Διὰ δὲ τὴν προσευχὴν ὅπου ἔκαμε καὶ δὲν ἔβρεξεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τῆς γῆς τρεῖς χρόνους καὶ ἓξ μῆνας, ὁ Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος τὸ λέγει εἰς τὸ πέμπτον Κεφάλαιον τῆς Καθολικῆς αὐτοῦ ἐπιστολῆς οὕτως· «Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἓξ· καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς».
Ὅτι δὲ καὶ διὰ προσευχῆς κατεβίβασεν ὁ Προφήτης Ἠλίας πῦρ ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἔκαυσε τοὺς δύο πεντηκοντάρχους μετὰ τῶν στρατιωτῶν, ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς καὶ τοῦτο τὸ βεβαιώνει εἰς τὸ ἔνατον Κεφάλαιον τοῦ Εὐαγγελίου αὐτοῦ λέγων, ὡς ἀπὸ προσώπου τῶν Ἀποστόλων πρὸς τὸν Χριστόν· «Κύριε, θέλεις εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἀναλῶσαι αὐτούς, ὡς καὶ Ἠλίας ἐποίησεν;». Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴν εἰς τὸ ἑνδέκατον Κεφάλαιον λέγει τοὺς λόγους τοῦ Προφήτου· «Κύριε, τοὺς Προφήτας σου ἀπέκτειναν, καὶ τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν, κἀγὼ ὑπελείφθην μόνος, καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου».
Ταῦτα εἶναι τὰ ἐξαίσια θαύματα τὰ ὁποῖα ἐν τῇ παρούσῃ ζωῇ εὑρισκόμενος ἐτέλεσεν ὁ Προφήτης Ἠλίας. Ὅμως καὶ μετὰ τὴν ὡς εἰς οὐρανοὺς ἀνάληψίν του δὲν ἔπαυσεν ὁ Ἅγιος θαυματουργῶν καὶ ἐλέγχων τὴν παρανομίαν. Διὰ τοῦτο καὶ ὅταν ὁ Ἰωρὰμ ὁ βασιλεὺς τῆς Ἰουδαίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσαφάτ, ἀφῆκε τὴν λατρείαν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ ἐλάτρευε τὰ εἴδωλα, τὸν ἤλεγξε δριμύτατα δι’ ἐπιστολῆς του τὴν ὁποίαν τοῦ ἔστειλε διὰ θείου Ἀγγέλου ὀκτὼ ἕως δέκα ἔτη ἀπὸ τῆς ἀναλήψεώς του [1]. Τὸν ἀπειλοῦσε δὲ διὰ τῆς ἐπιστολῆς ταύτης ὅτι θὰ ἀσθενήσῃ, τοῦτο δε καὶ ἐγένετο διὰ τὴν ἀμετανόητον κατάστασίν του. Ἀλλὰ καὶ μέχρι σήμερον δὲν παύει ὁ Ἅγιος θαυματουργῶν [2] καὶ εὐεργετῶν ἡμᾶς· πρέπον δὲ εἶναι καὶ ἡμεῖς, οἵτινες εὐεργετούμεθα ὑπὸ τῶν Ἁγίων καὶ ἀκούομεν τὰς διηγήσεις καὶ τοὺς λόγους αὐτῶν, νὰ σπουδάζωμεν πῶς νὰ γίνωμεν καὶ μιμηταὶ τούτων, διὰ νὰ τύχωμεν καὶ ἡμεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἧς γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν, χάριτι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ πρέπει πᾶσα δόξα σὺν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρί, καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ Ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.