ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὅλα ὁ Κύριος τὸν ἐφύλαξε σῷον καὶ ἀβλαβῆ. Ἀλλ’ ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς σάρκα ἐφόρει καὶ ἔμελλε νὰ τελευτήσῃ ὡς ἄνθρωπος, ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς μεταστάσεως αὐτοῦ καὶ ἀκούσατε. Καθὼς εὑρίσκετο εἰς τὸ ὄρος τῆς Δημητριάδος μὲ τὸν Καθηγούμενον τῆς Μονῆς ἐκείνης Παρθένιον καὶ ἀνεγίγνωσκον οἱ ἀδελφοὶ τὸ Μεσονυκτικόν, ἐπειδὴ δὲν ἠδύνατο νὰ στέκῃ εἰς τοὺς πόδας ὁ Ὅσιος, ἐκάθισεν εἰς τὸ μαγειρεῖον νὰ ἀναπαυθῇ ὀλίγον καὶ οἱ ἄλλοι ἔψαλλον. Ἦτο δὲ τότε Ἰανουάριος καὶ δὲν εἶχεν ἱμάτια νὰ προφυλαχθῇ ὀλίγον ἀπὸ τὴν ψύχραν, καθὼς φοροῦσιν οἱ φιλόσαρκοι, ἀλλὰ μόνον ἕνα πενιχρὸν καὶ ἄχρηστον. Ἀφοῦ λοιπὸν ἀνέγνωσαν τὸ Μεσονυκτικόν, ἐπῆγεν ὁ Ἱερεὺς καὶ τὸν ἐτράβηξε νὰ ἐξυπνήσῃ, νομίζων ὅτι ἀπεκοιμήθη ὁ Ἅγιος· αὐτὸς ὅμως ὁ μακάριος ἔβλεπεν ὅρασιν καὶ ἐκοίτετο μὲν ἀκίνητος ὡς λίθος ἀναίσθητος, ἀλλὰ ὀλίγον ἀνέπνεε.

Μετὰ δὲ πολλὴν ὥραν ἐφώναξεν ὁ Ὅσιος λέγων· «Δόξα σοι, Χριστὲ Βασιλεῦ ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι. Εὐχαριστῶ σοι, Παναγία Δέσποινα, ὅτι μοῦ ἐπήκουσες». Οἱ δὲ Μοναχοὶ τὸν ἠρώτων τί ἔπαθε· οὗτος δὲ εἶπεν εἰς αὐτούς· «Καθὼς ἐκαθόμουν, ἐχώρισεν ἡ ψυχή μου τοῦ σώματος καὶ τότε ἤρχισα νὰ φωνάζω, λέγων· «Παναγία Δέσποινα, καθὼς μοῦ ἤκουσες, παρακαλῶ σε καὶ τώρα, ἐπάκουσόν μου τοῦ δούλου σου καὶ ἀνάστησόν με νὰ μετανοήσω διὰ τὰς ἁμαρτίας μου»· καὶ οὕτω μοῦ ἐπήκουσεν ἡ Κυρία μου· λοιπὸν ὑπάγετέ με εἰς τὸν Ὄλυμπον, διὰ νὰ τελειώσω ἐκεῖ τὸ τῆς ζωῆς μου ὑπόλοιπον, νὰ παραγγείλω καὶ εἰς τοὺς Πατέρας πῶς νὰ διάγωσιν». Καὶ ἀπερχόμενος ἀπεχαιρέτα τοὺς ἀδελφοὺς οὕτω λέγων· «Ἠξεύρετε, ἀδελφοὶ κατὰ Θεόν, πατέρες καὶ τέκνα μου, ὅτι ὁ καιρὸς τῆς τελευτῆς μου ἔφθασε, καθὼς ὁ Θεὸς μὲ ἐπληροφόρησε· λοιπὸν σᾶς παραγγέλλω νὰ μὴ ἀμελῆτε τὴν ψυχήν σας, ἀλλὰ νὰ μετανοῆτε διὰ τὰ ἁμαρτήματά σας, ἕως ὅτου ἔχετε καιρόν, διὰ νὰ λυτρωθῆτε τῆς ἀτελευτήτου κολάσεως καὶ νὰ ἀξιωθῆτε τῆς αἰωνίου ἀγαλλιάσεως». Οἱ μὲν λοιπὸν ταῦτα ἀκούσαντες ἐθρήνουν τὴν τούτου στέρησιν, αὐτὸς δὲ ἔφθασεν εἰς τὸν Ὄλυμπον καὶ δὲν ἐπῆγεν εἰς τὸ Κοινόβιον, ἀλλὰ εἰς τὸ κελλίον τοῦ Γολγοθᾶ διὰ τὸ ἀσύγχυστον· συναχθέντες δὲ ἐκεῖ μετὰ τοῦ Ἡγουμένου οἱ πρόκριτοι, εἶπεν εἰς αὐτούς· «Γιγνώσκετε ὅτι εἰς ὀλίγας ἡμέρας χωρίζομαι ἀπὸ τὴν ἀγάπην σας καὶ σᾶς παραγγέλλω νὰ ἐνθυμῆσθε, ὅτι ὅλα τὰ πρόσκαιρα παρέρχονται ὡς ὄνειρον, δι’ αὐτὸ καὶ ἐγὼ πάντα κατεφρόνησα διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου μου».