Ὅτε δὲ ἔμαθε τοῦτο ἡ Ἡγουμένη, προσκαλέσασα τὴν μητέρα τοῦ παιδίου, λέγει πρὸς αὐτήν· «Ἦλθες ἐνταῦθα, ἀδελφή, νὰ ἐκπειράσῃς ἡμᾶς;». Αὕτη δὲ ὡρκίζετο ὅτι τὸ παιδίον ἐκ γενετῆς εἶναι παράλυτον καὶ κωφάλαλον, εἰς τρόπον ὥστε οὔτε περιεπάτησέ ποτε, οὔτε ἤκουσεν, οὔτε ὡμίλησε μέχρι τοῦ χρόνου, κατὰ τὸν ὁποῖον λαβοῦσα αὐτὸ εἰς χεῖρας ἡ ἀδελφὴ ἀπῆλθεν. Ἡ δὲ προεστῶσα ἀπήντησεν· «Ἴδε λοιπόν, ἔχεις ἤδη τὸ παιδίον σου ὑγιές, ὅθεν ἄπελθε εὐχαριστοῦσα τὸν Θεόν». Ὑφ’ ὅλων λοιπὸν τῶν ἀδελφῶν ἡ Εὐπραξία ὡμολογεῖτο ὅτι εἶναι θεοφιλής.

Ὑπῆρχεν ἐν τῇ Μονῇ γυνή τις πρὸ πολλῶν ἐτῶν κατεχομένη ὑπὸ τοῦ δαίμονος, καταφυγοῦσα εἰς τὴν Μονὴν πρὸς ἴασιν· ἐπειδὴ δὲ ἦτο πολὺ ἀγρία καὶ ἐπικίνδυνος εἰς τοὺς πλησιάζοντας, ἐδένετο δι’ ἁλύσεων, ἐκραύγαζε δὲ καὶ ἤφριζε διὰ τοῦ στόματός της καὶ ἔτριζε τοὺς ὀδόντας της, φόβον καὶ τρόμον ἐμπνέουσα ὄχι μόνον εἰς τοὺς βλέποντας αὐτήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἀκούοντας, οὐδὲ ἐτόλμα τις νὰ πλησιάσῃ αὐτήν, ἀλλὰ καὶ ὅτε προσέφερον εἰς αὐτὴν τροφήν, προσέδενον αὐτὴν εἰς τὴν ράβδον καὶ τὴν ἔδιδον ἀπὸ μακράν. Πολλάκις λοιπὸν ἡ προεστῶσα μετὰ τῶν πρεσβυτέρων ἀδελφῶν προσηύχοντο πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τῆς ἀπαλλαγῆς αὐτῆς ἀπὸ τοῦ δαίμονος, καὶ ὅμως εἰσέτι ἡ γυνὴ ἐκυριεύετο ὑπ’ αὐτοῦ. Λέγει λοιπὸν ἡ Ἡγουμένη εἰς τὴν Εὐπραξίαν· «Τέκνον, θέλω ἵνα σὺ προσφέρῃς τὴν τροφὴν εἰς τὴν ἐνοχλουμένην ὑπὸ τοῦ δαίμονος, ἂν δὲν φοβῆσαι». Αὕτη δὲ εὐπειθῶς παραλαβοῦσα τὸ ἀγγεῖον, ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἐκόμιζον τὴν τροφήν, ἀπῆλθεν. Ἡ δὲ δαιμονιῶσα, ἁρπάσασα αὐτὸ ἡτοιμάζετο νὰ τὸ ρίψῃ ἐναντίον τῆς Εὐπραξίας, ἀλλ’ αὕτη λαβοῦσα τὴν χεῖρα αὐτῆς, εἶπε· «Στάσου καὶ μὴ ἀτακτεῖς, διότι ἄλλως θὰ σοῦ προξενήσω πληγὰς διὰ τῆς ράβδου τῆς Ἡγουμένης». Ἐκείνη δὲ παρευθὺς ἡσύχασε· τότε λέγει πρὸς αὐτήν· «Κάθισε, ἀδελφή, καὶ φάγε». Αὕτη δὲ ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ ἡσύχασεν. Ἔκτοτε λοιπὸν ἡ Εὐπραξία ἐκόμιζεν εἰς αὐτὴν τὴν τροφήν, καὶ ὅτε ἤρχιζεν ὁ δαίμων νὰ τὴν ταράττῃ, ἔλεγον πρὸς αὐτὴν αἱ ἀδελφαί· «Ἡσύχασε, διότι θὰ ἔλθῃ ἡ Εὐπραξία νὰ σὲ δείρῃ». Εὐθὺς δὲ ἔπαυε τὸν θόρυβον καὶ ἡσύχαζεν.

Ὅλαι μὲν αἱ ἄλλαι ἀδελφαὶ καὶ ἠγάπων τὴν Ὁσίαν καὶ ἐθαύμαζον· ἡ δὲ Γερμάνα, περὶ τῆς ὁποίας εἴπομεν ἀνωτέρω, κεκρυμμένον εἰσέτι ἔχουσα εἰς τὴν καρδίαν αὐτῆς τὸν φθόνον, εἶπεν· «Ἐὰν δὲν ἔλθῃ ἡ Εὐπραξία, δὲν δύναται ἡ δαιμονόληπτος νὰ λάβῃ τροφὴν καὶ παρ’ ἄλλης; ἂς δοθῇ καὶ εἰς ἐμὲ ἡ τροφὴ αὐτῆς, καὶ ἐγὼ θὰ τὴν ὑπηρετήσω».