφάλαλον, κατὰ τὴν συνήθειαν ἦλθεν εἰς τὴν Μονὴν φέρουσα τὸ ὀκταετὲς αὐτῆς παιδίον ὡς φορτίον σχεδὸν ἄψυχον. Ἐλθοῦσα δὲ ἡ θυρωρὸς εἰς τὴν Ἡγουμένην ἀνήγγειλε τὰ κατὰ τὴν γυναῖκα. Αὕτη δὲ λέγει εἰς τὴν Εὐπραξίαν· «Ἄπελθε καὶ λαβοῦσα τὸ παιδίον εἰσάγαγε εἰς τὸν Ναόν». Αὕτη δὲ ἀπελθοῦσα καὶ ἰδοῦσα τὸ παιδίον ἀναίσθητον καὶ ἀκίνητον σχεδόν, εὐσπλαγχνισθεῖσα αὐτὸ ἐνηγκαλίσθη καὶ εἶπεν· «Ὁ Θεός, τέκνον, ὅστις σὲ ἐδημιούργησεν, εἴθε νὰ σὲ θεραπεύσῃ». Καὶ παρευθὺς, μετὰ τὸν λόγον τοῦτον κραυγάζον τὸ παιδίον ἐκάλει τὴν μητέρα του.