καὶ ὅλαι μὲν αἱ ἄλλαι ἀδελφαὶ ἐθαύμαζον αὐτὴν καὶ ἠγάπων, μία ὅμως ἐξ αὐτῶν, ὀνομαζομένη Γερμάνα, ἥτις καὶ ἀπὸ δούλην κατήγετο (ἰδικόν σου, ὦ φθονερὲ δαῖμον, εἶναι καὶ τοῦτο τὸ ἔργον) βλέπουσα τὴν Εὐπραξίαν ἐπαινουμένην παρ’ ὅλων τῶν ἀδελφῶν κυριεύεται ὑπὸ φθόνου, καὶ περὶ τὸ μαγειρεῖον ἀπασχολουμένη προσέρχεται εἰς τὴν νεάνιδα καὶ λέγει πρὸς αὐτήν· «Σύ, Εὐπραξία, ἂν καὶ τρώγεις ἅπαξ μόνον τῆς ἑβδομάδος, ἀντέχεις· ἂν ὅμως καὶ εἰς ἡμᾶς ἐπιβάλῃ ἡ Ἡγουμένη τὸν αὐτὸν κανόνα, τότε τί θὰ γίνωμεν, ἂν δὲν δυνηθῶμεν νὰ ὑποφέρωμεν ταύτην τὴν νηστείαν;». Αὕτη δὲ ἀπήντησεν· «Δὲν εἶναι οὕτω, ἀδελφή μου, διότι ἡ Ἡγουμένη οὐδεμίαν ὑποχρεοῖ νὰ ἐγκρατεύηται ὑπὲρ τὴν δύναμίν της». Ἡ δὲ φθονερὰ ἐκείνη γυνὴ ἔτι μᾶλλον πικρανθεῖσα ἐκ τῆς ἀπαντήσεως τῆς Εὐπραξίας ἀνταπήντησε· «Καὶ τίς δὲν γινώσκει τὴν ἀναισχυντίαν σου καὶ τὴν ὑπόκρισίαν σου καὶ ὅτι πάντα ποιεῖς ἵνα διαδεχθῇς τὴν Ἡγουμένην μετὰ τὸν θάνατόν της; Ἀλλ’ ἔχω πεποίθησιν ὅτι παρ’ ὅλα ταῦτα δὲν θέλεις κατορθώσει τὸν σκοπόν σου».
Ταῦτα ἀκούσασα ἡ ἄκακος ἐκείνη ψυχὴ καὶ ἐννοήσασα τὸν φθόνον, προσέπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτῆς καὶ εἶπε· «Συγχώρησόν μοι, κυρία μου, καὶ εὐχήσου ὑπὲρ ἐμοῦ, διότι ἥμαρτον καὶ πρὸς σέ». Αὕτη δὲ ἔτι μᾶλλον ὑβρίσασα τὴν Εὐπραξίαν ἀπεμακρύνθη. Ἀφοῦ δὲ ἐγένοντο ταῦτα γνωστὰ εἰς τὴν προεστῶσαν, τοσαύτην ἀγανάκτησιν ἐξήγειραν εἰς αὐτὴν κατὰ τῆς Γερμάνας, ὥστε ἐχώρισεν αὐτὴν καὶ τῶν θείων Μυστηρίων καὶ τῶν Συνάξεων. Ἡ δὲ Εὐπραξία παρεκάλει τὴν Ἡγουμένην νὰ συγχωρήσῃ τὴν ὑβρίσασαν αὐτήν· ἀλλ’ ἐπειδὴ δὲν τὴν ἔπειθεν, ἤδη παρελθόντος ἑνὸς μηνός, παραλαβοῦσα τινὰς τῶν πρεσβυτέρων ἀδελφῶν προσῆλθεν εἰς τὴν Ἡγουμένην καὶ παρεκάλει αὐτὴν νὰ λύσῃ τὸν δεσμὸν τῆς Γερμάνας. Οὕτως ἡ προεστῶσα ἄλλοτε μὲν ἐπικρίνουσα τὴν πρᾶξιν ἄλλοτε δὲ διδάσκουσα, τὴν πράξασαν ἐσυγχώρησεν. Ἀλλ’ ὁ ἐχθρὸς δὲν ἔπαυσε πολεμῶν τὴν Εὐπραξίαν.
Ἐν μιᾷ λοιπὸν νυκτὶ ἐξήγειρεν εἰς αὐτὴν πόλεμον τῆς σαρκὸς διὰ φαντασιῶν· αὕτη δὲ ἐξελθοῦσα μεθ’ ὁρμῆς ἐκ τῆς κοίτης καὶ σταθεῖσα ἐν ὑπαίθρῳ ὕψωσε τὰς χεῖρας της πρὸς τὸν Θεὸν παρακαλοῦσα νὰ καταπαύσῃ τὸν σαρκικὸν αὐτῆς πόλεμον. Ἵστατο λοιπὸν οὕτως ἐν ὑπαίθρῳ τεσσαράκοντα ἡμέρας κατὰ συνέχειαν, μηδεμιᾶς τῶν ἀδελφῶν ἐχούσης τὴν ἄδειαν νὰ πλησιάσῃ πρὸς αὐτήν. Ἵστατο δὲ ἄσιτος καὶ ὀρθία.