Σελίδα 9 από 12
Λοιπὸν μὴ λυπῆσαι, ἀδελφὲ Κυριακέ, διότι καὶ ἐγώ, ὅταν ἐξωρίσθην ἐκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, δὲν ἐφρόντιζον διὰ κανὲν πρᾶγμα, ἀλλὰ ἔλεγον ταῦτα καθ’ ἑαυτόν. «Ἐὰν θέλῃ ἡ βασίλισσα νὰ μὲ ἐξορίσῃ, τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς» (Ψαλμ. κγ’ 1). Ἐὰν θέλῃ νὰ μὲ πριονίσῃ ἂς μὲ πριονίσῃ· ἔχω εἰς τοῦτο παράδειγμα τὸν Προφήτην Ἠσαΐαν· ἂν θέλῃ νὰ μὲ ρίψῃ εἰς τὸ πέλαγος, ἐνθυμοῦμαι τὸν Προφήτην Ἰωνᾶν, παρόμοιόν τι παθόντα· ἂν θέλῃ νὰ μὲ βάλῃ ἐν λάκκῳ ἔχω παράδειγμα τὸν Προφήτην Δανιήλ, ὅστις ἐτέθη ἐν τῷ λάκκῳ τῶν λεόντων· ἐὰν θέλῃ νὰ μὲ λιθοβολήσῃ, ἔχω τὸν Πρωτομάρτυρα Στέφανον, ὅστις τοῦτο ἐδοκίμασεν· ἂν μὲ ἀποκεφαλίσῃ, ἔχω ὑπόδειγμα τὸν Βαπτιστὴν Ἰωάννην· ἂν θέλῃ νὰ ἀφαιρέσῃ τὴν περιουσίαν μου, ἐὰν ἔχω, ἂς τὴν λάβῃ· «Γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι» (Ἰώβ, α’ 21).
Εἰς ἐμὲ παραγγέλλει καὶ ὁ Ἀπόστολος λέγων· «Πρόσωπον Θεὸς ἀνθρώπου οὐ λαμβάνει» (Γαλ. β’ 6) καί, «Εἰ ἔτι ἀνθρωποις ἤρεσκον, Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην»· (Γαλ. α’ 10). Ὁπλίζει με δὲ καὶ ὁ Δαβὶδ λέγων· «Ἐλάλουν ἐν τοῖς μαρτυρίοις σου ἐναντίον βασιλέων καὶ οὐκ ᾐσχυνόμην» (Ψαλμ. ριη’ 46). Πολλὰ κατεσκεύασαν ἐναντίον μου οἱ μισοῦντές με, ἀλλὰ ὅλα τὰ ἔπραξαν ἐκ τοῦ φθόνου των καὶ τῆς κακίας. Ἠξεύρω βεβαίως ὅτι λυπεῖσαι, ἀδελφέ, διότι ἐκεῖνοι, οἴτινες μὲ ἐξώρισαν, παρρησίᾳ περιέρχονται τὰς ἀγορὰς καὶ ἀκολουθεῖ αὐτοὺς πλῆθος δορυφόρων καὶ δούλων· ἀλλ’ ὅμως ἐνθυμήθητι πάλιν τὸν πλούσιον καὶ τὸν Λάζαρον, ποῖος μὲν εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν ἐθλίβη, ποῖος δὲ πολλὰ ἀπήλαυσε. Διότι τί ἔβλαψε τὸν Λάζαρον ἡ πολλὴ πτωχεία; δὲν ἐφέρθη ἐκεῖνος εἰς τοὺς κόλπους τοῦ Ἀβραὰμ μὲ δόξαν ἀθλητοῦ καὶ τροπαιούχου; τί δὲ ὠφέλησεν ὁ πλοῦτος τὸν πλούσιον, τὸν ἐνδεδυμένον μὲ πορφύραν καὶ βύσσον; [2] βεβαίως οὐδέν· διότι ποῦ εἶναι τώρα οἱ κόλακες καὶ ἡ βασιλική του τράπεζα; δὲν ἐφέρθη εἰς τὸν τόπον ὁ ἄθλιος, δεδεμένος ὡς ληστής, φέρων τὴν ψυχήν του γυμνὴν ἀπὸ τὸν κόσμον τοῦτον καὶ φωνάζων μὲ κενὴν καὶ ἀνωφελῆ φωνήν: «Πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον, ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου του ἐν ὕδατι καὶ μὲ αὐτὸ δροσίσῃ τὴν γλῶσσάν μου, ἡ ὁποία φλογίζεται πικρῶς εἰς τὴν φλόγα ταύτην;» (Λουκ. ιϛ’ 24).
Ὑποσημειώσεις
[1] Κατὰ μετάφρασιν τοῦ Ἱεροῦ Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.
[2] Βύσσος εἶναι λινάρι λευκότατον καὶ λεπτότατον, ἀπὸ τὸ ὁποῖον ὑφαίνονται τὰ λεπτότατα καὶ λευκότατα ἱμάτια, ἅπερ φοροῦσιν οἱ πλούσιοι ἐν τῷ καιρῷ τοῦ θέρους.
[3] Σημειοῦμεν ἐνταῦθα, ὅτι ὁ μὲν Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ἐφανέρωσε διὰ ποῖον σκοπὸν ἐζήτησαν οἱ Ἰουδαῖοι νὰ συντριβῶσι τὰ σκέλη, τόσον τοῦ Κυρίου, ὅσον καὶ τῶν λῃστῶν· ἵνα ἀποθάνωσι τουτέστι ταχύτερον καὶ καταβιβασθῶσιν ἀπὸ τοὺς σταυροὺς καὶ ἀφαιρεθῶσιν ἐκ τοῦ μέσου διὰ τῆς ἐνταφιάσεως, ἵνα μὴ μένωσιν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ἐν τοιαύτῃ μεγάλῃ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα, διότι τί λέγει; «Οἱ οὖν Ἰουδαῖοι ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ Σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν (ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ Σαββάτου), ἠρώτησαν τὸν Πιλάτον, ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη καὶ ἀρθῶσιν. Ἦλθον οὖν οἱ στρατιῶται καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ»· (δῆλον δὲ ὅτι καὶ κατεβίβασαν αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς Σταυροὺς καὶ ἐνεταφίασαν (Ἰωαν. ιθ’ 31). Ὁ θεῖος Χρυσόστομος λοιπὸν ἀκολουθῶν τὸν σκοπὸν τοῦτον τῶν Ἰουδαίων, ὑπέλαβεν ὅτι καθὼς οἱ στρατιῶται κατεβίβασαν τῶν λῃστῶν τὰ σώματα ἀπὸ τοὺς Σταυρούς, οὕτω κατεβίβασαν καὶ τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν Σταυρόν· καὶ διὰ τοῦτο λέγει ἐδῶ, ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι αὐτοὶ κατεβίβασαν τὸν Κύριον ἀπὸ τὸν Σταυρόν. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἐδήλωσε τοῦτο ρητῶς ὁ Εὐαγγελιστής, μάλιστα δὲ λέγει παρακατιών, ὅτι «Μετὰ ταῦτα ἠρώτησε τὸν Πιλάτον ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας ἵνα ... ἄρῃ (ὃ δηλοῖ ἵνα σηκώσῃ ἐκ τοῦ μέσου καθὼς ἀνωτέρω ἡρμηνεύθη καὶ τὸ ἀρθῶσι) τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐπέτρεψεν ὁ Πιλάτος» (κεφ. ιθ’ 38)· καὶ ἴσως ἕως οὗ ὁ στρατιώτης νὰ νύξῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν καὶ νὰ ρεύσῃ ἐξ αὐτῆς αἷμα καὶ ὕδωρ, παρῆλθεν ἐν τῷ μεταξὺ χρονικόν τι διάστημα, μεθ’ ὃ ὑπῆγεν ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἐζήτησε νὰ καταβιβάσῃ ἀπὸ τὸν Σταυρὸν τὸ σῶμα τοῦ τεθανατωμένου Σωτῆρος. Μαρτυροῦσι δὲ τοῦτο συμφώνως καὶ οἱ δύο Εὐαγγελισταί, ὅ τε Μάρκος καὶ ὁ Λουκᾶς διότι ὁ μὲν Μάρκος λέγει περὶ τοῦ Ἰωσήφ. «Καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτόν, ἐνείλησε τῇ σινδόνι». (Μάρ. ιϛ’ 46) ὁ δὲ Λουκᾶς «Καὶ καθελὼν αὐτό, ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι» (Λουκ. κγ’ 53).
[4] Ὅρα περὶ τοῦ Ἀρσακίου τούτου εἰς τὴν ἑνδεκάτην τοῦ Ὀκτωβρίου (ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Τόμος Ι’).
