εἰπόντος τοῦ Ὁσίου ἐσιώπησαν ὅλαι, μόνον δὲ μία, ἥτις ἦτο πλέον ἀναίσχυντος, ἀπεκρίθη μὲ αὐθάδειαν λέγουσα· «Σεῖς πορνεύετε, ψευδομόναχοι, καὶ ἡμᾶς διδάσκεις, ὑποκριτά, καὶ δὲν ὑπάγεις εἰς τὴν ὁδόν σου; τὶ σὲ μέλει δι’ ἡμᾶς, αἵτινες δὲν σὲ συγγενεύομεν;». Τότε τῆς λέγει ὁ Ὅσιος· «Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὅστις οἰκονομεῖ πρὸς τὸ συμφέρον ἅπαντα· αὐτὸς νὰ παιδεύσῃ ἀφρονεστάτη, τὴν ἀχαλίνωτον γλῶσσάν σου, διὰ νὰ γίνῃς εἰς τὰς ἄλλας, πρὸς σωφρονισμόν, ὑπόδειγμα». Ταῦτα εἰπών, ἐπῆγε τὸ βράδυ καὶ ἔμεινεν εἰς ἕνα φιλομόναχον· ἐκείνη δὲ ἡ ταλαίπωρος πρὶν φθάσῃ εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ πατρός της ἐδαιμονίσθη ἀφρίζουσα καὶ τὴν γῆν λακτίζουσα. Οἱ δὲ γονεῖς αὐτῆ ἐλυποῦντο μὴ γιγνώσκοντες πόθεν τῆς ἦλθε τοιαύτη παίδευσις, ἀλλὰ μία ἀπὸ τὰς συντρόφους της εἶπεν εἰς αὐτοὺς καταλεπτῶς τὴν ὑπόθεσιν· ὅθεν ἔδραμον μετὰ δακρύων εἰς ὅλην τὴν πόλιν ἐρωτῶντες διὰ τὸν Ἀσκητὴν εἰς ποῖον οἶκον κατέλυσε καὶ εὑρόντες αὐτόν, ἔπεσον εἰς τοὺς πόδας του, δεόμενοι νὰ συγχωρήσῃ τὴν ἄγνωστον παῖδα, ὡς ἀμνησίκακος ὁ δὲ Ὅσιος, εὐλογήσας αὐτήν, ἐσωφρόνισε ψυχῇ τε καὶ σώματι καὶ ἰαθεῖσα δὲν ὑπανδρεύθη ἀπὸ τὸ φόβον της, ἀλλὰ ἐτέλεσε τὴν ζωήν της σώφρονα.
Ἦτό τις Μοναχὸς εἰς τὴν Βέροιαν, ὅστις ἐγνώριζεν ὀλίγα γράμματα καὶ ἐπειδὴ τοῦ ἔτυχε ἓν μαντικὸν βιβλίον εἰς χεῖράς του, ἀνεγνωσε διὰ δοκιμὴν ὀλίγον, ἐπικαλούμενος τοὺς δαίμονας. Νύκτα δέ τινα κοιμώμενος, εἶδεν εἰς ὄνειρον γιγαντιαῖον τινὰ αἰθίοπα, ὅστις τοῦ λέγει· «Ἐπειδὴ μὲ προσεκάλεσες ἦλθα καὶ ἐὰν θέλῃς προσκύνησόν με νὰ σοῦ κάμω τὸ ζήτημα». Ὁ δὲ Μοναχὸς, γνωρίσας ὅτι ἦτο ὁ δαίμων, εἶπεν εἰς αὐτόν· «Κύριον τὸν Θεόν μου προσκυνήσω καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσω». Τότε τοῦ ἔδωκεν ὁ δαίμων εἰς τὸ πρόσωπον μετὰ θυμοῦ μέγα ράπισμα λέγων· «Ἐπειδὴ δὲν μὲ προσκυνεῖς, διατί μὲ ἐκάλεσες;». Τότε ἀπὸ τὸν πόνον ὁ Μοναχὸς ἐξύπνησε καὶ δυνατὰ ἐφώναζε κλαίων καὶ συναχθέντες τινὲς εἶδον τὴν σιαγόνα του τόσον πρησμένην καὶ μαυρισμένην, ὥστε ἦτο ξένον θέαμα· εἰς ὀλίγας δὲ ἡμέρας ἐπρήσθη καὶ ἐμαύρισεν ἔτι χειρότερα, οἱ δὲ ὀφθαλμοί του ποσῶς δὲν ἐφαίνοντο. Ὅθεν ἔστειλαν μήνυμα εἰς τὸν Ἅγιον νὰ ἔλθῃ νὰ τὸν ἴδῃ. Βλέπων δὲ αὐτὸν ὁ Ὅσιος ἔκαμε προσευχὴν εἰς τὸν Κύριον καὶ ψάλλοντες τῆς Θεοτόκου τὴν παράκλησιν, τὸν ἔχρισε μὲ θεῖον μύρον καὶ ἰατρεύθη δοξάζων τὸν Κύριον.