τὸ ἱερὸν λείψανον εἰς χρυσοκόλλητον λάρνακα καὶ βαστάζοντες αὐτὴν ἐκίνησαν τὴν ὁδοιπορίαν πρόθυμοι μὲ ψαλμῳδίαν πολλήν, μὲ λαμπάδας καὶ θυμιάματα καὶ εἰς ὅσας πόλεις καὶ χώρας ὑπεδέχοντο τὸν Ἅγιον, ἡγιάζοντο. Ὅταν δὲ ἐπλησίασαν εἰς τὴν Χαλκηδόνα καὶ τὸ ἤκουσαν εἰς τὴν βασιλεύουσαν, ἔδραμον ὅλοι νέοι καὶ γέροντες μὲ πόθον πολὺν νὰ τὸ προϋπαντήσωσιν, ὡς ἔπρεπε, καὶ ἐγέμισε πλοῖα ὅλη ἡ θάλασσα, ἥτις ἐφαίνετο ὥσπερ γῆ στερεά.

Ὅταν ἔφθασε τὸ ἅγιον λείψανον ἀντίπεραν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐξῆλθεν ὁ Πατριάρχης μετὰ τοῦ βασιλέως καὶ ὅλη ἡ Σύγκλητος διὰ νὰ πρϋπαντήσωσι τὸν Ἅγιον. Τὴν θήκην δὲ τὴν ἔχουσαν τὸ ἅγιον λείψανον ἔβαλον εἰς πλοῖον βασιλικόν. Γενομένης δὲ τρικυμίας, τὰ μὲν ἄλλα πλοῖα διεσκορπίσθησαν εἰς ἓν καὶ ἄλλο μέρος, τὸ δὲ πλοῖον τὸ περιέχον τὸ ἅγιον λείψανον ἐξῆλθεν εἰς τὸν ἀγρὸν τῆς Καλλιτρόπης χήρας, τὴν ὁποίαν ἡ Εὐδοξία ἠδίκησεν, ὡς προείπομεν· καὶ τότε πάλιν ἔγινεν εἰς τὴν θάλασσαν γαλήνη. Ὅταν δὲ ἔφθασαν εἰς τὸν ὡρισμένον τόπον ἐκεῖνοι, οἵτινες ἐβάσταζον τὸ τίμιον λείψανον, εἶδον ὅτι ἔκλινε πάλιν θαυμασίως πρὸς τὸ ἓν μέρος ἀφ’ ἑαυτοῦ του, ἐκεῖνο τὸ ηὐτρεπισμένον καὶ ἡτοιμασμένον διὰ τὸν Ἅγιον κουβούκλιον καὶ προσεκάλει μὲ σχῆμα τὸ λείψανον. Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου! Ὅταν ἔβαλον εἰς τὸ πλοῖον ἐκεῖνο τὸ τίμιον λείψανον, ὁ μὲν βασιλεὺς εἶχε πόθον νὰ ὑπάγῃ εἰς τὰ βασίλεια, ἀλλ’ ὡς φαίνεται δὲν ἤθελεν ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος, διὰ ταῦτο κατέβη τὸ ρεῦμα τῆς θαλάσσης τοῦ Ἑλλησπόντου δυνατόν. Πρῶτον λοιπὸν ἐφέρθη τὸ ἅγιον λείψανον εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, τὸν ὀνομαζόμενον τοῦ Ἀμαντίου, ὅπου ὁ βασιλεὺς ἦτο παρὼν καὶ ἐσκέπαζε διὰ τῆς βασιλικῆς του χλαμύδος τὴν θείαν σορὸν τοῦ λειψάνου καὶ ὁμοῦ παρεκάλει τὸν Ἅγιον νὰ παύσῃ τὸν κλονισμὸν τοῦ τάφου τῆς μητρός του, ὁ ὁποῖος ἔτρεμεν ἤδη τριάκοντα τρία ἔτη· καὶ δὴ ἐπέτυχε τῆς αἰτήσεως διότι ἐστάθη, παραδόξως, ὁ κινούμενος τάφος ἐκείνης.

Μετὰ ταῦτα ἐκομίσθη τὸ ἅγιον λείψανον εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Εἰρήνης ἐκεῖ δὲ ἔβαλον το ἅγιον λείψανον ἐπάνω εἰς τὸ ἱερὸν Σύνθρονον καὶ ἐβόησαν ἅπαντες: «Ἀπόλαβε τὸν θρόνον σου, Ἅγιε». Εἶτα ἀπέθεσαν τὴν θήκην τοῦ λειψάνου ἐπὶ τῆς βασιλικῆς ἁμάξης καὶ ἔφεραν αὐτὸ εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἐκεῖ ἔβαλαν τὸ ἅγιον λείψανον ἐπάνω εἰς τὴν ἱερὰν καθέδραν καί, ὢ τοῦ θαύματος! ἐπεφώνησεν εἰς τὸν λαὸν τὸ «Εἰρήνη πᾶσι καὶ τῇ Εὐδοξίᾳ συγχώρησις». Καὶ ὕστερον ἐτέθη ὑποκάτω εἰς τὴν γῆν ὅπου καὶ τώρα εὑρίσκεται. Ὅτε δὲ ἡ ἱερὰ λειτουργία ἐτελεῖτο,