ἀνωφελῶς τὰ ἀργύρια, ὅτι ἀνθρωπίνη δύναμις δὲν ἔφθανε νὰ τὴν θεραπεύσῃ, μόνον ὁ Θεὸς ὁ πάντα δυνάμενος, ὅστις ᾠκονόμησε καὶ ἔτυχεν εἰς αὐτὸ τὸ χωρίον ὁ δοῦλός του Διονύσιος, τὸν ὁποῖον παρεκάλεσε μετὰ δακρύων ὁ ἀνὴρ τῆς ἀσθενοῦς νὰ κοπιάσῃ εἰς τὴν οἰκίαν του, νὰ κάμῃ δι’ αὐτὴν πρὸς Κύριον δέησιν. Ἀπελθὼν λοιπὸν ὁ Ὅσιος προσηύξατο καὶ ἐγγίσας τὴν δεξιὰν εἰς τὴν ἄρρωστον (ὢ τοῦ θαύματος!) εὐθὺς ἠγέρθη ὀρθή οἱ δὲ παρόντες ὁρῶντες τοιοῦτον τέρας ἐξίσταντο καὶ ἵσταντο εὐχαριστοῦντες τὸν ὑπουργὸν ταύτης τῆς εὐποιΐας καὶ δοξάζοντες τὸν Δημιουργὸν καὶ Σωτῆρά μας.
Εἰς ἄλλο χωρίον, Ἴσβορον καλούμενον ἦτο ἄνθρωπός τις, ἔχων θυγατέρα ὀχλουμένην ὑπὸ τοῦ πονηροῦ δαίμονος, ὁ δὲ πατὴρ αὐτῆς ἠσθάνετο τοὺς πόνους εἰς τὴν καρδίαν περισσότερον ἀπὸ τὴν κόρην· ἐδοκίμασε λοιπὸν μὲ πολλοὺς τρόπους νὰ τὴν θεραπεύσῃ, ἀλλὰ δὲν ἠδυνήθη. Τέλος πάντων ἐνεθυμήθη τὸν Ὅσιον καὶ ἀπελθὼν ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ, δεόμενος νὰ τὴν ἰατρεύσῃ διὰ τὸν Κύριον. Ὅθεν ἐπῆγεν εἰς τὴν ὀχλουμένην ὁ Ἅγιος καὶ προσευξάμενος ἔφυγεν εὐθὺς τὸ πονηρὸν δαιμόνιον, καθὼς ὑπὸ τοῦ φωτὸς τὸ σκότος διώκεται. Αὐτὰ καὶ ἕτερα περισσότερα ἐτέλεσεν ὁ θεόπνευστος, τὰ ὁποῖα διὰ συντομίαν δὲν γράφομεν· μόνον δὲ διὰ τὸ προορατικὸν τὸ ὁποῖον εἶχε νὰ εἴπωμεν ὀλίγα τινά, διὰ νὰ καταλάβετε ὅτι καὶ τὸ προφητικὸν εἶχε χάρισμα.
Ὅτε ἦτο εἰς τὸ ὄρος τῆς Δημητριάδος ὁ Ἅγιος, τοῦ εἶπεν ὁ οἰκονόμος τοῦ Μοναστηρίου ἐκείνου, ὅτι δὲν εἶχον ρόβην νὰ φάγουν οἱ βόες· ὅθεν ἐπῆγεν εἰς ἕνα χωρίον Πορταριὰν καλούμενον καὶ ἔμεινεν εἰς τὴν οἰκίαν ἑνὸς Ἱερέως καὶ ἀφοῦ ἐσύντυχε ψυχωφελῆ καὶ χρήσιμα λόγια, εἶπε καὶ τοῦτο, ὅτι ἐχρειάζετο ρόβην καὶ νὰ τοῦ δανείσῃ ἕως τὴν ἄνοιξιν· ὁ δὲ Ἱερεὺς εἶχεν ἕνα κάδον γεμᾶτον, ἀλλὰ ἐπροφασίσθη ὅτι δὲν εἶχε καὶ ἐπῆγε νὰ ζητήσῃ εἰς τοὺς γείτονας· καὶ καθὼς ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸν οἶκόν του, ἔπεσεν ὁ κάδος ὅστις εἶχε τὴν ρόβην εἰς τὸ μέσα σπίτι καὶ ἐχύθηκεν. Ὁ δὲ Ὅσιος τὸ ἐγνώρισε καὶ ἐφώνησεν αὐτόν, οὕτω λέγων· «Πάτερ Γεώργιε, ὑπόστρεψε ὅτι ὁ κάδος ἔπεσε, νὰ συνάξῃς τὸ σπόριμον»· ἐπιστρέψας λοιπὸν ὁ Ἱερεὺς καὶ ἰδὼν τὸν κάδον ἐθαύμασε καὶ λέγει εἰς τὸν Ἅγιον· «Ἡ εὐχή σου, Πάτερ, ἐφανέρωσε τὴν ἀλήθειαν, ἐπειδὴ ἐγὼ σοῦ εἶπα ὅτι δὲν ἔχω, ὡς ὀλιγόπιστος, διὰ νὰ μὴ ὑστερηθῶσιν οἱ βόες μου· ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁ Κύριος ἐφανέρωσε τὸ κρυπτόμενον, πάρε ὅσον χρειάζεσαι καὶ εὐλόγησον τὸ ἐπίλοιπον νὰ φθάσῃ διὰ τὸν οἶκόν μου»· οὕτω λοιπὸν ἐπορεύθη ὁ Ἅγιος καὶ ἔφθασε καὶ εἰς τὸν Ἱερέα ὅσον ἀπέμεινεν. Ἀκούσατε καὶ ἕτερον.