ἐγὼ ἀθῷος τῆς ἀπωλείας του οἱ νεώτεροι ἂς ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς γέροντας καὶ αὐτοὶ πάλιν ἂς τοὺς νουθετῶσι μὲ ἔργα καλὰ καὶ λόγους ψυχωφελεῖς· τὸν ἀσθενῆ ἐπιμελεῖσθε ὡς μέλος σας· νὰ μὴ ἔχῃ τις φιλίαν μὲ νεώτερον, μήτε νὰ πηγαίνῃ ὁ ἕνας εἰς τὸ κελλίον τοῦ ἄλλου· ἔχετε κατὰ Θεὸν ἀγάπην πρὸς ἀλλήλους καὶ ἐὰν οὕτω πολιτευθῆτε, ἀξιώνεσθε τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν, νὰ συνευφραίνεσθε πάντοτε μὲ τὸν Δεσπότην Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους ἅπαντας· καὶ ἐὰν εὕρω καὶ ἐγὼ πρὸς αὐτὸν παρρησίαν, θέλω παρακαλεῖ διὰ σᾶς πάντοτε. Ἔχετε δὲ ὡς καλὸν σημεῖον ὅτι ὁ Θεὸς ὑπεδέχθη τοὺς κόπους μου, τὸ ἐὰν αὐξηθῶσι τὰ Μοναστήρια, τὰ ὁποῖα μὲ πολλοὺς κόπους καὶ ἱδρῶτας ἔκτισα καὶ τοσοῦτον ἐβασανίσθηκα».
Ταῦτα εἰπὼν ὁ μακάριος ἔκαμεν εὐχὴν διὰ αὐτοὺς πρὸς τὸν Κύριον καὶ τοὺς ἔστειλεν εἰς τὸ Μοναστηριον, αὐτὸς δὲ ἔμεινεν ἐκεῖ ὀλίγας ἡμέρας παλαίσας μὲ τὴν ἀσθένειαν καὶ τότε εἰς τὰς κγ’ (23) τοῦ Ἰανουαρίου μηνὸς παρέδωκε τὴν ἁγίαν αὐτοῦ ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ ὁ θεόπνευστος· τὸ δὲ τίμιον αὐτοῦ λείψανον ἐντίμως καὶ σεβασμίως ἐνεταφίασαν εἰς τὸν νάρθηκα τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ὁποῖον ἔκτισε μὲ τὰς χεῖράς του αὐτὸς ὁ μακάριος. Ὅταν δὲ ὕστερον μετὰ χρόνους τινὰς ἔσκαψαν τὸν τάφον τοῦ Ὁσίου, εὗρον τὸ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον εὐωδιάζον περισσότερον ἀπὸ μύρα καὶ ἀρώματα καὶ ἕως τὴν σήμερον εὐωδιάζει θαυμασιώτατα, ὅπου εἶναι μόνον τὰ ὀστᾶ, καὶ πολλὰς θαυματουργίας ἐτέλεσεν εἰς ὅσους τὸν ἐπεκαλέσθησαν μετὰ πίστεως εἰς δόξαν τοῦ ἐνδοξαζομένου Θεοῦ, τοῦ δοξάζοντος τοὺς αὐτὸν ἀντιδοξάζοντας. Ἀμήν.