Ἀπεκρίθη ἡ γυνή· «Ζῇ Κύριος ὁ Θεός σου, ἄρτος δὲν εὑρίσκεται παρ’ ἐμοί, μόνον ὀλίγον ἄλευρον εἰς τὸ καδίον μου, καὶ ὀλίγον ἔλαιον εἰς τὸ δοχεῖον καὶ διὰ τοῦτο συλλέγω ὀλίγα ξύλα ἵνα κάμω μικρὰν πήτταν, νὰ φάγω ἐγὼ καὶ τὰ παιδιά μου καὶ ἔπειτα νὰ ἀποθάνωμεν ἀπὸ τὴν πεῖναν». Ὁ δὲ Προφήτης λέγει εἰς αὐτήν· «Ἔχε θάρρος, πορεύου καὶ ποίησον καθὼς λέγεις, ἀλλὰ φέρε εἰς ἐμὲ πρῶτον τεμάχιον ἄρτου καὶ μετὰ ταῦτα θέλεις φάγει καὶ σὺ καὶ τὰ παιδιά σου· διότι οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἀπὸ τὸ καδίον δὲν θέλει ὀλιγοστεύσει τὸ ἄλευρον καὶ ἀπὸ τὸ δοχεῖον δὲν θέλει λείψει τὸ ἔλαιον ἕως τὰς ἡμέρας, καθ’ ἃς θὰ ἐξαποστείλῃ ὁ Θεὸς βροχὴν εἰς τὴν γῆν». Ἐπῆγε λοιπὸν ἡ γυνὴ καὶ ἔκαμε κατὰ τὸν λόγον τοῦ Προφήτου, καὶ ἀπ’ ἐκείνης τῆς ἡμέρας δὲν ἔλειψεν οὔτε τὸ ἄλευρον ἀπὸ τὸ καδίον οὔτε τὸ ἔλαιον ἀπὸ τὸ δοχεῖον κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ὅστις ἐλαλήθη διὰ στόματος τοῦ Προφήτου Ἠλιού.

Βλέπετε, εὐλογημένοι Χριστιανοί, πόσην ὠφέλειαν προξενεῖ ἡ ἐλεημοσύνη; Ἡ γυνὴ ἐκείνη μήπως ἐγνώριζεν ὅτι εἶναι Προφήτης καὶ Ἅγιος καὶ τοῦ ἔδωκεν ἄρτον, τὸν ὁποῖον, οὕτως εἰπεῖν, ἀφήρεσεν ἀπὸ τὸ στόμα της καὶ ἀπὸ τὸ στόμα τῶν τέκνων της; Οὐχί μόνον ὡς πτωχὸν καὶ συνάνθρωπον τὸν εἶδεν· ἀλλ’ ἐπειδὴ ἦτο ἐλεήμων καὶ φιλόξενος, ἐπροτίμησε κάλλιον νὰ δώσῃ εἰς τὸν πτωχὸν καὶ πεινασμένον νὰ φάγῃ, παρὰ αὐτὴ καὶ τὰ παιδιά της. Ποῦ εἶναι νὰ ἀκούσουν ταῦτα τινὲς ἀνελεήμονες γυναῖκες, ὅπου ἔρχεται ὁ πτωχὸς ἀδελφὸς τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν θύραν των καὶ δὲν ἀρκεῖ, ὅτι δὲν δίδουν ὀλίγον ἄρτον, ἀλλὰ τὸν ὑβρίζουν καὶ ὀνειδίζουν καὶ μὲ θυμὸν πολὺν τὸν ἀποδιώκουν; Ἐκείνη ὅμως ἡ χήρα δὲν ἔπραξεν οὕτω, ἀλλὰ μὲ ἕνα λόγον τοῦ Προφήτου ἐστέρησε τὸν ἑαυτόν της καὶ τὸ ἔδωκεν εἰς αὐτόν· ἀλλὰ ἰδὲ καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ τὴν ὁποίαν ἀπέκτησε.

Πόσοι ἄρχοντες καὶ ἀρχόντισσαι ἦσαν τὸν καιρὸν ἐκεῖνον μὲ χιλιάδας φλωρία; Ὅμως ἀπέθνησκον ἀπὸ τὴν πεῖναν· ἡ δὲ χήρα ἡ πτωχή μὲ τὴν φιλοξενίαν της, ἔτρωγε καὶ ἔπινε μὲ αὐτάρκειαν· ὄχι δὲ μόνον αὐτὴν τὴν εὐλογίαν ἀπέκτησεν, ἀλλὰ καὶ τὸν υἱόν της, ὁ ὁποῖος ἀπέθανε τὰς ἡμέρας ἐκείνας, τὸν ἀνέστησεν ὁ Προφήτης. Πῶς δὲ τὸν ἀνέστησεν; Ἀκούσατε. Εὑρισκομένου τοῦ Ἁγίου εἰς τὸν οἶκον τῆς χήρας, ἠσθένησεν ὁ υἱός της ἀπὸ ἀσθένειαν σοβαράν, ἓως οὗ ἀπέθανε. Παρεπονέθη τότε πρὸς τὸν Προφήτην ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν· «Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἦλθες νὰ ἀναμνήσῃς τὰς ἁμαρτίας μου εἰς τὸν Θεὸν καὶ νὰ θανατωθῇ ὁ υἱός μου!».