Δεξάμενος τὰς ἐπιστολὰς ὁ Ἀρκάδιος ἐλυπήθη ὑπερβολικὰ καὶ τινάξας τὴν ραθυμίαν, πρῶτον μὲν ἐτιμώρησε τοὺς κακοποιήσαντας τοὺς Ρωμαίους Ἀρχιερεῖς, ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλους μὲν ἐμαστίγωσε, ἑτέρους δὲ ἐθανάτωσε, κρεμάσας αὐτοὺς εἰς τὰ ξύλα. Ὅλους δὲ τοὺς συγγενεῖς τῆς Εὐδοξίας, οἵτινες συνήργησαν εἰς τὴν τοῦ Ἁγίου καθαίρεσιν, καθήρεσε καὶ ἐδήμευσε τὴν περιουσίαν των. Οὐδὲ τῆς ἰδίας αὐτοῦ γυναικὸς ἐφείσθη τελείως, ἀλλ’ ἔδειρε καὶ ἐτιμώρησεν αὐτὴν τόσον, ὥστε ὑπὸ τῆς στενοχωρίας της ἠσθένησε. Κατόπιν ἔδεσε τὸν Μηνᾶν, τὸν Θεότεκνον καὶ τὸν Ἰσχυρίωνα τοὺς ἀνεψιοὺς Θεοφίλου, τὸν Γαβάλων Σεβηριανὸν καὶ τὸν Βεροίας Ἀκάκιον, οἵτινες εὑρέθησαν ἐκεῖ καὶ ἔστειλεν αὐτοὺς λίαν περιφρονημένους πρὸς τὸν Πάπαν Ἰννοκέντιον, γράφων καὶ ἐπιστολὴν εἰς αὐτὸν μὲ πολλὴν ταπείνωσιν πρὸς ἀπάντησιν, τοιαῦτα λέγουσαν· «Ἐγὼ δὲν ἐγνώριζον οὐδὲν ἐξ ὅσων ἐπράχθησαν κατὰ τῶν ἀπεσταλμένων ὑμῶν, ὅταν δὲ ἔμαθον ταῦτα, ἐθανάτωσα τοὺς αὐτοὺς ἀδικήσαντας οὔτε ἐπίσης εἰς καθαίρεσιν τοῦ Ἰωάννου ἤμην αἴτιος, ἀλλ’ Ἐπίσκοποί τινες ἄθλιοι, οἵτινες μοὶ ἔδειξαν ἐκκλησιαστικοὺς Κανόνας καὶ ἐδέχθησαν τὸ ἁμάρτημα, τοὺς ὁποίους πιστεύσας ἔδωκα τὴν ἄδικον ψῆφον. Στέλλω ὅθεν τῇ Ὁσιότητί σου τὸν Ἀκάκιον, τὸν Σεβηριανὸν καὶ τοὺς συγγενεῖς τοῦ πονηροῦ Θεοφίλου, εἰς τὸν ὁποῖον θέλω γράψει νὰ ἔλθῃ ἐκεῖ βιαίως καὶ τιμώρησον αὐτοὺς ὡς βούλεσαι· ἡμᾶς δὲ συγχώρησον τῇ πατρικῇ φιλανθρωπίᾳ σου καὶ μὴ ἡμᾶς στερήσῃς τῆς τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἱερᾶς μεταλήψεως, ὅτι καὶ τὸ τέκνον σου Εὐδοξίαν ἐπαίδευσα καὶ βαρέως ἐμαστίγωσα· ὅθεν καὶ ἀσθενήσασα βαρέως κατάκειται κλινήρης· λοιπὸν μὴ ἡμᾶς παιδεύσῃς περισσότερον, Πάτερ τιμιώτατε, καθ’ ὅσον μάλιστα μετανοοῦμεν ἐξ ὅλης καρδίας καὶ πρέπει κατὰ τὴν ἄπειρον εὐσπλαγχνίαν τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, νὰ συγχωρήσῃ ἡμᾶς ἡ ὑμετέρα Ὁσιότης». Ἔγραψε δὲ καὶ εἰς τὸν Ὀνώριον, ἵνα μεσιτεύσῃ πρὸς τὸν Πάπαν νὰ τοῦ στείλῃ συγχώρησιν.
Δεξάμενος ὁ Πάπας τὰς ἐπιστολὰς τοῦ, Ἀρκαδίου ἐχάρη λίαν διὰ τὴν ταπείνωσιν αὐτοῦ, διὸ ἔγραψεν εἰς τον μαθητὴν τοῦ Χρυσοστόμου Πρόκλον, ὅστις ἦτο τότε Ἐπίσκοπος Κυζίκου, νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, νὰ λύσῃ τοὺς βασιλεῖς ἐκ τοῦ ἀφορισμοῦ, νὰ κοινωνήσῃ αὐτοὺς τῶν θείων Μυστηρίων καὶ νὰ καθίσῃ Πατριάρχης ἐπιτροπικός, ἕως οὗ νὰ ἐξετάσωσι τὸν Ἀττικὸν ἐπιμελῶς. Ἔγραψε δὲ ἰδιαιτέρως καὶ πρὸς τὸν Ἀρκάδιον, ὅτι ἐδέχθη τὴν μετάνοιαν αὐτοῦ καὶ τὸν συγχωρεῖ,