Τὸ θαῦμα τοῦτο ἠκούσθη εἰς ὅλην τὴν πόλιν καὶ συνήχθησαν ὄχι μόνον οἱ πιστοί, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀπο τοὺς εἰδωλολάτρας, καὶ μάλιστα ὅσοι εἶχον ἀσθενεῖς, τοὺς ὁποίους ἔρριψαν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου μετ’ εὐλαβείας καὶ πίστεως· ἀφοῦ δὲ ἔθεσε τὰς χεῖράς του εἰς τοὺς ἀρρώστους ὁ Ἅγιος, ὢ τοῦ θαύματος! ἐθεραπεύθησαν ἅπαντες καὶ πολλοὶ εἰδωλολάτραι ἰδόντες ταῦτα ἐπίστευσαν. Οἱ δὲ στρατιῶται, βλέποντες τὸν πολὺν πόθον, τὸν ὁποῖον εἶχεν ὅλη ἡ πόλις πρὸς τὸν Ἅγιον, ἐφοβήθησαν νὰ μὴ τὸν ἁρπάσουν βιαίως καὶ φύγωσι καὶ δένοντες αὐτὸν εἰσῆλθον εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἔφυγον. Φθάσαντες δὲ εἰς τὴν Νικομήδειαν, παρέδωσαν τὸν Ἅγιον εἰς τὸν ἔπαρχον Ἀγριππῖνον νὰ κάμῃ αὐτὸς τὴν ἐξέτασιν. Οὗτος τὸν ἠρώτησεν ἐὰν ἦτο αὐτὸς ὁ Κλήμης, ἐκεῖνος δὲ ἀπήντησε· «Ναί, ὁ δοῦλος τοῦ Χριστοῦ εἶμαι». Ὀργισθεὶς εἰς ταῦτα ὁ ἔπαρχος προσέταξε νὰ τὸν ραπίζουν εἰς τὸ πρόσωπον λέγοντες· «Μὴ λέγῃς ὅτι εἶσαι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τῶν βασιλέων ὑπόδουλος». Ὁ δὲ Ἅγιος εἶπεν· «Εἴθε νὰ ἐκράζοντο οἱ βασιλεῖς σας δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ διότι αὐτοὶ εἶναι ἀσεβεῖς καὶ κακότροποι, φιλονικοῦσι νὰ ἀπολέσουν καὶ ἡμᾶς οἱ ἀνόητοι».
Ἠγριώθη ὁ Ἀγριππῖνος ἀπὸ τὸν θυμόν του, καὶ μὴ δυνάμενος νὰ ἀποκριθῇ πρὸς αὐτόν, στρέφει πρὸς τὸν ἄλλον τὴν ὄψιν λέγων· «Ἀλλὰ σὺ τὶς εἶσαι, καὶ δὲν εἶναι τὸ ὄνομά σου εἰς τὰ βασιλικὰ γράμματα;». Ὁ δὲ Ἀγαθάγγελος βλέπων πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ πρὸς τὸν Ἅγιον (ὅθεν ἐδέχετο τὴν βοήθειαν) ἀπεκρίνατο· «Χριστιανὸς εἶμαι βαπτισμένος ἀπὸ τὸν Ἅγιον τοῦτον Κλήμεντα». Τότε τὸν μὲν Κλήμεντα κρεμάσαντες ἐσπάθιζον, τὸν δὲ Ἀγαθάγγελον ἔδερναν μὲ βούνευρα ὠμότατα. Ἔπειτα, ἀφοῦ τοὺς ἔδειραν ὥραν πολλήν, τοὺς ἐφυλάκισαν· οὗτοι δὲ προσηύχοντο ὅλην τὴν νύκτα, καὶ κατελθόντες οὐρανόθεν Ἅγιοι Ἂγγελοι τοὺς ἐπροθυμοποιοῦσαν πρὸς τὸ μαρτύριον. Ἦσαν δὲ καὶ ἄλλοι δι’ ἄλλας αἰτίας φυλακισμένοι, καὶ ἰδόντες τοιοῦτον θαυμάσιον ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν, οἱ δὲ Μάρτυρες ἐδίδαξαν ἱκανῶς καὶ τοὺς ἐστερέωσαν καὶ ἐβάπτισαν· ἔπειτα ἤνοιξεν ὁ Κλήμης χωρὶς κλεῖδας τὴν θύραν τῆς φυλακῆς διὰ τοῦ λόγου μόνον, καὶ ἔφυγαν ὅλοι οἱ ἄλλοι χαίροντες. Μόνον οἱ Ἅγιοι ἔμειναν. Ὁ δὲ ἔπαρχος, ἀκούσας ταῦτα, ἐθυμώθη καὶ συνάξας λέοντας καὶ ἄλλα θηρία ὁ θηριόγνωμος, ἀφῆκεν αὐτὰ κατὰ τῶν Ἁγίων ὁ ἐναγής· ἀλλὰ αὐτὰ ἐφάνησαν συνετώτερά του καὶ φρονιμώτερα, καὶ ποσῶς δὲν τοὺς ἔβλαψαν, ἀλλὰ μάλιστα καὶ τὰ ἴχνη των ἔγλυφον καὶ ἔσειον τὰς οὐράς των κάμνοντα καὶ ἕτερα σχήματα, καθὼς οἱ σκύλοι πρὸς τοὺς αὐθέντας των.