Οἱ δὲ λοιποὶ τοῦ Ὁσίου ἀγῶνες ἦσαν ἀναρίθμητοι· ἡ στάσις αὐτοῦ παννύχιος· ἡ ἀγρυπνία σύντονος, γονυκλισίαι ἀναρίθμητοι, προσευχὴ ἀδιάλειπτος, οἱ δὲ λοιποὶ ἀγῶνες ἀπαράμιλλοι χωρὶς νὰ ἀμελήσῃ ποσῶς ἢ νὰ ἀφήσῃ τὸ σπήλαιον· ὅτι πάντοτε εἰς σκοτεινόν, ἀφεγγῆ καὶ στενὸν τόπον ἐπάλαιε μετὰ τοῦ δεινοῦ κοσμοκράτορος ὁ ἀείμνηστος.
Καθὼς δὲ εἰς μεγαλυτέρους πόνους ἐξεδόθη, οὕτω καὶ μεγαλύτερα θαυμάσια ἐτέλει παραδόξως ὁ σημειοφόρος πατὴρ Ἀντώνιος. Ἀλλὰ ποῖον πρῶτον τῶν ἐνθέων κατορθωμάτων αὐτοῦ νὰ διηγηθῶμεν καθὼς πρέπει; ὅτι ὅλην τὴν ζωὴν αὐτοῦ εἰς ἀρετὰς καὶ θαύματα διετέλεσεν, εἰς σπήλαια οἰκῶν ὡς εἰς τάφον καὶ ὅλος ὁ βίος αὐτοῦ μία ἐνθύμησις θανάτου ἦτο κατὰ τὸν θεῖον Ἀπόστολον τὸν λέγοντα· «Καθ’ ἡμέραν ἀποθνήσκω», κατὰ δὲ τὸν ψαλμῳδόν· «ἠτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην· καὶ ἐφύλαξα τὸν νόμον καὶ τὰ δικαιώματά σου, Κύριε, ὅτι ἀγαλλίαμα τῆς καρδίας μου εἰσίν»· διὸ καὶ ἡ καρδία αὐτοῦ ἦτο ἕτοιμος πάντοτε πρὸς τὴν ἐκεῖθεν ἀποδημίαν. Μόνον δὲ διὰ τὸ λογικὸν αὐτοῦ ποίμνιον ἐφρόντιζεν, ἵνα μὴ ἀφήσῃ αὐτὸ τεταραγμένον· αὐτὸς δὲ ἐπόθει πάντοτε νὰ ἐκδημήσῃ ἐκ τοῦ σώματος πρὸς τὸν ποθούμενον εἰς αὐτὸν Θεὸν κατὰ τὸν θεῖον Ἀπόστολον· «Συνέχομαι δὲ ἐκ τῶν δύο, τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι» (Φιλιπ. α’ 23).
Προγνωρίσας λοιπὸν τὴν ἐκ τοῦ σώματος διάζευξιν, συνήγαγε τὰ πνευματικὰ αὐτοῦ τέκνα καὶ ἐνουθέτει αὐτά, ὑποσχόμενος εἰς αὐτοὺς ὅτι καὶ μετὰ θάνατον θέλει εὑρίσκεται πνευματικῶς μὲ αὐτὰ καὶ δὲν θέλει χωρισθῆ ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ καὶ ἐκ τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἐκ τῶν ἐπικαλουμένων αὐτὸν μὲ πίστιν, ἀλλὰ θὰ ἐπισκέπτεται καὶ θὰ οἰκονομῇ αὐτοὺς σωματικῶς τε καὶ ψυχικῶς καὶ ὅσους παραμείνωσιν εἰς ἐκεῖνον τὸν ἅγιον τόπον καὶ ἀγωνίζωνται διὰ τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν, ἀφῆκε δὲ τὴν εὐλογίαν αὐτοῦ τὴν ἐκ τοῦ ὄρους Ἄθω δι’ αὐτοῦ ἵνα μεταδοθῇ ἐν Ρωσίᾳ ἵνα διαμείνῃ εἰς τοὺς μετέπειτα αἰωνίως. Ὡς δὲ αὐτὸς ἀγωνισθεὶς καὶ τελέσας καλῶς τὸν δρόμον του ἐξεδέχετο τῆς δικαιοσύνης τὸν στέφανον παρὰ τοῦ δικαίου κριτοῦ, οὕτω καὶ αὐτοὶ νὰ ἀγωνίζωνται μέχρι τέλους τῆς ζωῆς αὐτῶν, ἵνα στεφανωθῶσιν. Ὡς δὲ αὐτὸς ἐφάνη ἐλεήμων εἰς ὅλους, οὕτως ηὔχετο νὰ πολιτεύωνται καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ, ὑπάρχοντες συμπαθεῖς καὶ ἐλεήμονες πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς καὶ ξένους, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐλεηθῶσι παρὰ τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ, καὶ τελέσωσι τὴν παροῦσαν βιοτὴν ἐν μετανοίᾳ καὶ ἐξομολογήσει.