Ἔζησε λοιπὸν ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἀντώνιος εἰς τὸ σπήλαιον ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ὕστερον ὁ ἴδιος ἐποίησε, χρόνους δέκα ἓξ καὶ ἐν αὐτῷ ἐτελειώθη ἐν Κυρίῳ ἀπελθὼν εἰς τὰς αἰωνίους μονὰς τῇ δεκάτῃ Ἰουλίου, ἐν ἔτει ἀπὸ κτίσεως κόσμου 6581, ἀπὸ δὲ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ 1073· ἔζησε δὲ χρόνους ἐνενήκοντα, ἐπὶ αὐθεντῶν ἡγεμόνων Κιέβου τῆς Ρωσίας Σιατοσλάβου, Ἱαροσλάβου, Ἰζεσλὰβ καὶ Ἰσλάβα, ἐπὶ δὲ βασιλέων Κωνσταντινουπόλεως Βασιλείου τοῦ νέου καὶ Πορφυρογεννήτου καὶ Ρωμανοῦ Ἀργυροπούλου, μέχρι Ρωμανοῦ ἐσχάτου τοῦ Διογένους, ὁ δὲ θάνατος τοῦ Ὁσίου ἦτο τῷ ὄντι τίμιος ἔναντι Κυρίου καὶ ἀπέλαβε τὸν μισθὸν τῶν πόνων αὐτοῦ. Ὅτε δὲ ἐκοιμήθη εἰς τὸ σπήλαιον, τὸ ὁποῖον σῴζεται νῦν κάτωθεν τῆς μεγίστης Μονῆς (τῆς ὁποίας ὁ Ναὸς τότε ἐκτίζετο, ὡς προείπομεν) ἐκεῖ ἔσωθεν τοῦ στηλαίου ἐνεταφιάσθη τὸ ἱερὸν αὐτοῦ λείψανον, ἔνθα τοὺς ἀσκητικοὺς αὐτοῦ ἀγῶνας ἐτέλεσε. Διότι οὕτω ἦτο πρέπον, ὅτι καθὼς ὁ θεῖος πατὴρ μεμονωμένως καὶ κεχωρισμένως τῆς συναυλίας τῶν πολλῶν τὸν βίον διήνυσε, ὅπως ἀπερισπάτως τῷ Θεῷ ἐν ἡσυχίᾳ προσεύχεται, οὕτω καὶ τὸ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον νὰ ἐνταφιασθῇ μόνον, μακρὰν τῶν λοιπῶν σωμάτων, ὡς καὶ ζῶν ἠγάπησεν.

Οὐχὶ, δὲ μετὰ τῶν πολλῶν· διότι ἔπρεπε καθὼς ὁ πάλαι νομοθέτης τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ μὲ κεκαλυμμένον πρόσωπον κατερχόμενος ἐκ τοῦ ὄρους Σινᾶ ἐλάλει πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, διὰ τὴν δόξαν τοῦ προσώπου αὐτοῦ, οὕτω καὶ ὁ νέος οὗτος νομοθέτης τῶν τῆς Ρωσίας Μοναχῶν τοῦ νέου Ἰσραήλ. Καθὼς ἔζη ἐν τῷ σπηλαίῳ συνομιλῶν μετὰ τοῦ Θεοῦ μόνος καὶ διὰ τῶν ὑψηλῶν θεωριῶν κατελαμπρύνετο τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐκ τῆς θείας ἐλλάμψεως, οὕτω καὶ μόνος ἔπρεπε νὰ ἐνταφιασθῇ ἐν τῷ σπηλαίῳ. Καθὼς δὲ ὁ θεσπέσιος Μωϋσῆς λαβὼν τὰς πλάκας τοῦ νόμου παρὰ Θεοῦ ἔδωκεν εἰς τοὺς Ἑβραίους, οὕτω καὶ ὁ μακάριος Ἀντώνιος, λαβὼν τὰς ἐντολὰς τοῦ ἁγίου σχήματος παρὰ τοῦ ἁγίου Γέροντος ἐκ τοῦ ἁγιωνύμου ὄρους τοῦ Ἄθωνος, παρέδωκεν αὐτὰς εἰς τοὺς ἐν Ρωσίᾳ Μοναχοὺς τὰς ὁποίας φυλάττουσιν ἀπαραβάτως μέχρι τῆς σήμερον. Καθὼς δὲ τὸ σῶμα τοῦ προφήτου Μωϋσέως ἐτάφη εἰς τὸ ὄρος μὴ γνωσθὲν παρὰ τῶν Ἑβραίων, διὰ Ἀγγέλου ἐνταφιασθέν, οὕτω καὶ ὁ τάφος τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου μένει ἄγνωστος εἰς τοὺς πολλοὺς μέχρι τοῦ νῦν.