ὁ Ἅγιος εἶπε νὰ φέρωσι φῶς, διότι ὁ τόπος ἦτο σκοτεινὸς καὶ λέγει πρὸς τοὺς ἄλλους πατέρας· «Βλέπετε, ἀδελφοί, τοῦτον τὸν ἐκ παιδὸς σώφρονα καὶ ἐνάρετον, πῶς κοίτεται τώρα, διὰ τοὺς ρυπαροὺς λογισμούς, θέαμα φρικτὸν καὶ θρήνων ἄξιος; Ἂς προσέχῃ πᾶς τις νὰ ἀντικρούῃ τοὺς κακοὺς λογισμοὺς καὶ νὰ τοὺς διώκῃ ἀπὸ τὴν διάνοιαν αὐτοῦ ἐξ ἀρχῆς, ὅτε δὲν ἔχουσι δύναμιν· εἰ δὲ καὶ τοὺς ὑποδεχθῶμεν μὲ ἡδονὴν εὐμενῶς, εἰ καὶ εἰς σῶμα ἀλλότριον δὲν ἐγγίσωμεν, ὅμως μὲ τὴν ψυχὴν ἐπορνεύσαμεν, κατὰ τὴν παραγγελίαν τοῦ Κυρίου, καὶ ὡς μοιχοὶ θέλομεν καταδικασθῆ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, τὴν φοβεράν, ὅταν τὰ ἀπόκρυφα καὶ ἄδηλα φανερώνωνται».
Ταῦτα λέγων ὁ Ὅσιος διηγήθη εἰς τοὺς ἀδελφοὺς παράδειγμα φοβερόν, τὸ ὁποῖον τοῦ εἶπόν τινες Αἰγύπτιοι γέροντες· «Ἦτο», εἶπεν ὁ Ὅσιος, «ἄνθρωπός τις εἰς τὴν πόλιν ὑπὸ πάντων βίου θαυμαστοῦ νομιζόμενος καὶ πολλὴν ἁγιότητα ἔχων εἰς τὸ φαινόμενον, κρυφίως ὅμως παρώργιζε τὸν Θεὸν μὲ τοὺς φαύλους λογισμοὺς καὶ μὲ τὰ τῆς καρδίας κινήματα, εἰς τὰ ὁποῖα ἔκαμνε συγκατάθεσιν· ἤτοι μὲ τὸ ἔργον μὲν ποτέ του δὲν ἥμαρτεν, ἀλλὰ μὲ τὴν διάνοιαν πολλάκις ἐπόρνευεν· ἦλθε λοιπὸν ὁ τοιοῦτος εἰς βαρεῖαν καὶ θανάσιμον ἀσθένειαν· τότε ὅλη ἡ πόλις ἐθρήνει ἀπαρηγόρητα καὶ πάντες ἐκόπτοντο, κοινὴν συμφορὰν νομίζοντες τὸν ἐκείνου θάνατον ἔτυχε λοιπὸν εἰς ταύτην τὴν πόλιν Ἅγιός τις καὶ προορατικὸς γέρων, ὅστις ἀκούσας τὸν κοινὸν ὀδυρμὸν καὶ βλέπων τοσαύτην λύπην εἰς τὸν λαόν, ἐπῆγε μετὰ σπουδῆς καὶ αὐτὸς νὰ λάβῃ εὐλογίαν καὶ συγχώρησιν ἀπ’ αὐτοῦ. Φθάσας λοιπὸν ἐκεῖ βλέπει τὸν Ἀρχιερέα μὲ ὅλους τοὺς Κληρικοὺς καὶ τοὺς λοιποὺς ἄρχοντας, οἵτινες κρατοῦντες λαμπάδας ἀναμμένας ἐπερίμενον τῆς ψυχῆς ἐκείνης τὴν ἔξοδον. Τούτους παραδραμὼν ὁ Ἅγιος ἐκεῖνος γέρων προφθάνει τὸν ἄνδρα ὀλίγον ἀναπνέοντα καὶ βλέπει θαῦμα φρικτὸν καὶ εἰς τοὺς πολλοὺς ἀπόκρυφον, εἰς μὲν τὴν ὅρασιν φοβερόν τινα γίγαντα, ὅστις κρατῶν εἰς τὰς χεῖράς του περόνην πύρινον, τὴν ἐκάρφωνεν εἰς τὴν καρδίαν του, τὴν δὲ ψυχὴν ἀπέσπα βιαίως (φεῦ) καὶ ἀσπλάγχνως. Ἔπειτα ἤκουσε καὶ φωνὴν ἄνωθεν, ἥτις ἔλεγε· «Καθὼς ἡ ψυχὴ αὕτη δὲν μὲ ἀνέπαυσεν οὐδὲ μίαν ἡμέραν, οὐδὲ σὺ ν’ ἀμελήσῃς ποτέ, μήτε παύσῃς σπαράττων αὐτὴν καὶ δεινῶς τιμωρῶν».