ΗΛΙΑΣ ὁ ἔνδοξος Προφήτης ἦτο υἱὸς Σωβάκ, καταγόμενος ἐκ Θέσβης, πόλεως τῆς Γαλαὰδ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἀαρών, ἡ δὲ Θέσβη, ἐξ ἧς καὶ θεσβίτης ἐκλήθη ὁ Ἅγιος, ἦτο δεδομένη εἰς τοὺς ἱερεῖς. Ὅταν δὲ οὗτος ἐγεννήθη, εἶδεν ὁ πατήρ του Σωβὰκ ὀπτασίαν, ὅτι ἄνδρες λευκοφόροι τὸν ὠνόμαζον Ἠλίαν (ὅπερ δηλοῖ Θεὸς ἢ θεῖος, παραγόμενον ἐκ τοῦ Ἠλί, τὸ ὁποῖον σημαίνει, ἑβραϊστὶ Θεός), ὅτι τὸν ἐσπαργάνωναν μὲ πῦρ, καὶ πῦρ ἔδιδον εἰς αὐτὸν νὰ φάγῃ. Ὅθεν μεταβὰς εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐφανέρωσε τὴν ὀπτασίαν ταύτην εἰς τοὺς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶπον εἰς αὐτὸν διὰ χρηματισμοῦ προφητικοῦ καὶ ἀποκαλύψεως ταῦτα· «Μὴ φοβηθῇς, ὦ ἄνθρωπε, ὅτι ἡ κατοίκησις τοῦ τέκνου θὰ εἶναι φῶς, ὁ λόγος του ἀπόφασις, ἡ ζωή του κατὰ Κύριον, καὶ ὁ ζῆλός του θὰ φανῇ εὐάρεστος εἰς τὸν Θεόν, θέλει δὲ κρίνει τὸν Ἰσραὴλ διὰ πυρὸς καὶ μαχαίρας». Οὗτος ὁ Ἅγιος ἤκμασε περὶ τὰ ἐννεακόσια ἔτη πρὸ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ προεφήτευσεν ἔτη εἴκοσι πέντε (921-896 π.Χ.), ἂς ἴδωμεν δὲ ποῖα καὶ πόσα ἔργα καὶ θαύματα ἔκαμεν.

Γράφει τὸ βιβλίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπερ ὀνομάζεται Βασιλειῶν Τρίτη, εἰς το τέλος τοῦ δεκάτου ἕκτου Κεφαλαίου, ὅτι εἰς τὴν πόλιν Σαμάρειαν, καθὼς καὶ εἰς τὰ περίχωρα τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐβασίλευεν εἷς βασιλεὺς Ἀχαὰβ ὀνομαζόμενος, υἱὸς τοῦ Ἁμβρί. Οὗτος ἦτο ἀσεβὴς καὶ δὲν ἐπίστευεν εἰς τὸν ἀληθινὸν Θεόν, ἐπῆρε δὲ καὶ γυναῖκα τὴν Ἰεζάβελ, τὴν θυγατέρα τοῦ βασιλέως τῶν Σιδωνίων, Ἰεθεβαάλ· τόσον δὲ ἐγκατέλειψε τὸν Θεόν, ὅστις ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, ὥστε ἔκαμε Ναὸν εἰδωλικόν, ἔστησε δὲ καὶ μέγα εἴδωλον, ἵνα προσκυνῇ τὸν θεὸν τῶν Ἑλλήνων, τὸν ὁποῖον οἱ μὲν Ἕλληνες ὠνόμαζον Δία, οἱ δὲ Ἑβραῖοι Βάαλ. Εἰς ἐκείνας τὰς ἡμέρας ἦτο καὶ ὁ Προφήτης Ἠλίας, βλέπων δὲ τὸν βασιλέα ὅτι ἀφῆκε τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καὶ προσκυνεῖ εἴδωλα κωφὰ καὶ ἀναίσθητα, αὐτὸς καὶ ὁ λαὸς ἅπας, εἶπε· «Ζῇ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου παρίσταμαι ἐγώ νὰ μὴ γίνῃ πλέον δρόσος οὐδὲ βροχὴ εἰς τὴν γῆν, εἰμὴ μόνον πάλιν διὰ τοῦ λόγου μου». Ἀφοῦ εἶπε ταῦτα ἦλθε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Ἠλίαν λέγων· «Φύγε ἀπ’ ἐδῶ κατὰ ἀνατολὰς καὶ κρύψου εἰς τὸν χείμαρρον ὅπου εἶναι ἀπέναντι τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ καὶ ὀνομάζεται Χοράθ, θέλεις δὲ πίνει νερὸν ἀπὸ τὸν ποταμὸν καὶ ἐγὼ θέλω ποοστάξει τοὺς κόρακας νὰ σὲ τρέφουν ἐκεῖ».