«Σύ, Κύριε, ἔλυσας διὰ χάριν μας τοῦ θανάτου τὸν φόβον· σὺ ἔκαμες ἀρχὴν ἀληθινῆς ζωῆς τὸ τέλος τῆς παρούσης ζωῆς· σὺ πρὸς καιρὸν ἀναπαύεις τὰ σώματά μας μὲ τὸν ὕπνον τοῦ θανάτου, καὶ πάλιν μᾶς ἐξεγείρεις μὲ τὴν τελευταίαν σάλπιγγα· σὺ δίδεις εἰς τὴν γῆν, ὡς παρακαταθήκην, τὴν ἰδικήν μας γῆν, ἤτοι τὸ σῶμα, τὸ ὁποῖον μὲ τὰς ἰδικάς σου χεῖρας ἐμόρφωσας· πάλιν δὲ λαμβάνεις ἀπὸ τὴν γῆν, ἐκεῖνο ὅπου τῆς ἔδωκας, καὶ μεταμορφώνεις μὲ ἀφθαρσίαν καὶ χάριν τὸ θνητὸν καὶ ἄσχημον σῶμά μας· σὺ μᾶς ἠλευθέρωσας ἀπὸ τὴν κατάραν καὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, γενόμενος διὰ τὴν ἀγάπην μας κατάρα καὶ ἁμαρτία· σὺ συνέτριψας τὰς κεφαλὰς τοῦ δράκοντος, ὅστις διὰ τῆς παρακοῆς κατέπιε τὸν ἄνθρωπον· σὺ μᾶς ἤνοιξας ὁδὸν εἰς τὴν ἀνάστασιν, καὶ συντρίβων τὰς θύρας τοῦ ᾍδου κατήργησας τὸν ἔχοντα τὸ κράτος τοῦ θανάτου, ἤτοι τὸν διάβολον· σὺ ἔδωκας σημεῖον εἰς ἐκείνους ὅπου σέβονται τὸν τύπον τοῦ τιμίου σου Σταυροῦ, εἰς ἀφανισμὸν τοῦ ἐχθροῦ καὶ εἰς ὑπεράσπισιν τῆς ἰδικῆς μας ζωῆς. Εἰς ἐσέ, Θεέ μου, ἐρρίφθην ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ σὲ ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου ἐξ ὅλης μου τῆς δυνάμεως, καὶ εἰς ἐσὲ ἀφιέρωσα καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν μου ἐκ νεότητός μου καὶ μέχρι τοῦ νῦν· σὺ παράστησόν μοι Ἄγγελον φωτεινόν, διὰ νὰ μὲ ὁδηγήσῃ εἰς τὸν τόπον τῆς ἀναπαύσεως, εἰς τοὺς κόλπους τῶν Ἁγίων Πατέρων μας. Σὺ ὅπου ἐμπόδισας τὴν φλογίνην ρομφαίαν καὶ ἀποκατέστησας εἰς τὸν Παράδεισον τὸν ληστὴν ἄνθρωπον, ὅπου ἐσταυρώθη μαζὶ μὲ ἐσέ, καὶ ἔπεσεν ὑποκάτω εἰς τοὺς οἰκτιρμούς σου, μνήσθητι καὶ ἐμοῦ ἐν τῇ βασιλείᾳ σου· καὶ ἐγὼ ἐσταυρώθην μαζὶ μὲ ἐσέ, καρφώσασα ἀπὸ τὸν φόβον σου τὰς σάρκας μου, καὶ φοβηθεῖσα ἀπὸ τῶν κριμάτων σου· ἂς μὴ μὲ χωρίσῃ ἀπὸ τοὺς ἐκλεκτούς σου τὸ φοβερὸν χάσμα, μηδὲ ἂς ἀντισταθῇ εἰς τὸν δρόμον μου ὁ φθονερὸς διάβολος, μηδὲ, ἂς εὑρεθῇ ἔμπροσθεν εἰς τοὺς ὀφθαλμούς σου ἡ ἁμαρτία μου, εἴτε ἔσφαλα διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς φύσεώς μας μὲ λόγον ἢ μὲ ἔργον ἢ μὲ λογισμόν· σύ, ὁ ἔχων ἐξουσίαν ἀφιέναι ἁμαρτίας, συγχώρησόν μοι, ἵνα ἀναψύξω καὶ εὑρεθῶ ἐνώπιόν σου, ὅταν ἐκδυθῶ τὸ σῶμα τοῦτο, χωρὶς νὰ ἔχω κανένα μολυσμὸν εἰς τὴν μορφὴν τῆς ψυχῆς μου· ἀλλὰ ἂς προσδεχθῇ ἡ ψυχή μου ἀπὸ τὰς χεῖράς σου καθαρὰ καὶ ἄμωμος, ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου.
Ὁ κατὰ πλάτος Βίος καὶ πολιτεία τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν ΜΑΚΡΙΝΗΣ ἀδελφῆς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, συγγραφεὶς ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης τοῦ αὐταδέλφου αὐτῆς καὶ ἀποσταλεὶς πρὸς Ὀλύμπιον Μοναχόν· ἤδη δὲ μεταφρασθεὶς εἰς τὸ ἁπλοῦν παρὰ Νικοδήμου Ἁγιορείτου.
Σελίδα 15 από 24