εἰς τὰ Κόμανα, ἠρώτησαν τοὺς ἐγχωρίους νὰ δείξωσιν εἰς αὐτοὺς τὸν τάφον, ἵνα πάρωσι τὸ λείψανον. Οἱ δὲ ἐπικράνθησαν ὑπέρμετρα, ὅτι ἐστεροῦντο τοιούτου θησαυροῦ ἀτιμήτου· πλὴν δὲν ἐτόλμησαν νὰ ἐναντιωθῶσιν εἰς τὸ βασιλικὸν πρόσταγμα, ἀλλ’ ἔφεραν αὐτοὺς εἰς τὸν τάφον τοῦ μάκαρος καὶ καθὼς ἐσήκωσαν τὸν λίθον νὰ ἐκβάλωσιν ἔξω τὸ λείψανον, ἔμεινεν ἀκίνητον, ὢ τοῦ θαύματος! καὶ δὲν ἠδυνήθησαν τόσοι ἄνδρες νὰ σαλεύσωσιν αὐτὸ ὁλοτελῶς. Ὅθεν ἐπέστρεψαν οἱ ἀποσταλέντες εἰς τὰ βασίλεια ἄπρακτοι, κηρύττοντες εἰς ὅλην τὴν πόλιν τὸ θαυμάσιον τοῦτο, ὅτι δηλαδὴ ὁ Ἅγιος δὲν ἔδωκε τὸν ἑαυτόν του, ἀλλ’ ἔμεινεν ἀκίνητος· (τοῦτο δὲ τὸ ἔκαμε, διότι μὲ αὐθεντίαν καὶ ὑπερηφάνειαν ἤθελε νὰ πάρῃ τὸ λείψανόν του ὁ βασιλεύς, τὸν ὁποῖον ἠθέλησε νὰ διδάξῃ ὁ Ἅγιος ταπεινοφροσύνην καὶ μετριότητα). Τούτου χάριν παρεκάλεσε τὸν Ἅγιον ὁ βασιλεὺς ἀποστείλας εἰς αὐτὸν ἐπιστολὴν ἥτις περιεῖχε ταῦτα.
«Εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην, Διδάσκαλον καὶ πνευματικὸν Πατέρα Ἰωάννην τον Χρυσόστομον, τὴν προσκύνησιν προσφέρω, ἐγὼ ὁ βασιλεὺς Θεοδόσιος. Ἡμεῖς, Πάτερ τίμιε, νομίζοντες ὅτι τὸ σῶμά σου τυγχάνει νεκρόν, ὡς καὶ τὰ λοιπὰ σώματα τῶν ἀποθανόντων, ἠθελήσαμεν νὰ μεταφέρωμεν αὐτὸ ἁπλῶς εἰς ἡμᾶς, διὰ τοῦτο καὶ τοῦ ποθουμένου δικαίως ἐστερήθημεν· ἀλλὰ σύ, Πάτερ τιμιώτατε, συγχώρησον ἡμᾶς μετανοοῦντας, διότι σὺ ἐδίδαξας εἰς πάντας τὴν μετάνοιαν καὶ δὸς τὸν ἑαυτόν σου, ὡς Πατὴρ φιλόπαις, εἰς ἡμᾶς τοὺς φιλοπάτορας υἱούς σου καὶ τοὺς σὲ ποθοῦντας εὔφρανον διὰ τῆς παρουσίας σου».
Λαβόντες λοιπὸν οἱ ἀπεσταλμένοι τῂν ἐπιστολὴν ταύτην καὶ φθάσαντες εἰς τὸν τόπον, ἐτέλεσαν καθὼς ὁ βασιλεὺς τοὺς ἐπρόσταξε καὶ βλέπουσι πάλιν ἄλλο θαυμάσιον· ἤτοι φῶς ἄρρητον μὲ πολλὴν λαμπηδόνα ἀπὸ τοῦ τάφου ἀναπηδῆσαν, εὐωδία δὲ ἀνείκαστος ἐξῆλθε τοῦ τάφου καὶ δὲν ἐφαίνετο ὡς νεκρὸς ὁ Ἅγιος, ἀλλὰ φαιδρὸς εἰς τὴν ὄψιν γεμᾶτος ἀμβροσίας καὶ νέκταρος. Ὅτε λοιπὸν ἐπέμφθη ἡ ἐπιστολὴ αὕτη καὶ ἐτέθη ἐπὶ τοῦ στήθους τοῦ Ἁγίου, ἔδωκε τὸν ἑαυτόν του ὁ θεῖος Πατήρ, διότι ἡ θήκη ἥτις περιεῖχε τὸ ἅγιον λείψανον εὐκόλως καὶ χωρὶς κόπον ἐφέρετο ἀνεμποδίστως. Τότε ἔγιναν καὶ πολλὰ θαυμάσια εἰς ὅσους μετὰ πίστεως τὸν ἠσπάσθησαν. Ἐξόχως δὲ ἦτο εἷς χωλὸς ἐν τῷ μέσῳ τοῦ πλήθους καὶ μὲ πολύν του κόπον ἔκαμε τρόπον καὶ ἤγγισεν εἰς τοὺς πόδας του τὸ τοῦ Ἁγίου ἱμάτιον καὶ εὐθὺς ἰάθη. Θέτοντες λοιπὸν