Μετὰ ταῦτα εἶπε πρὸς τὸν Ἀχαάβ· «Ὕπαγε, φάγε καὶ πίε, ὅτι ἀκούω τὴν βροχήν ὅπου ἔρχεται». Καὶ ὁ μὲν Ἀχαὰβ ἔπραξεν ὡς προσετάχθη· ὁ δὲ Προφήτης Ἠλίας ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος, καὶ κύψας ἐπὶ τὴν γῆν, ἔβαλε τὸ πρόσωπόν του ἐν μέσῳ τῶν γονάτων αὐτοῦ. Μετὰ δὲ ὥραν ἐστράφη πρὸς τὸν ὑπηρέτην του, ὅστις λέγουσιν, ὅτι ἦτο ὁ Προφήτης Ἰωνᾶς, ὁ υἱὸς τῆς χήρας, τὸν ὁποῖον ἀνέστησεν ὁ Προφήτης Ἠλίας, περὶ τοῦ ὁποίου προείπομεν, καὶ τοῦ λέγει· «Βλέψον πρὸς τὴν θάλασσαν, ἵνα ἴδῃς τί ἔρχεται». Εἶδεν ὁ ὑπηρέτης, ἀλλ’ οὐδὲν ἐφάνη. Πάλιν λέγει ὁ Προφήτης· «Βλέψον ἕως ἑπτά». Ἐποίησε καθὼς προσετάχθη, τὴν δὲ ἑβδόμην εἶδε νέφος μικρόν, ὡς πάτημα ἀνθρώπου, ὅπερ ἠγείρετο ἀπὸ τὴν θάλασσαν. Τότε λέγει ὁ Προφήτης εἰς ἐκεῖνον τὸν ὑπηρέτην του· «Ὕπαγε καὶ εἰπὲ εἰς τὸν Ἀχαὰβ νὰ ζεύξῃ τὴν ἅμαξάν του, νὰ προφθάσῃ εἰς τὴν οἰκίαν του, διότι θέλει κινδυνεύσει ἀπὸ τὴν βροχήν». Ἐποίησε τότε ὁ βασιλεὺς Ἀχαὰβ οὕτω· τόση δὲ πολλὴ βροχὴ ἦλθεν, ὥστε δὲν ἐπρόφθασε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Σαμάρειαν τὴν πόλιν, εἰς τὰ βασίλειά του, ἀλλὰ εἰσῆλθεν εἰς πόλιν τινα Ἰεζράελ ὀνομαζομένην. Εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν εἰσῆλθε καὶ ὁ Προφήτης Ἠλίας, φεύγων τὴν πολλὴν βροχὴν ὅπου ἐγίνετο.

Μετά τινας ἡμέρας, ἀφοῦ ἔπαυσεν ἡ βροχή, ἦλθεν ὁ Ἀχαὰβ εἰς τὴν Σαμάρειαν καὶ διηγήθη εἰς τὴν γυναῖκά του Ἰεζάβελ πάντα ὅσα ἐποίησεν Ἠλίας καὶ ὅτι ἐφόνευσε τοὺς ἱερεῖς τοῦ Βάαλ. Ἡ δὲ μιαρὰ ἐκείνη γυνή, ὡς ἤκουσεν ὅτι ὁ Προφήτης Ἠλίας ἐφόνευσε τοὺς ἱερεῖς, ἔστειλεν εἰς αὐτὸν ἀνθρώπους καὶ εἶπον· «Ἐὰν σὺ εἶσαι ὁ Ἠλίας, καὶ ἐγὼ εἶμαι ἡ Ἰεζάβελ. Μάθε λοιπὸν ὅτι εἰς αὐτὰ ποὺ ἐπέτρεψεν ὁ Θεὸς καὶ ἔγιναν ἔχουν νὰ προστεθοῦν καὶ ταῦτα· αὔριον αὐτὴν τὴν ὥραν θὰ φονεύσω καὶ ἐγὼ σέ, ὡς σὺ ἐφόνευσες ἐκείνους».

Ταῦτα ὡς ἤκουσεν ὁ Προφήτης Ἠλίας, ἄνθρωπος ἦτο καὶ αὐτός, ἐφοβήθη καὶ ἠγέρθη νὰ φύγῃ, φεύγων δὲ ἦλθεν εἰς μίαν χώραν Βηρσαβεὲ λεγομένην, ἥτις ἦτο εἰς τὰ σύνορα τῆς Ἰουδαίας. Ἐκεῖ ἀφῆκε τὸ παιδάριον, τὸν ὑπηρέτην, ὁ ὁποῖος ἦτο ὁ Ἰωνᾶς, ὡς προεῖπον, αὐτὸς δὲ ἐπορεύθη εἰς τὴν ἔρημον, μιᾶς ἡμέρας ὁδόν. Ἀγανακτημένος δὲ ἐπῆγε καὶ ἐκάθησε κάτωθεν ἑνὸς δένδρου, τὸ ὁποῖον ἑβραϊστὶ μὲν λέγεται Ραθμάν, ἑλληνιστὶ δὲ τὸ λέγουν Ἄρκευθον, τὸ ὁποῖον γίνεται μόνον εἰς τὸν τόπον τῆς Παλαιστίνης, εἶναι δὲ παρόμοιον ὡς κέδρος. Ἐκεῖ ὅπου ἐκάθητο στενοχωρημένος καὶ ἀπηλπισμένος καὶ ἐζήτει ἀπὸ τὸν Θεὸν τὸν θάνατον, ἀπεκοιμήθη καὶ ἰδοὺ Ἄγγελος Κυρίου ἦλθε καὶ ἤγειρεν αὐτὸν λέγων· «Ἔγειραι καὶ φάγε».