«Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς ἡ ἐλεημοσύνη δὲν πρέπει νὰ γίνεται ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχεν· διότι λέγει ὁ Δαβίδ· «Ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου»· ὅθεν ἐκεῖνος, ὅστις ἐλεεῖ, πρέπει νὰ ἔχῃ γνώμην ἀβραμιαίαν, καὶ νὰ τὴν κάμνῃ μὲ δίκαιον τρόπον, καθὼς ἔκαμνεν ὁ Ἀβραάμ· διότι ὅταν ἐφιλοξένει ὁ δίκαιος Ἀβραάμ, μαζὶ μὲ τὰ φαγητὰ τῆς τραπέζης, ἐτραπέζωνε καὶ τὴν γνώμην του, μὲ τὸ νὰ θέλῃ νὰ μοιρασθῇ μὲ τοὺς δούλους του μαζὶ τὸ κέρδος τῆς φιλοξενίας· κατὰ ἀλήθειαν, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι φιλοξενοῦν τοιουτοτρόπως, ἔχουν νὰ λάβουν μισθὸν τῆς ἐλεημοσύνης καὶ ἂν εἶναι καὶ εἰς τὸ δεύτερον τάγμα· διότι ὁ Κύριος, ὅταν ἐδημιούργησε τὴν οἰκουμένην, δύο τάγματα οἰκητόρων ἔβαλεν εἰς αὐτήν· καὶ εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι διέρχονται τὴν ζωήν των μὲ σωφροσύνην διώρισε τὸν γάμον καὶ τὴν παιδοποιΐαν· εἰς ἐκείνους δὲ οἵτινες διέρχονται τὴν ζωὴν καθαράν, ἐπρόσταξε τὴν παρθενίαν, διὰ νὰ τοὺς κάμῃ Ἰσαγγέλους, καὶ εἰς τοὺς ὑπανδρευμένους ἔδωκε νόμους καὶ διδασκαλίας καὶ ἐκδικήσεις κατὰ τῶν ἀδίκων, εἰς δὲ τοὺς παρθένους λέγει· «Ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω». Εἰς ἐκείνους λέγει· «Ἐργάζου τὴν γῆν». Εἰς τοὺς Μοναχοὺς λέγει· «Μὴ μεριμνήσετε περὶ τὴν αὔριον»· εἰς ἐκείνους ἔδωκε νόμον, εἰς ἡμᾶς δὲ τὰς Μοναχὰς καὶ Μοναχοὺς ἐφανέρωσε τὰς ἐντολάς του διὰ τῆς χάριτος».
«Ὁ Σταυρὸς εἶναι εἰς ἡμᾶς τὸ τρόπαιον τῆς νίκης, διότι τὸ ἐπάγγελμα καὶ ἡ ὑπόσχεσίς μας δὲν εἶναι ἄλλο, παρὰ ἡ ἄρνησις τῆς ζωῆς καὶ ἡ μελέτη τοῦ θανάτου· λοιπὸν καθὼς οἱ νεκροὶ δὲν ἐνεργοῦν μὲ τὸ σῶμα τίποτε, οὕτω καὶ ἡμεῖς πρέπει νὰ μὴ ἐνεργῶμεν τίποτε μὲ τὸ σῶμα· ὅτι ὅσα ἦτο νὰ κάμωμεν μὲ τὸ σῶμα, τὰ ἐκάμαμεν ὃταν εἴμεθα παιδία ἄγνωστα· διὰ τοῦτο λέγει ὁ Ἀπόστολος· «Ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ»: Ἤτοι· δι’ ἐμὲ ὁ κόσμος ἐνεκρώθη, καὶ ἐγὼ ἐνεκρώθην διὰ τὸν κόσμον. Ἡμεῖς ζῶμεν μὲ τὴν ψυχὴν μόνον, καὶ μὲ αὐτὴν πρέπει νὰ δεικνύωμεν τὰς ἀρετάς, καὶ μὲ αὐτὴν νὰ ἐλεῶμεν, διότι μακάριοι εῖναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐλεοῦν μὲ τὴν ψυχήν· ὅτι καθὼς λέγει ὁ Κύριος· ἐκεῖνος ὅστις ἐπιθυμήσῃ τὴν ὡραιότητά τινος, καὶ χωρὶς νὰ πράξῃ τὴν ἁμαρτίαν, κάμνει τὴν ἁμαρτίαν κρυφὴν μὲ τὴν ψυχήν του, ἔτσι καὶ ἐκεῖνος ὅστις ἐλεεῖ καὶ λυπεῖται μὲ τὴν ψυχήν του, τὴν ἐλεημοσύνην κάμνει, διότι ἡ γνώμη του ἀναπληροῖ τὴν πρᾶξιν, καὶ ἂν ἐλλείπῃ τὸ ἀργύριον».