Τῇ Κ’ (20ῇ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἡ ὡς εἰς Οὐρανὸν πυρφόρος ἀνάβασις τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου ΗΛΙΟΥ τοῦ Θεσβίτου.

Ἴσως δὲ νὰ ἐρωτήσῃ τις, ὅτι ἐπειδὴ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη δὲν γράφει, ὅτι ἀπέθανεν ὁ Προφήτης οὗτος, ἀλλὰ ἀνελήφθη ὡς εἰς τὸν οὐρανόν, ἆρα γε ἀπέθανε φυσικὸν θάνατον, ὡς οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, οἵ τε δίκαιοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοί, ἢ εἶναι ἕως τὴν σήμερον ζῶν; Ἐὰν δὲ εἶναι ζῶν εἰς ποῖον τόπον εὑρίσκεται; Ἢ διατί εἶναι ζῶν καὶ δὲν ἀπέθανε, καὶ πότε θέλει ἀποθάνει; Πρὸς αὐτὰς τὰς ἐρωτήσεις λέγομεν ἀπόκρισιν ὄχι ἰδικήν μας, ἀλλὰ τῆς θείας Γραφῆς. Ὁ Προφήτης οὗτος ἐφάνη μὲν ὅτι ἀνελήφθη ὡς εἰς τὸν οὐρανόν, καθὼς τὸ ἠκούσατε, ἀλλὰ εἰς τὸν οὐρανὸν δὲν ἀνέβη· διὰ τοῦτο λέγει καὶ ἡ Παλαιὰ Γραφή, ὅτι ἀνέβη ὡς εἰς τὸν οὐρανόν, ἐπειδὴ δὲν εἶναι δυνατὸν σῶμα φθαρτὸν νὰ ἀναβῇ εἰς τὸν οὐρανόν. Οὐδὲ ἄλλος τις ἀνέβη ποτὲ εἰς τοὺς οὐρανοὺς μετὰ τοῦ σώματος, μόνον ὁ Χριστός, καθὼς τὸ λέγει καὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης εἰς τὸ τρίτον αὐτοῦ Κεφάλαιον· «Οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰμὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ».

Ὁ δὲ Ἀπόστολος Παῦλος, ἐν τῇ πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῇ, εἰς τὸ τέταρτον Κεφάλαιον, τοῦτο ἀποδεικνύει λέγων· «Ὁ καταβάς, αὐτός ἐστι (τοὐτέστι ὁ Χριστὸς) καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα». Ἄλλος τις ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Χριστόν, ὡς εἶπον, δὲν ἀνέβη εἰς, τὸν οὐρανόν. Ἀλλ’ ὁ Θεός, θέλων νὰ φυλάξῃ τὸν Προφήτην Ἠλίαν, διὰ νὰ ἔλθῃ εἰς τὸ τέλος τοῦ κόσμου νὰ ἐλέγξῃ τὸν Ἀντίχριστον, διὰ τοῦτο ἄφησε μὲν νὰ φανῇ ὅτι ἀνελήφθη ὡς εἰς τὸν οὐρανόν, πλὴν ἐδῶ κάτω εἰς τὴν γῆν εὑρίσκεται ζῶν μετὰ τοῦ φθαρτοῦ σώματος, ἂν καὶ ἡμεῖς δὲν τὸν βλέπομεν μὲ τοὺς αἰσθητοὺς ὀφθαλμοὺς ὡς ἀνάξιοι ὄντες τῆς τοιαύτης θεωρίας. Εἰς ποῖον δὲ τόπον εὑρίσκεται οὐδεὶς Ἅγιος, οὔτε διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μᾶς τὸ ἔγραψε, καὶ διὰ τοῦτο μήτε ἡμεῖς δὲν δυνάμεθα νὰ ἀποφασίσωμεν περὶ τοῦ τόπου, τόσον δὲ μόνον γνωρίζομεν, ὅτι ὁ Θεός, ὅστις τὸν ἔτρεφε καὶ ἄλλοτε διὰ κόρακος, αὐτὸς δύναται καὶ τώρα δι’ Ἀγγέλου νὰ τὸν τρέφῃ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ κόσμου. Ὅτι δὲ εἶναι ἀκόμη ζῶν καὶ ὅτι μέλλει νὰ ἔλθῃ πάλιν σωματικῶς μετὰ τοῦ δικαίου Ἐνὼχ νὰ ἐλέγξῃ τὸν Ἀντίχριστον καὶ νὰ διδάξῃ, τὸν κόσμον νὰ μὴ πιστεύσουν εἰς αὐτὸν τὸν πλάνον Ἀντίχριστον, καὶ ὅτι τότε μέλλει νὰ λάβῃ τὸν θάνατον ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ Ἀντιχρίστου, τὸ λέγει καὶ ὁ Προφήτης Μαλαχίας εἰς τὸ τέταρτον Κεφάλαιον ὡς ἐκ προσώπου τοῦ Θεοῦ· «Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστελῶ ὑμῖν Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην, πρὶν ἢ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ, ὃς ἀποκαταστήσει καρδίαν πατρὸς πρὸς υἱὸν καὶ καρδίαν ἀνθρώπου πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ, μὴ ἐλθὼν πατάξω τὴν γῆν ἄρδην».


Ὑποσημειώσεις

[1] Εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην βιβλίον βʹ τῶν Παραλειπομένων, Κεφάλαιον εἰκοστὸν πρῶτον στίχος 12 γράφονται διὰ τὴν ἐν λόγῳ ἐπιστολὴν τοῦ Προφήτου Ἠλία ταῦτα· «Καὶ ἦλθεν αὐτῷ (τῷ Ἰωρὰμ δηλαδὴ) ἐν γραφῇ παρὰ Ἠλιοὺ τοῦ Προφήτου λέγων τάδε λέγει Κύριος Θεὸς Δαβὶδ τοῦ πατρός σου…».

[2] Ὁ Ἱερὸς Δοσίθεος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐν τῇ Δωδεκαβίβλῳ αὐτοῦ (βιβλίον ΙΒʹ κεφάλαιον βʹ παράγραφος βʹ σελὶς 1192) διηγεῖται τὸ ἑξῆς θαῦμα, ὅπερ ἔλαβε χώραν κατὰ τὴν εἰκοστὴν Ἰουλίου, ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου μὲ τὸ παλαιὸν Ὀρθόδοξον ἡμερολόγιον, ἐν Βελιγραδίῳ, παρόντος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Παϊσίου παρευρεθέντος ἐκεῖ κατά τινα μετάβασίν του, λέγων ἐπὶ λέξει τὰ ἑξῆς: «…Ὁ οὖν Παΐσιος ἀπὸ Ἰασίου ἦλθεν εἰς Κωνσταντινούπολιν, εἶτα εἰς Ἀδριανούπολιν, Φιλιππούπολιν, Σόφιαν καὶ Βελιγράδιον, ἐν ᾧ ὄντος αὐτοῦ τοῦ Πατριάρχου Παϊσίου, συνέβη γενέσθαι τοιοῦτόν τι. Γυνή τις ὀρθόδοξος Λατινίδι γυναικὶ ζυμῶσαι θελούση κατὰ τὴν εἰκοστὴν τοῦ Ἰουλίου, ἐν ᾖ ἡ τοῦ Ἠλιοὺ τοῦ Προφήτου ἑορτάζεται μνήμη, εἶπε· «Σήμερον ἐστὶν ἡ ἑορτὴ Ἠλιοὺ τοῦ Προφήτου, καὶ μὴ ἅπτου ἔργων». Ἡ δὲ Λατινὶς ὑπολαβοῦσα ἔφη, ὅτι δέκα παρῆλθον ἡμέραι ἀπὸ τῆς ἑορτῆς Ἠλιοὺ τοῦ Προφήτου, καὶ οὕτως ἀμφότεραι ἀλλήλαις ἐφιλονείκουν, εἰ ἄρα αἱ δέκα ἡμέραι καλῶς προσετέθησαν παρὰ τῶν παπιστῶν, καὶ ἤρξατο ἡ Λατινὶς ζυμοῦσα. Καὶ ὦ τοῦ θαύματος! μετεβέβλητο ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῆς τὸ φύραμα εἰς λίθον, οἷόν ἐστι τὸ κισσήριον, τὸ κοινῶς λεγόμενον πωρί, καὶ ἠκούσθη εἰς τὴν Σερβίαν τὸ πρᾶγμα, καὶ διένειμαν ἑαυτοῖς τὸν λίθον οἱ ἄνθρωποι εἰς μαρτύριον καὶ ἔλαβε καὶ ὁ Παΐσιος μέρος ἐκ τῆς πέτρας, ὅπερ ἕως τοῦ νῦν κεῖται κρεμάμενον εἰς τὴν εἰκόνα τοῦ Προφήτου ἐν τῷ κατὰ τὴν Ἱερουσαλὴμ Μοναστηρίῳ αὐτοῦ. Εἶτα ὁ Παΐσιος ἀπῆλθεν εἰς Σέρρας, Θεσσαλονίκην καὶ Βέροιαν καὶ αὖθις εἰς Κωνσταντινούπολιν, κἀκεῖθεν εἰς Ἱεροσόλυμα…».