Οὗτος λοιπὸν ὁ ἀδελφός μας Πέτρος, καταφρονῶν τὴν μάθησιν τῆς ἔξω σοφίας, ἔχων δὲ τὴν φύσιν διδάσκαλον κάθε καλοῦ μαθήματος, βλέπων μάλιστα καὶ πρὸς τὴν ἀδελφὴν Μακρῖναν ὡς εἰς παράδειγμα κάθε καλοῦ, τόσον ἐπρόκοψεν, ὥστε δὲν ἐφαίνετο νὰ εἶναι κατώτερος εἰς τὴν ἀρετὴν ἀπὸ τὸν Μέγαν Βασίλειον. Ἐπειδὴ δὲ καὶ εἰς ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἠκολούθησε λιμὸς μέγας καὶ πολλοὶ ἀκούοντες τὰς εὐεργεσίας, τὰς ὁποίας ἔκαμνον οἱ τρεῖς οὗτοι, ἡ Μακρῖνα, ἡ μήτηρ καὶ ὁ ἀδελφὸς Πέτρος, ἔτρεχον εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἠσκήτευον· ὁ δὲ Πέτρος διὰ μέσου τῆς οἰκονομικῆς του ἐφευρέσεως τόσον ἐπλήθυνε τὰς τροφὰς τῶν πεινώντων, ὥστε ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων, οἵτινες συνέτρεχον, ἐφαίνετο πόλις ἡ ἐρημία.
Εἰς τοῦτον τὸν καιρὸν ἔφθασε καὶ ἡ μήτηρ μας εἰς βαθὺ γῆρας, καὶ ἀπῆλθε πρὸς Κύριον ἀναπαυθεῖσα εἰς τὰς χεῖρας τῶν δύο τέκνων της. Ἄξιον ὅμως εἶναι νὰ ἐνθυμηθῶμεν ἐδῶ τὰ λόγια τῆς εὐχῆς, ἅτινα εἶπεν εἰς τὰ τέκνα της, ὅταν ἀπέθνησκεν. Ἀφοῦ ηὐχήθη τὰ ἄλλα της τέκνα, ὅσα ἔλειπον, ἥπλωσε τὰς χεῖράς της ἐπάνω εἰς τὴν Μακρῖναν καὶ εἰς τὸν Πέτρον, οἵτινες ἐκάθηντο πλησίον της, τὸ ἕνα τέκνον της ἀπὸ τὸ δεξιὸν μέρος καὶ τὸ ἄλλο ἀπὸ τὸ ἀριστερὸν καὶ ἀνεβόησε πρὸς τὸν Θεὸν ταῦτα· «Εἰς σέ, Κύριε, ἀφιερώνω καὶ τὴν ἀπαρχὴν καὶ τὸν δέκατον καρπὸν τῆς κοιλίας μου· ἀπαρχή μου εἶναι αὐτὴ ἡ πρωτότοκος θυγάτηρ μου, καὶ δέκατος εἶναι οὗτος ὁ τελευταῖος υἱός· εἰς Σὲ εἶναι ἀφιερωμένα ἀπὸ τὸν νόμον καὶ τὰ πρωτοφανήσιμα, καὶ τὰ δέκατα ὅλων τῶν καρπῶν, καὶ ἰδικαί Σου προσφοραὶ καὶ ἀφιερώματα εἶναι· λοιπὸν ἂς ἔλθῃ ὁ ἁγιασμὸς καὶ ἡ χάρις Σου καὶ εἰς τὴν ἀπαρχὴν ταύτην, καὶ εἰς τὸ δέκατόν μου τοῦτο», δείξασα μὲ τὰς χεῖράς της τὴν Μακρῖναν καὶ τὸν Πέτρον. Καὶ ταῦτα λέγουσα ἔπαυσεν ἀπὸ τὴν εὐχὴν ὁμοῦ καὶ ἀπὸ τὴν ζωήν, ἀφοῦ παρήγγειλεν εἰς τὰ τέκνα της νὰ θάψουν τὸ σῶμά της εἰς τὸ μνῆμα τοῦ πατρός των. Ἐκεῖνοι δέ, ἀφοῦ ἐτελείωσαν τὴν παραγγελίαν τῆς μητρός των, ἠγωνίζοντο εἰς τὴν ἄσκησιν προθυμότερον, συνεριζόμενοι πάντοτε μὲ τὴν προτέραν ζωήν, καὶ τὰ πρωτύτερά των κατορθώματα τὰ ἐνικοῦσαν μὲ τὰ νεώτερα καὶ θαυμασιώτερα.
Εἰς τοῦτον τὸν καιρὸν ἔγινεν Ἀρχιερεὺς Καισαρείας καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ ὁποῖος ἐχειροτόνησε καὶ τον ἀδελφόν μας Πέτρον πρεσβύτερον καὶ Ἀρχιερέα Σεβαστείας. Ὅθεν ἀπὸ τότε καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἐπερνοῦσεν ὁ Πέτρος ζωὴν ἁγιωτέραν ἀπὸ τὴν πρώτην καὶ σεμνοτέραν, διότι μὲ τὴν προσθήκην τῆς ἀρχιερωσύνης ηὐξήθη καὶ ἡ ἄσκησίς του.