Τοὺς ἠρώτησεν ὁ βασιλεύς· «Τί εἴδους ἄνθρωπος ἦτο ἐκεῖνος;». Λέγουν αὐτοί· «Ἄνθρωπος ἦτο, μὲ κόμην μακράν, εἶχε δὲ ζώνην δερματίνην ἐζωσμένην περὶ τὴν ὀσφύν του». Λέγει ὁ βασιλεύς· «Ἠλίας ὁ Θεσβίτης εἶναι· ἀλλὰ σπεύσατε, εἷς πεντηκόνταρχος νὰ παραλάβῃ πεντήκοντα στρατιώτας καὶ νὰ ὑπάγῃ νὰ τὸν φέρῃ». Ἐπῆγεν ὁ πεντηκόνταρχος εἰς τὸ ὄρος καὶ εὑρὼν τὸν Προφήτην, εἶπε· «Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεὺς σὲ καλεῖ νὰ κατέλθῃς». Ἀπεκρίθη ὁ Προφήτης καὶ εἶπεν· «Ἐὰν ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, νὰ κατέλθῃ πῦρ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς νὰ καταφάγῃ σὲ καὶ τοὺς ἀνθρώπους σου». Παρευθύς, μὲ τὸν λόγον τοῦ Προφήτου, κατῆλθε πῦρ ἐξ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγε τὸν πεντηκόνταρχον καὶ τοὺς πεντήκοντα στρατιώτας αὐτοῦ.

Ὡς ἔμαθεν ὁ βασιλεὺς τὴν ὑπόθεσιν, ἀπέστειλε πάλιν δεύτερον πεντηκόνταρχον μὲ ἄλλους πεντήκοντα ἀνθρώπους. Ὁμοίως ὅμως καὶ ἐκείνους διὰ προσευχῆς κατέκαυσεν ὁ Προφήτης. Ἔστειλε τότε καὶ τρίτον πεντηκόνταρχον, μὲ ἄλλους τόσους ἀνθρώπους. Ἐκεῖνος δὲ ὁ τρίτος ἐστάθη ἀπὸ μακρόθεν, ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν καὶ ἐδεήθη τοῦ Ἁγίου λέγων· «Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, μὴ ὀργισθῇς ἐναντίον μου, ὅπως ὠργίσθης κατὰ τοῦ πρώτου καὶ δευτέρου πεντηκοντάρχου καὶ τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν, ἀλλὰ λυπήσου με, κατάβηθι, ἵνα ἔλθῃς εἰς τὸν βασιλέα». Τότε Ἄγγελος Κυρίου εἶπε πρὸς τὸν Προφήτην· «Μὴ φοβηθῇς, μόνον ὕπαγε, καὶ μόνος σου εἰς τὸν βασιλέα Ὀχοζίαν». Ἐπῆγε λοιπὸν ὁ Ἠλίας καὶ ἤλεγξε τὸν βασιλέα, κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου καὶ ἐγένετο τὸ τέλος αὐτοῦ, ἐν ἔτει 896 π.Χ. καθὼς προεῖπεν ὁ Προφήτης Ἠλίας. Μετὰ δὲ τὸν θάνατον τούτου ἐβασίλευσεν ἄλλος υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, Ἰωρὰμ ὀνόματι.

Εἰς τὰς ἡμέρας τούτου τοῦ βασιλέως ἠθέλησεν ὁ Θεὸς νὰ πάρῃ τὸν Προφήτην Ηλίαν ἀπὸ τῆς παρούσης προσκαίρου ζωῆς. Τότε παρέλαβεν ὁ Προφήτης Ἠλίας τὸν μαθητήν του Ἐλισσαῖον, καὶ ἐπῆγαν εἴς τινα τόπον, ὀνομαζόμενον Γάλγαλα. Ἐκεῖ εἶπεν ὁ Ἠλίας πρὸς τὸν Ἐλισσαῖον· «Κάθισε σὺ ἐδῶ, διότι ἐμὲ μὲ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς νὰ ὑπάγω ἕως τὴν πόλιν Βαιθήλ». Ἀπεκρίθη ὁ Ἐλισσαῖος· «Ζῇ Κύριος, καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, δὲν θέλω σὲ ἀφήσει». Ἦλθον τότε καὶ οἱ δύο εἰς τὴν Βαιθήλ· οἱ δὲ ἄνθρωποι ὅπου ἦσαν εἰς τὴν Βαιθήλ, τέκνα ὄντες τῶν Προφητῶν, εἶπον ποὸς τὸν Ἐλισσαῖον· «Γνωρίζεις, ὅτι σήμερον ὁ Θεὸς θέλει νὰ παραλάβῃ τὸν γέροντά σου;». Λέγει ὁ Ἐλισσαῖος· «Καὶ ἐγὼ τὸ γνωρίζω, μόνον σιωπᾶτε». Πάλιν εἶπεν ὁ Ἠλίας εἰς τὸν Ἐλισσαῖον· «Κάθισε ἐδῶ, διότι ὁ Θεὸς μὲ ἀπέστειλεν ἕως τὴν Ἱεριχώ». Πάλιν λέγει ὁ Ἐλισσαῖος· «Ζῇ Κύριος, καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, δὲν θέλω σὲ ἀφήσει». Περιπατοῦντες δὲ οἱ δύο, ἤγγισαν εἰς τὴν Ἱεριχώ.