πολύ· ἐκεῖνος ὅμως ὅστις στέκει, ἂς μὴ κατηγορῇ τὸν πεσμένον, ἀλλὰ ἂς φοβῆται διὰ τὸν ἑαυτόν του, μήπως ἐκεῖνος πίπτων συντριβῇ τελείως καὶ καταντήσῃ εἰς τὸ κατώτερον βάθος τοῦ κρημνοῦ· διότι συμβαίνει νὰ μὴ ἀκουσθῇ ἡ φωνή του ἀπὸ τὸ πολὺ βάθος τοῦ κρημνοῦ καὶ νὰ μὴ εὕρῃ βοήθειαν· διότι λέγει ὁ Δαβίδ· «Μὴ καταπιέτω με βυθὸς μηδὲ συσχέτω ἐπ’ ἐμὲ φρέαρ τὸ στόμα αὐτοῦ». Ἐκεῖνος δὲ ὅστις ἔπεσε πρωτύτερα ἀπὸ σὲ ἔμεινεν, ἀλλὰ σὺ πρόσεχε, νὰ μὴ καταπέσῃς εἰς τὸν βυθὸν καὶ γίνῃς βορὰ τῶν θηρίων· διότι ἐκεῖνος ὅστις εἶναι πεσμένος, δὲν ἀσφαλίζει τὴν θύραν τῆς οἰκίας του, ἤτοι δὲν προσέχει· ἀλλὰ σὺ ὅπου στέκεις, μὴ νυστάξῃς τελείως, ἀλλὰ ψάλλε πάντοτε τὸ λόγιον τοῦ ψαλμοῦ· «Φώτισόν μου τοὺς ὀφθαλμοὺς μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον· μήποτε εἴπῃ ὁ ἐχθρός μου, ἴσχυσα πρὸς αὐτόν»· ἂς εἶσαι δὲ ἄγρυπνος παντοτεινὰ διὰ τὸν νοητὸν λέοντα, ὅστις βρυχᾶται ἀπειλητικῶς κατεπάνω σου».

«Αὐτὰ τὰ λόγια συμφέρουν εἰς ἐκεῖνον ὅστις στέκει διὰ νὰ μὴ ὑπερηφανεύεται καὶ ἐκεῖνος, ὅπου ἔπεσεν, ὅταν ἐπιστρέψῃ και ἀναστενάξῃ, θέλει σωθῆ, ἀλλ’ ἐκεῖνος ὅστις στέκει ἂς προσέχῃ καλά, διότι ἔχει διπλοῦν τὸν φόβον, ἢ νὰ μὴ γυρίσῃ πάλιν εἰς τὰ παλαιὰ πάθη ὅπου εἶχε, μὲ τὸ νὰ ὀλιγοψυχήσῃ εἰς καιρὸν ὅπου τὸν πολεμεῖ ὁ ἐχθρὸς ἢ νὰ μὴ ἀπατηθῇ ἐκ τῆς ὑπερηφανείας· ἐπειδὴ καὶ ὁ ἐχθρὸς ἡμῶν διάβολος ἢ ὄπισθεν τὸν σύρει εἰς τὸν ἑαυτόν του, ὅταν τὸν ἴδῃ ὀκνηρὸν καὶ ἀμελῆ, ἢ ὅταν φαίνεται πὼς εἶναι ἐπιμελὴς καὶ τρέχει εἰς τὴν ἄσκησιν, ἐμβαίνει λεπτῶς καὶ κρυφίως εἰς τὴν ψυχήν του διὰ μέσου τῆς ὑπερηφανείας καὶ μὲ τοῦτον τὸν τρόπον καταποντίζει αὐτὴν ὁλόκληρον αὐτὸ τὸ ὅπλον, ἤτοι ἡ ὑπερηφάνεια, εἶναι τὸ τελευταῖον καὶ ἀνώτατον ἀπὸ ὅλα τὰ κακά· καὶ διὰ μέσου αὐτοῦ ἐκρημνίσθη ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς ὁ διάβολος, καὶ μὲ αὐτὸ δοκιμάζει νὰ κρημνίσῃ τοὺς πλέον προκομμένους εἰς τὴν ἀρετήν. Διότι καθὼς οἱ ἐμπειρότατοι πολεμισταί, ἀφοῦ τελειώσουν ὅλα των τὰ βέλη, καὶ ἴδουν πὼς οἱ ἐχθροὶ ἀκόμη κυριεύουν, ἀνασποῦν τὸ δυνατώτερον ὅπλον, τὴν μάχαιραν, οὕτω καὶ ὁ διάβολος, ἀφ’ οὗ ρίψῃ ὅλα του τὰ πρῶτα ὅπλα, τότε μεταχειρίζεται ὡς τελευταῖον ὅπλον τὴν ὑπερηφάνειαν· καὶ τὰ πρῶτα ὅπλα καὶ αἱ παγίδες αὐτοῦ εἶναι ἡ γαστριμαργία, ἡ φιληδονία, ἡ πορνεία· διότι αὐτὰ μάλιστα τὰ πάθη ἀκολουθοῦν εἰς τὴν νεότητα τῶν ἀνθρώπων· μετὰ ταῦτα δὲ ἀκολουθεῖ εἰς αὐτοὺς ἡ φιλαργυρία, ἡ πλεονεξία καὶ τὰ ὅμοια μὲ αὐτά».