Τὰ ἐν τῇ Φλωρεντινῇ ψευδοσυνόδῳ κατὰ Λατίνων ὑπερφυᾶ κατορθώματα τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΜΑΡΚΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Ἐφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ.

τὸν μέγαν Κνιέζην τῆς Ρωσίας, τὸν βασιλέα τῆς Τραπεζοῦντος καὶ τὸν αὐθέντην τῆς Βλαχίας νὰ στείλουν καὶ αὐτοὶ ἀντιπροσώπους διὰ τὴν Σύνοδον. Συνήχθησαν λοιπὸν οἱ Ἀρχιερεῖς, διωρίσθησαν δὲ καὶ τοποτηρηταί. Τότε ὁ ἱερὸς Μάρκος, Ἱερομόναχος ὢν καὶ ἡσυχάζων εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ἐν Μαγγάνοις, διορίζεται ὑπὸ τῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας καὶ Ἱεροσολύμων τοποτηρητὴς αὐτῶν. Ἐν τῷ μεταξύ, ἀποθανόντος τοῦ μητροπολίτου Ἐφέσου Ἰωάσαφ, ἐξελέγη Μητροπολίτης τῆς πόλεως ταύτης ὁ Ἅγιος Μάρκος, ὅτε ὡρίσθη τοποτηρητὴς καὶ τοῦ Ἀντιοχείας. Τόσον ἦτο ὀνομαστὸς ὁ Ἅγιος διὰ τὴν ἀρετὴν καὶ σοφίαν του, ὥστε πρὸς αὐτὸν ἀπέβλεψαν καὶ οἱ τρεῖς Πατριάρχαι.

Ὑπὸ τῶν συγκεντρωθέντων εἰς Κωνσταντινούπολιν Ἀρχιερέων ἐξελέγησαν ὅπως μετάσχωσι τῆς συγκροτηθησομένης ἐν Ἰταλίᾳ Συνόδου οἱ ἑξῆς: ὁ Ἅγιος Μάρκος Μητροπολίτης Ἐφέσου ὁ Εὐγενικὸς καλούμενος, ὁ ὁποῖος ὡρίσθη καὶ Ἔξαρχος τῆς Συνόδου, ὁ Ἡρακλείας Ἀντώνιος, ὁ Τραπεζοῦντος Δωρόθεος, ὁ Κυζίκου Μητροφάνης, ὁ Νικομηδείας Μακάριος, ὁ Νικαίας Βησσαρίων, ὁ Σάρδεων Διονύσιος, ὁ Τυρνόβου Ἰγνάτιος, ὁ Μονεμβασίας Δοσίθεος, ὁ Λακεδαιμονίας Μεθόδιος, ὁ Ἀμασείας Ἰωάσαφ, ὁ Μυτιλήνης Δωρόθεος, ὁ Σταυρουπόλεως Ἡσαΐας, ὁ Μολδοβλαχίας Δαμιανός, ὁ Ρόδου Ναθαναήλ, ὁ Μελενίκου Ματθαῖος, ὁ Δράμας Δοσίθεος, ὁ Γάνου Γεννάδιος, ὁ Δρίστας Κάλλιστος, ὁ Ἀγχιάλου Σωφρόνιος, ὁ Ρωσίας Ἰσίδωρος μεθ’ ἑνὸς Ἐπισκόπου, καὶ ὁ Γεωργίας μεθ’ ἑνὸς Ἐπισκόπου. Ἐκ τῶν ἀρχόντων τῆς Ἐκκλησίας ἐξελέγησαν ὁ μέγας Σκευοφύλαξ Διάκονος Θεόδωρος ὁ Ξανθόπουλος, ὁ μέγας Χαρτοφύλαξ καὶ Ἀρχιδιάκονος Μιχαὴλ ὁ Βαλσαμών, ὁ μέγας Ἐκκλησιάρχης καὶ Δικαιοφύλαξ Σίλβεστρος ὁ Συρόπουλος, ὁ Πρωτέκδικος Διάκονος Γεώργιος ὁ Καππαδόκης, ὁ μέγας Σακελλάριος Μανουὴλ ὁ Χρυσοκόκκης, ὁ Νομοφύλαξ Ἰωάννης ὁ Εὐγενικὸς καὶ πάντες οἱ λοιποὶ πλὴν τοῦ ἀσθενοῦντος Ἱερομνήμονος· τὸν δὲ αὐτοκράτορα ἠκολούθουν, πλὴν τοῦ ἀδελφοῦ του Δημητρίου καί τινων ἄλλων συγκλητικῶν, καὶ οἱ ἐπὶ σοφίᾳ διαπρέποντες Γεώργιος Γεμιστὸς ὁ Λακεδαιμόνιος, Γεώργιος ὁ Σχολάριος καὶ Γεώργιος Ἀμηρούτζης ὁ Τραπεζούντιος.

 

Ὁ Πατριάρχης προλέγει τὰ μέλλοντα νὰ συμβοῦν εἰς Ἰταλίαν.

Ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν, ὅτε ἐμελετᾶτο ἡ Σύνοδος, ὁ Πατριάρχης καθήμενος ἐν τῷ κελλίῳ του μετ’ ἄλλων ἀρχόντων ἔκαμε μίαν ἀξιοθαύμαστον κρίσιν λέγων: «Λέγουν ἡ


Ὑποσημειώσεις

[1] Περὶ τῆς Ἁγίας ταύτης Συνόδου καὶ τῶν προοιμίων τοῦ σχίσματος γενικώτερον βλέπε ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τῇ ϛ’ (6ῃ) τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, ἐν τόμῳ Β’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[2] Βλέπε περὶ τῶν γεγονότων τούτων εἰς τὸν Βίον τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος ἐπισκόπου Ἀχρίδος, τῇ κβ’ (22ᾳ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, ἐν τόμῳ ΙΑ’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[3] Δοσιθέου Ἱεροσολύμων, Τόμος Ἀγάπης, εἰς τὰ Προλεγόμενα, σελ. η’.

[4] Νεκτάριος Ἱεροσολύμων, σελ. 55.

[5] Ἀρχιμ. Ἀνδρόνικος Κ. Δημητρακόπουλος, σελ. 109, ἔκδοσις Λειψίας.

[6] Δωδεκάβιβλος Δοσιθέου, σελ. 903.

[7] Λίβελλος σημαίνει ὑπόμνημα, ἔγγραφον εἰς τὸ ὁποῖον ἀναπτύσσονται αἱ ἀπόψεις διὰ κάποιον σπουδαῖον ζήτημα.

[8] Τρεῖς ἀπαντήσεις τοῦ Ἁγίου Μάρκου πρὸς τοὺς παρὰ Λατίνων εἰρημένους λόγους περὶ τοῦ καθαρτηρίου πυρὸς ἀπόκεινται ἐν τῇ βιβλιοθήκῃ τῆς Μόσχας ὑπ’ ἀριθ. 268 καὶ 394. Αἱ δύο τῶν ἀπαντήσεων τούτων εὑρίσκονται καὶ ἐν τῇ Βιβιοθήκῃ τῶν Παρισίων, αἵτινες ἐσφαλμένως ἐπιγράφονται εἰς τὸ ὄνομα Γεωργίου τοῦ Σχολαρίου (Συρόπ. σελ. 135).

[9] Διηγεῖται τοῦτο καὶ ὁ μέγας Ἐκκλησιάρχης Σίλβεστρος ὁ Συρόπουλος, λέγων ὅτι οἱ Ἀνατολικοὶ ἀκούσαντες τοῦτο ἐγέλασαν μεγάλως, ὅθεν παντελῶς δὲν ἀνέφερον αὐτὸ πλέον οἱ Λατῖνοι, εἰς καμμίαν διάλεξιν.

[10] Εἰς ταύτην τὴν ὁμολογίαν πρόσεχε καλῶς, ἀναγνῶστα, διότι εἶναι ἀκριβεστάτη καὶ ἀρκεῖ ἀντὶ πάντων κατὰ τῶν κακοδόξων παπιστῶν.

[11] Βλέπε ὑποσημείωσιν σελ. 597.

[12] Συρόπουλος, σελ. 211.

[13] Καβάσιλας Νεῖλος, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ἀκμάσας περὶ τὸ 1360. Εἶναι ἐπίσημος διὰ τὸν πόλεμον κατὰ τῶν Λατίνων, συγγράψας τὸ περὶ «Ἀρχῆς τοῦ Πάπα» σύγγραμμα, εἰς τὸ ὁποῖον ἔγραψε περὶ τῆς διαιρέσεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, περὶ καθαρτηρίου πυρὸς καὶ περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

[14] Συρόπουλος, σελ. 343.

[15] Συρόπουλ. σελ. 304.

[16] Νεκτάριος Ἱεροσολύμων, σελ. 236 καὶ 237.

[17] Δοσίθεος Ἱεροσολύμων, Τόμος Ἀγάπης, σελ. 581.

[18] Κόθορνος· ὑπόδημα ἐφαρμοζόμενον εἰς ἀμφοτέρους τοὺς πόδας· ἀκολούθως ἄνθρωπος διπρόσωπος καὶ εὐμετάβολος.

[19] Ἡ ἔκθεσις αὕτη τῆς πίστεως εὑρέθη μεταγενεστέρως ἐν Κωνσταντινουπόλει σεσαθρωμένη καὶ μόλις ἀναγνωσθεῖσα, ἥτις μετεγράφη παρὰ τοῦ μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυρίου Νεκταρίου ἐν τῷ Συνταγματίῳ αὑτοῦ, σελ. 231.