Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν ΑΝΤΩΝΙΟΥ τοῦ Ρώσου ἀσκήσαντος τὸ πρῶτον ἐν τῷ ἁγιωνύμῳ ὄρει τοῦ Ἄθω, ὕστερον δὲ ἀπελθόντος εἰς Ρωσίαν καὶ ἀνεγείραντος ἐκ βάθρων τὴν περιβόητον καὶ περικαλλῆ Λαύραν εἰς τὸ Κίεβον, ὅπου καὶ ἀνεπαύθη.

Τελεσθέντων λοιπὸν τῶν ἐγκαινίων τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ Αὐγούστου, ἔγινε κατὰ τὴν δεκάτην πέμπτην ἡ πανήγυρις τῆς Κοιμήσεως λαμπρῶς, κατὰ τὴν ὁποίαν πλεῖστα ὅσα θαύματα ἐτελέσθησαν, τυφλοὶ ἐφωτίσθησαν, χωλοὶ καὶ παράλυτοι ἠνωρθώθησαν καὶ ἄλλοι πάσχοντες ἀπὸ διαφόρους ἀσθενείας ἐθεραπεύθησαν διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ὄχι μόνον τότε ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς μετέπειτα χρόνους. Ἀλλὰ καὶ ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἀντώνιος μετὰ τὴν ὁσίαν αὐτοῦ κοίμησιν πολλὰ θαυμάσια ἐπετέλεσεν εἰς δόξαν Θεοῦ.

                                                                                                             

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε περὶ τῶν Ἁγίων τούτων, πότε ἕκαστος ἑορτάζεται, ἐν τῷ «Παναγίῳ», τῷ συνημμένῳ ἐν τῷ τέλει τοῦ ΙΔʹ τόμου τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[2] Οὗτος εἶναι ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος ὁ Ἔγκλειστος τοῦ ἐν Κιέβῳ σπηλαίου, ἑορταζόμενος κατὰ τὴν ιηʹ (18ην) Ἰουλίου. (Βλέπε ἀνὰ χεῖρας τόμον, σελ. 326).