Λαβοῦσα δὲ τὴν τροφὴν ἀπέρχεται καὶ λέγει εἰς τὴν δαιμονιῶσαν· «Ἀδελφή, λάβε τὴν τροφήν σου καὶ φάγε». Αὕτη δὲ εὐθὺς ἐφώρμησεν ἐναντίον της, καὶ συλλαβοῦσα αὐτὴν ἐξέσχισε τὰ ἐνδύματά της, ἔρριψε δὲ τὴν ἀθλίαν ταύτην κατὰ γῆς καὶ ἐπιπεσοῦσα κατὰ τοῦ τραχήλου αὐτῆς ἐπέφερε δήγματα ὀδυνηρά. Μὴ δυνάμεναι δὲ νὰ βοηθήσωσι τὴν Γερμάναν αἱ ἀδελφαί, συνεταράχθησαν καὶ μετὰ κραυγῶν προσεκάλουν τὴν Εὐπραξίαν εἰς βοήθειαν· αὕτη δὲ ἐξελθοῦσα δρομαίως ἐκ τοῦ μαγειρείου ἀπήλλαξε τὴν Γερμάναν ἀπὸ τὰς χεῖρας τῆς δαιμονολήπτου τετραυματισμένην καὶ καθημαγμένην, καὶ ἐπιπλήξασα αὐτὴν εἶπε· «Μὲ τοιοῦτον τρόπον φέρεσαι εἰς τὴν ὑπηρετοῦσαν σε ἀδελφήν; Ζῇ Κύριος, ἂν ἀκόμη μίαν φορὰν τολμήσῃς νὰ πράξῃς τὸ αὐτό, θὰ λάβω τὴν ράβδον τῆς Ἡγουμένης καὶ θὰ σὲ δείρω σφοδρότατα». Τοὺς λόγους τούτους ἀκούσασα ἡ δαιμονιῶσα συνεστάλη καὶ ἡσύχασε.
Μετά τινας ἡμέρας, ἐλθοῦσα ἡ Εὐπραξία πρὸς ἐπίσκεψίν της, εὗρε ταύτην ἐξεσχισμένα ἔχουσαν τὰ ἱμάτια, καθημένην δὲ γυμνὴν καὶ τρώγουσαν κόπρον· ἰδοῦσα δὲ αὐτὴν εἰς τοιαύτην οἰκτρὰν κατάστασιν συνεκινήθη βαθέως, καὶ πολλὰ δάκρυα χύσασα, ἀνήγγειλε τὰ περὶ αὐτῆς εἰς τὴν προεστῶσαν, αὕτη δὲ διέταξε τὴν Εὐπραξίαν νὰ ἐνδύσῃ τὴν γυναῖκα καὶ νὰ προσφέρῃ εἰς αὐτὴν τροφήν, ὅπερ καὶ ἐποίησεν ἡ Εὐπραξία. Ἡ δὲ δαιμονιῶσα, λαβοῦσα τροφήν, ἡσύχασε· τῆς δὲ Εὐπραξίας οἱ ὀφθαλμοὶ ἐπληρώθησαν δακρύων. Λυπουμένη δὲ τὴν δαιμονιῶσαν παρεκάλει τὸν Θεὸν νὰ ἀπαλλάξῃ αὐτὴν τοῦ δαίμονος, ἐξηκολούθει δὲ ταύτην τὴν παράκλησιν καὶ μετὰ τὴν ἐπέλευσιν τῆς νυκτός. Τὴν δὲ πρωΐαν λέγει ἡ προεστῶσα εἰς τὴν Εὐπραξίαν· «Διατί, τέκνον μου, δὲν συμπαρέλαβες καὶ βοηθὸν εἰς τὰς ὑπὲρ τῆς δαιμονιώσης προσευχάς; δὲν ἀκούεις τοῦ Κυρίου λέγοντος, «ὅπου εἶναι συνηθροισμένοι δύο ἢ τρεῖς εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν;» πλὴν μάθε ὅτι ὁ Θεὸς εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς σου, καὶ ἀπήλλαξε διὰ σοῦ ταύτην ἐκ τοῦ πονηροῦ δαίμονος, ἀλλὰ πρόσεχε μὴ ὑπερηφανευθῇς ἐπὶ τούτῳ».
Ἡ δὲ καλὴ Εὐπραξία, ἀκούσασα τοὺς λόγους τούτους, προσέπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτῆς, λέγουσα· «Τίς εἰμὶ ἐγώ, κυρία μου, ἵνα ἀξιωθῶ τοιαύτης χάριτος, ἐγώ, ἥτις εἶμαι ἀναξία καὶ τῆς παρούσης ζωῆς, καὶ βλέπω τὸν ἥλιον ἐξ ἀγαθότητος τοῦ Ὑψίστου;». Ἡ δὲ Ἡγουμένη ἀπήντησεν· «Πορεύου, θύγατερ, καὶ φέρε εἰς πέρας τὸ χάρισμα τοῦ Θεοῦ, ἵνα τὸ ὄνομα αὐτοῦ δοξασθῇ καὶ διὰ σοῦ».