Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ΜΙΧΑΗΛ ὁ Μαλεΐνος, ὁ πνεματικὸς πατὴρ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ἀλλὰ μᾶλλον ηὔχετο τοὺς μισοῦντας αὐτὸν καὶ μὲ εὐεργεσίας τοὺς ἀντήμειβεν ὁ ἀμνησίκακος, τόσον δὲ ἦτο συμπαθὴς καὶ φιλάνθρωπος, ὥστε δὲν ἠδύνατο νὰ ἴδῃ τινὰ τεθλιμμένον καὶ νὰ μὴ τὸν συμπονέσῃ καὶ νὰ τὸν βοηθήσῃ κατὰ τὴν ἀνάγκην του, ἐξόχως δὲ τοὺς πένητας, τοὺς ὁποίους ἠλέει καθ’ ἑκάστην πλουσιοπάροχα. Διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην ἔκτισε κάτωθεν τοῦ ὄρους ξενοδοχεῖον μέγα, ἵνα ἀναπαύωνται οἱ ξένοι καὶ ὁδοιπόροι, ὅσοι διήρχοντο ἐκεῖθεν. Εἰς τοῦτο εἶχεν ὑπηρέτας καὶ ὅλα τὰ χρειώδη, ἤτοι τροφὰς καὶ ἱμάτια πρὸς αὐτάρκειαν.

Οὗτος ὁ μέγας πατὴρ ἠξιώθη καὶ τῆς ἱερωσύνης ὡς καθαρὸς καὶ ἄμωμος, με τὴν ὁποίαν στολίσας τὸν βίον του, μελετῶν ἡμέρας καὶ νυκτὸς τὴν θείαν Γραφήν, ἔδειξεν ὅτι πρέπει νὰ εἶναι συνεζευγμένη ἡ ἱερωσύνη μὲ τὴν μοναδικὴν κατάστασιν· καὶ διὰ νὰ μὴ πολυλογῶ, ἔφθασεν εἰς τόσην ἀπάθειαν καὶ ὕψος θεωρίας, ὥστε ἔβλεπε τὰ μακρὰν ὡς πλησίον καὶ προέλεγεν ὡς προφήτης τὰ μέλλοντα, ἀλλὰ καὶ θαυμάσια πολλὰ ἐτέλεσεν, ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ εἴπωμεν ὀλίγα εἰς πίστωσιν τῶν πολλῶν μὲ βραχύτητα.

Μοναχός τις, Κυριακὸς ὀνόματι, ἦτο ἐκεῖ εἰς τὴν Λαύραν τοῦ Ὁσίου, κακότροπος ἄνθρωπος, ὅστις ἔκλεπτε πράγματά τινα τῶν ἀδελφῶν καὶ συνετάρασσεν ὅλους ὁ ἀνόσιος. Ὁ δὲ Ὅσιος τὸν ἐνουθέτει πολλάκις νὰ διορθώσῃ τὴν πολιτείαν του, ἵνα μὴ κολασθῇ, ἀλλὰ δὲν ἐπείθετο καὶ μᾶλλον ἐμίσησε τόσον τὸν Ἅγιον ὁ ἐναγέστατος, διότι τὸν ἐδίδασκεν, ὥστε ἠβουλήθη νὰ τὸν φονεύσῃ ὁ πάντολμος. Μίαν νύκτα μετέβη εἰς τὸ κελλίον τοῦ Ὁσίου, κρατῶν τὴν μάχαιραν, βλέπων δὲ ἀπὸ μίαν ὀπὴν τῆς θύρας, εἶδε τὸν Ὅσιον προσευχόμενον καὶ ἐν τῷ μέσῳ πυρὸς ἱστάμενον· ὅθεν ἔμεινεν ἔντρομος καὶ ἐμαράνθη ἡ χείρ του. Ὁ δὲ Ὅσιος, ἠξεύρων ἀπὸ θείαν χάριν τὰ ὑπ’ αὐτοῦ μελετώμενα, ἐφώνησεν αὐτὸν ἔσωθεν λέγων· «Εἴσελθε, τέκνον, καὶ ἄφες τὴν μάχαιραν, τὴν ὁποίαν κρατεῖς κρυφίως». Ἐκεῖνος δὲ ρίψας τὴν μάχαιραν, εἰσῆλθε κράζων τό, ἥμαρτον· πίπτων δὲ εἰς τοὺς πόδας του, ἐξωμολογήθη τὴν ἁμαρτίαν του. Ὁ δὲ ἀνεξίκακος συνεχώρησεν αὐτὸν μὲ πρᾳότητα, λέγων· «Ὕπαγε, τέκνον, μετανόησον ἐξ ὅλης καρδίας διὰ τὰς ἁμαρτίας σου, ὅτι εἰς ὀλίγας ἡμέρας τελειώνει ἡ ἐξορία σου». Οὗτος ἔζησεν ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ τότε ἐτελειώθη ἡ πρόρρησις τοῦ Ὁσίου.


Ὑποσημειώσεις

[1] Πρόκειται περὶ τῶν Αὐτοκρατόρων Κωνσταντίνου Ζʹ καὶ Ρωμανοῦ Αʹ τοῦ Λεκαπηνοῦ.

[2] Περὶ τοῦ Ὁσίου τούτου Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ, βλέπε ἐν τῷ ἀνὰ χεῖρας τόμῳ, σελὶς 65.