Ὁ κατὰ πλάτος Βίος καὶ πολιτεία τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν ΜΑΚΡΙΝΗΣ ἀδελφῆς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, συγγραφεὶς ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης τοῦ αὐταδέλφου αὐτῆς καὶ ἀποσταλεὶς πρὸς Ὀλύμπιον Μοναχόν· ἤδη δὲ μεταφρασθεὶς εἰς τὸ ἁπλοῦν παρὰ Νικοδήμου Ἁγιορείτου.

Τότε καὶ ἐγώ, βλέπων τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον, ἐνεθυμήθην τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου μας ὅπου δὲν τὰ πιστεύουν μερικοί, καὶ εἶπα· «Καὶ τί μεγάλον πρᾶγμα εἶναι νὰ θεραπεύωνται οἱ τυφλοὶ διὰ χειρὸς τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ἡ δούλη του, μὲ τὴν πίστιν ὅπου ἔχει εἰς τὸν Θεόν, ἔκαμε τὸ τοιοῦτον θαῦμα, ὅπου δὲν εἶναι κατώτερον ἀπὸ ἐκεῖνα;». Ταῦτα διηγούμενος εἰς ἐμὲ ὁ ἐπίσημος ἐκεῖνος συγγενής μας, ἔκοψε τὸν λόγον, καὶ ἤρχισαν νὰ τρέχουν τὰ δάκρυα ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμούς του.

Ταῦτα καὶ ἄλλα τοιαῦτα θαυμάσια τῆς μακαρίας Μακρίνης ἤκουσα ἀπὸ ἐκείνους ὅπου ἔζησαν μαζὶ μὲ αὐτήν, καὶ ἤξευραν μὲ ἀκρίβειαν τὴν ζωήν της, τὰ ὁποῖα δὲν τὰ λέγω, διότι φαίνονται ἀπίστευτα εἰς τοὺς πολλούς· διότι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, κατὰ τὸ μέτρον τῆς ἰδικῆς των γνώσεως, κρίνουν καὶ ἐκεῖνα ὅπου ἀκούουν· ἐκεῖνο δὲ ὅπου ὑπερβαίνει τὰ μέτρα τῆς ἰδικῆς των γνώσεως, τὸ νομίζουν μὲ τὰς ὑποψίας των πῶς εἶναι ψευδὲς καὶ δὲν τὸ πιστεύουν· διὰ τοῦτο σιωπῶ καὶ ἐγὼ τὴν παράδοξον ἐκείνην καρποφορίαν ὅπου ἔκαμεν ἡ μακαρία εἰς τὸν καιρὸν τοῦ λοιμοῦ, ὅπου ὁ σῖτος ὅπου ἔδιδεν ἀπὸ τὴν ἀποθήκην καὶ τὸν διεμοίραζεν εἰς τοὺς πτωχοὺς οὐδόλως ὠλιγόστευεν, ἀλλὰ ἔμενεν ὁ ἴδιος καὶ ἄλλα ἀκόμη παραδοξότερα ἀπὸ αὐτό, καθὼς ἦσαν αἱ θεραπεῖαι ὅπου ἔκαμνεν εἰς τοὺς ἀσθενεῖς, αἱ ἰατρεῖαι τῶν δαιμονιζομένων, αἱ προφητεῖαι ὅπου ἔλεγε περὶ τῶν μελλόντων.

Ταῦτα τὰ θαύματα ἐκεῖνοι ὅπου ἔχουν γνῶσιν ἀκριβῆ καὶ τελείαν τὰ πιστεύουν ὅτι εἶναι ἀληθινὰ καὶ ἂν ἔτι φαίνωνται ἀπίστευτα, διότι τὸ θαῦμα εἶναι ὑπὲρ φύσιν· ἐκεῖνοι δὲ ὅπου εἶναι ἀμελεῖς εἰς τὸν νοῦν καὶ σαρκικοί, νομίζουν πὼς εἶναι ἀδύνατα· οὗτοι δὲν ἠξεύρουν, ὅτι κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, ἔτσι δίδονται καὶ τὰ θεῖα χαρίσματα, μικρὰ μὲν εἰς τοὺς ὀλιγοπίστους, μεγάλα δὲ εἰς ἐκείνους ὅπου ἔχουν μεγάλην τὴν εὐρυχωρίαν τῆς πίστεως. Διὰ τοῦτο λέγω, διὰ νὰ μὴ ζημιωθοῦν οἱ ὀλιγόπιστοι ὅπου δὲν πιστεύουν εἰς τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, παρήτησα καὶ ἐγώ, καὶ δὲν ἔγραψα τὰ παραδοξότερα θαύματα, ὅπου ἔκαμεν ὁ Θεὸς διὰ μέσου τῆς μεγάλης Μακρίνης, στοχαζόμενος ὅτι ἐκεῖνα ὅπου ἔγραψα εἶναι ἀρκετὰ εἰς τὴν περιγραφὴν τῆς πολιτείας της· ἧς ταῖς πρεσβείαις ἀξιωθείημεν τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν.

                  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐντεῦθεν φαίνεται, ὅτι δὲν ἦτο συνήθεια τότε νὰ κάμνουν ἀνακομιδὴν τῶν λειψάνων, ὡς νῦν αὕτη ἐπικρατεῖ· τοῦτο τὸ ἴδιον συνάγεται καὶ ἀπὸ τὸν ζʹ Κανόνα τοῦ αὐτοῦ τούτου Νύσσης.