Βλέπων δὲ πάλιν ὅτι καὶ ἐκεῖ σηνηθροίζοντο πολλοί, παρέλαβε τὸν Δομετιανὸν καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὸν μακάριον Θεόκτιστον, ὅστις μὲ τοὺς λοιποὺς ἀδελφοὺς ἀκούσαντες τὴν ἔλευσίν του ἔλαβον χαρὰν μεγάλην, ὡς οἱ διψῶντες ὃταν εὕρωσιν ὕδωρ ψυχρότατον· ἔμεινε δὲ ὁ Ὅσιος μακρὰν ἀπὸ τὸ Κοινόβιον μίλια τρία εἰς τόπον ὑγιέστατον καὶ ἡσυχώτατον, ἔνθα εὑρὼν σπήλαιον κατῴκησεν εἰς αὐτό. Ἦλθε δὲ ἐκεῖ καὶ ὁ Θεόκτιστος, καὶ δὲν ἤθελε ποσῶς νὰ ἀποχωρισθῇ ἀπὸ τὸν Εὐθύμιον, ἕνεκεν τῆς πολλῆς ἀγάπης, τὴν ὁποίαν εἶχον μεταξύ των. Τὸν παρεκάλει ὅθεν μετὰ πολλῆς ἱκεσίας νὰ τὸν κρατήσῃ μαζί του, ἀλλ’ ὁ Ἅγιος σκεπτόμενος τοὺς Μοναχοὺς τῆς Λαύρας δὲν ἐδέχετο, ὑπεσχέθη δὲ μόνον νὰ κατέρχεται συχνάκις εἰς ἐπίσκεψιν αὐτῶν.
Ἀκούσας τὴν τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου ἐπάνοδον ὁ εὐλαβὴς Πέτρος, ὁ πρώην Ἀσπέβετος, συνοδευόμενος ὑπὸ πολλῶν Σαρακηνῶν, τοὺς ὁποίους εἶχε κατηχήσει εἰς τὴν εὐσέβειαν, ἔσπευσαν εἰς συνάντησιν αὐτοῦ διὰ νὰ ἀπολαύσουν τὴν πανευφρόσυνον καὶ εὔθυμον παρουσίαν του. Ὁ δὲ Ἅγιος τοὺς ὑπεδέχθη ἱλαρῶς καὶ εὐξάμενος ὑπὲρ αὐτῶν ἐβάπτισεν ἅπαντας τοὺς ὑπὸ τοῦ Πέτρου κατηχηθέντας. Οὗτος δὲ ἔφερε κατόπιν τεχνίτας καὶ ἔκτισεν εἰς τὸ ἡσυχαστήριον τοῦ Ὁσίου τρία κελλία καὶ στέρναν μεγάλην εἰς τὸν κῆπον, ᾠκοδόμησε δὲ καὶ Ναὸν καὶ ὅ,τι ἄλλο ἐχρειάζετο. Ἤρχοντο δὲ καθ’ ἑκάστην πλῆθος μέγα ἐκ τῶν πιστευσάντων Ἀγαρηνῶν διὰ νὰ ἀκούσουν τὴν ἡδυτάτην αὐτοῦ διδασκαλίαν. Ὅθεν διὰ νὰ μὴ τὸν ἐμποδίζουν ἀπὸ τὴν ἠγαπημένην του ἡσυχίαν, τοὺς ἐπρόσταξε νὰ κτίσουν πλησίον τῶν δύο Μοναστηρίων Ἐκκλησίαν καὶ καλύβας διὰ νὰ κατοικῶσι, μετέβαινε δὲ πολλάκις ἐκεῖ καὶ τοὺς ἐπεμελεῖτο, νουθετῶν αὐτοὺς καὶ στηρίζων εἰς τὴν εὐσέβειαν. Ἦτο δὲ τόσον γλυκὺς καὶ συνετὸς εἰς τοὺς λόγους ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος, ὥστε μετ’ ὀλίγον συνήχθησαν πλῆθος εὐσεβῶν, οἵτινες κτίζοντες καλύβας κατῴκουν ἐκεῖ. Ὅθεν ἔγραψεν οὗτος πρὸς τὸν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Ἰουβενάλιον καὶ τοὺς ἐχειροτόνησεν Ἐπίσκοπον, τὸν πατέρα τοῦ Τερέβωνος Πέτρον, οὕτω δὲ ἐπληθύνοντο καθ’ ἑκάστην οἱ πιστεύοντες.
Καὶ ὁ μὲν Ἅγιος εἶχε τὸν πόθον νὰ μένῃ ἥσυχος καὶ ἀπὸ ἀνθρώπους ἀτάραχος, ἀλλ’ ὁ Κύριος ἤθελε νὰ πληρωθῇ ὁ τόπος ἐκεῖνος ἀπὸ λογικὰ πρόβατα· ὅθεν ἦλθον μετ’ ὀλίγον τρεῖς ἀδελφοὶ κατὰ σάρκα, γεννηθέντες εἰς τὴν Καππαδοκίαν, ἀνατραφέντες δὲ εἰς τὴν Συρίαν, κατὰ πολὺ ἐνάρετοι ἄνθρωποι, ὀνομαζόμενοι Κοσμᾶς, Χρύσιππος καὶ Γαβριήλιος διὰ νὰ γίνουν Μοναχοί· ὁ δὲ Ἅγιος δὲν ἤθελεν ἀρχικῶς νὰ τοὺς κρατήσῃ ἐκεῖ, διότι ἦσαν νέοι καὶ ἐξόχως ὁ Γαβριήλιος, ὅστις ἦτο παιδίον ἀγένειον.