Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ΜΙΧΑΗΛ ὁ Μαλεΐνος, ὁ πνεματικὸς πατὴρ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

ΕΙΚΟΝΑ

ΜΙΧΑΗΛ ὁ Ὅσιος καὶ μακάριος Πατὴρ ἡμῶν ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τῶν βασιλέων Κωνσταντίνου Ζ’ μέχρι τῶν χρόνων Βασιλείου Β’ τοῦ Βουλγαροκτόνου, κατήγετο δὲ ἀπὸ μίαν χώραν τῶν Καππαδοκῶν, Χαρσιανὸν ὀνομαζομένην, γεννηθεὶς ἀπὸ γονεῖς εὐγενεῖς, εὐσεβεστάτους καὶ πλουσίους. Ὄχι δὲ μόνον ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁ πάππος του, ὁ πατὴρ τοῦ πατρός του, τὴν κλῆσιν Εὐστάθιος, εἶχεν ἀξίωμα καὶ θέσιν λίαν ἔντιμον καὶ περιφανῆ, Πατρίκιος τὸ ἀξίωμα καὶ εἰς τὰς στρατηγίας περιφανέστατος. Ὁμοίως καὶ ὁ ἕτερος πάππος του, ὁ πατὴρ τῆς μητρός, τὴν κλῆσιν Ἀδράλεστος, κατεῖχε τὸ ἀξίωμα τοῦ Πατρικίου πρότερον, ἔπειτα δ’ ἔγινε Στρατηλάτης τῆς Ἀνατολῆς ὅλης διὰ τὴν πολλὴν αὐτοῦ ἀνδρείαν καὶ φρόνησιν, Ἡ μάμμη του ἦτο συγγενὴς τοῦ βασιλέως Ρωμανοῦ. Εὐλαβεῖς ὅλοι οὗτοι καὶ Ὀρθόδοξοι, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐγεννήθησαν οἱ γεννήτορες τοῦ Ὁσίου, Εὐδόκιμος καὶ Ἀναστασὼ ὀνομαζόμενοι, κεκοσμημένοι μὲ πᾶσαν ἀρετὴν καὶ εὐπρέπειαν, ἐσυγγένευον δὲ οὗτοι μὲ τὸν βασιλέα Λέοντα, ὅστις ἐβασίλευε τότε εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν.

Ἀλλὰ ἂς ἔλθωμεν εἰς τὴν θαυμασίαν τοῦ Ὁσίου γέννησιν, ἥτις ἔγινεν ἐξ ἐπαγγελίας καὶ προσευχῆς υἱὸς ὠνομάσθη. Ὅτι διὰ νὰ γνωρίζῃ ἕκαστος ἀπὸ ποίους ἀνθρώπους ἐβλάστησεν ὁ τρισόλβιος, ἐγράψαμεν ὀλίγα τινά, ἀλλ’ ὅλοι οἱ συγγενεῖς του ἀπὸ βασιλικὸν αἷμα κατήγοντο. Ἦτο λοιπὸν χρόνους πολλοὺς ἡ μήτηρ τοῦ Ὁσίου στεῖρα καὶ ἄτεκνος. Ἐκ τούτου ἐλυποῦντο ἀμφότεροι οἱ γεννήτορες, ὅτι παρῆλθεν ὅλη των ἡ νεότης καὶ τέκνον δὲν ἀπέκτησαν διὰ νὰ κληρονομήσῃ τὸν πλοῦτόν των. Μετέβαινον πολλάκις εἰς τὰς Ἐκκλησίας καὶ ἐδέοντο τοῦ Θεοῦ νὰ τοὺς δώσῃ τέκνον, ἀλλὰ ἡ προσευχή των δὲν εἰσηκούετο. Τέλος μετέβησαν εἰς ἕνα Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅστις εὑρίσκεται εἰς τὸ χωρίον Κουκᾶ, εἰς τοῦ ὁποίου τὴν εἰκόνα ἔχουν οἱ κάτοικοι πολλὴν εὐλάβειαν. Ἐνώπιον ταύτης ἐδέοντο ἡ Ἀναστασὼ μὲ τὸν Εὐδόκιμον, νὰ τοὺς δώσῃ κληρονομίαν κατὰ τὸν πόθον των.

Τῆς δεήσεώς των ταύτης ἐπήκουσεν ἡ Θεοτόκος καὶ ἐφάνη πρὸς τὸν Ἐφημέριον τῆς Ἐκκλησίας, τὴν κλῆσιν Μεθόδιον, ὅταν ἐκοιμᾶτο, κρατοῦσα ὠμοφόριον, εἰς δὲ τὴν δεξιάν της τρία σουδάρια, τὰ ὁποῖα τὸν ἐπρόσταξε νὰ δώσῃ τῆς Ἀναστασοῦς μὲ ταύτην τὴν συμφωνίαν, νὰ λάβῃ πάλιν ὀπίσω ἡ Παναγία ἀπὸ τὰ τρία ἐκεῖνα τὸ ἓν μανδήλιον.


Ὑποσημειώσεις

[1] Πρόκειται περὶ τῶν Αὐτοκρατόρων Κωνσταντίνου Ζʹ καὶ Ρωμανοῦ Αʹ τοῦ Λεκαπηνοῦ.

[2] Περὶ τοῦ Ὁσίου τούτου Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ, βλέπε ἐν τῷ ἀνὰ χεῖρας τόμῳ, σελὶς 65.