Τὰ ἐν τῇ Φλωρεντινῇ ψευδοσυνόδῳ κατὰ Λατίνων ὑπερφυᾶ κατορθώματα τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΜΑΡΚΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Ἐφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ.

Ἐκ τούτων συνάγεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης δὲν εἶχεν ἀκόμη ἀποδεχθῆ τὴν βλασφημίαν ταύτην, ἄλλως οἱ τοποτηρηταὶ τοῦ Πάπα δὲν θὰ συνεφώνουν μετὰ τῶν Πατέρων τῆς Συνόδου, ὄντων τριακοσίων ὀγδοήκοντα πέντε, νὰ μένῃ ἀμετακίνητον καὶ ἀπαρασάλευτον τὸ Ἅγιον Σύμβολον τῆς Πίστεως καὶ δὲν θὰ ἀνεθεμάτιζον πάντα ἐπιχειροῦντα μεταβολήν τινα. Ἡ αἵρεσις αὕτη ἀνεφύη καὶ διεδόθη βραδύτερον, ὅτε ὁ Πάπας Νικόλαος ἔστειλε θεολόγους εἰς Βουλγαρίαν.

 

Ἐκχριστιανισμὸς τῶν Βουλγάρων. Δόλιαι ἐπιδιώξεις τῶν Λατίνων.

Κατὰ τὸ ἔτος 861 ὁ αὐτοκράτωρ Μιχαὴλ ἐκστρατεύσας κατὰ τῶν Βουλγάρων ἐπολιόρκησεν αὐτούς, οὗτοι δὲ ἠναγκάσθησαν εἰς παράδοσιν, ἀφέθησαν δὲ ἐλεύθεροι ὑπὸ τὸν ὅρον νὰ δεχθῶσι τὸν Χριστιανισμόν [2]. Τότε ὁ αὐτοκράτωρ Mιχαὴλ τοὺς μὲν ἄλλους ἐβάπτισεν ἐκεῖ δι’ Ἱερέων τοὺς ὁποίους εἶχε μαζί του, τὸν δὲ ἄρχοντα αὐτῶν Βόγοριν [3] ἔφερεν εἰς Κωνσταντινούπολιν, ὅπου ἐβάπτισεν αὐτὸν ὀνομάσας Μιχαήλ. Ὁ Πατριάρχης Φώτιος μετὰ ταῦτα ἔστειλεν εἰς Βουλγαρίαν Ἱερεῖς καὶ Ἐπισκόπους ἵνα διδάξωσι τὸν νεοφώτιστον ἐκεῖνον λαὸν τὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ ἐπιστολὴν πρὸς τὸν ἄρχοντα τῶν Βουλγάρων Μιχαήλ, διὰ τῆς ὁποίας στηρίζει τοῦτον εἰς τὰ δόγματα τῆς νέας θρησκείας, ὀνομάζων αὐτὸν «καλὸν ἄγαλμα τῶν ἐμῶν πόνων, τῶν ἐμῶν πνευματικῶν ὠδίνων εὐγενὲς καὶ γνήσιον γέννημα». Ἐκ τούτων γίνεται φανερὸν ὅτι ὁ Πατριάρχης Φώτιος κατήχησε καὶ ἐβάπτισε τὸν Μιχαὴλ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν.

Ὁ Πάπας Νικόλαος, ἐπιθυμῶν νὰ ὑποτάξῃ τὴν Βουλγαρίαν εἰς τὸν Παπικὸν θρόνον, ἔστειλεν ἐκεῖ κατα τὸ 866 Ἐπισκόπους ἀπὸ τὴν Ρώμην διὰ νὰ διδάξουν εἰς τοὺς Βουλγάρους τὸν Χριστιανισμὸν καὶ νὰ φέρουν αὐτοὺς εἰς τὴν ὑποταγὴν τοῦ Πάπα. Οἱ πρόδρομοι οὗτοι τοῦ Ἀντιχρίστου, ἀληθινὰ ἀγγεῖα τοῦ Σατανᾶ, ἔχοντες φαίνεται εἰς τὴν καρδίαν ἐρριζωμένην τὴν ἀνωτέρω αἵρεσιν, διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν Βουλγαρίαν διέδωσαν αὐτήν, χωρὶς νὰ ἔχῃ γίνει αὕτη δεκτὴ ἐν Ρώμῃ. Ἀντιθέτως μάλιστα ἡ ἱστορία μᾶς πληροφορεῖ ὅτι οἱ Πάπαι ἐπολέμησαν τὴν βλασφημίαν ταύτην, ὡς τοῦτο μαρτυρεῖ καὶ ἡ πρὸς Φώτιον ἐπιστολὴν τοῦ Πάπα Ἰωάννου, ἐν τῇ ὁποίᾳ γράφει ὅτι ὄχι μόνον δὲν δέχεται αὐτὴν τὴν βλασφημίαν, «ἀλλὰ μάλιστα καὶ μὲ τὸν Ἰούδαν συναριθμοῦμεν ἐκείνους οἵτινες πρώτην ἤδη φορὰν ἐτόλμησαν νὰ ἐκστομίσωσιν αὐτήν» [4]. Τοῦτο ἐπιβεβαιοῦται καὶ ἐκ τοῦ ἀναθεματισμοῦ τῶν τοποτηρητῶν τοῦ Πάπα, οἵτινες μετέσχον εἰς τὴν προρρηθεῖσαν Ἁγίαν Σύνοδον.


Ὑποσημειώσεις

[1] Περὶ τῆς Ἁγίας ταύτης Συνόδου καὶ τῶν προοιμίων τοῦ σχίσματος γενικώτερον βλέπε ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τῇ ϛ’ (6ῃ) τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, ἐν τόμῳ Β’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[2] Βλέπε περὶ τῶν γεγονότων τούτων εἰς τὸν Βίον τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος ἐπισκόπου Ἀχρίδος, τῇ κβ’ (22ᾳ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, ἐν τόμῳ ΙΑ’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[3] Δοσιθέου Ἱεροσολύμων, Τόμος Ἀγάπης, εἰς τὰ Προλεγόμενα, σελ. η’.

[4] Νεκτάριος Ἱεροσολύμων, σελ. 55.

[5] Ἀρχιμ. Ἀνδρόνικος Κ. Δημητρακόπουλος, σελ. 109, ἔκδοσις Λειψίας.

[6] Δωδεκάβιβλος Δοσιθέου, σελ. 903.

[7] Λίβελλος σημαίνει ὑπόμνημα, ἔγγραφον εἰς τὸ ὁποῖον ἀναπτύσσονται αἱ ἀπόψεις διὰ κάποιον σπουδαῖον ζήτημα.

[8] Τρεῖς ἀπαντήσεις τοῦ Ἁγίου Μάρκου πρὸς τοὺς παρὰ Λατίνων εἰρημένους λόγους περὶ τοῦ καθαρτηρίου πυρὸς ἀπόκεινται ἐν τῇ βιβλιοθήκῃ τῆς Μόσχας ὑπ’ ἀριθ. 268 καὶ 394. Αἱ δύο τῶν ἀπαντήσεων τούτων εὑρίσκονται καὶ ἐν τῇ Βιβιοθήκῃ τῶν Παρισίων, αἵτινες ἐσφαλμένως ἐπιγράφονται εἰς τὸ ὄνομα Γεωργίου τοῦ Σχολαρίου (Συρόπ. σελ. 135).

[9] Διηγεῖται τοῦτο καὶ ὁ μέγας Ἐκκλησιάρχης Σίλβεστρος ὁ Συρόπουλος, λέγων ὅτι οἱ Ἀνατολικοὶ ἀκούσαντες τοῦτο ἐγέλασαν μεγάλως, ὅθεν παντελῶς δὲν ἀνέφερον αὐτὸ πλέον οἱ Λατῖνοι, εἰς καμμίαν διάλεξιν.

[10] Εἰς ταύτην τὴν ὁμολογίαν πρόσεχε καλῶς, ἀναγνῶστα, διότι εἶναι ἀκριβεστάτη καὶ ἀρκεῖ ἀντὶ πάντων κατὰ τῶν κακοδόξων παπιστῶν.

[11] Βλέπε ὑποσημείωσιν σελ. 597.

[12] Συρόπουλος, σελ. 211.

[13] Καβάσιλας Νεῖλος, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ἀκμάσας περὶ τὸ 1360. Εἶναι ἐπίσημος διὰ τὸν πόλεμον κατὰ τῶν Λατίνων, συγγράψας τὸ περὶ «Ἀρχῆς τοῦ Πάπα» σύγγραμμα, εἰς τὸ ὁποῖον ἔγραψε περὶ τῆς διαιρέσεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, περὶ καθαρτηρίου πυρὸς καὶ περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

[14] Συρόπουλος, σελ. 343.

[15] Συρόπουλ. σελ. 304.

[16] Νεκτάριος Ἱεροσολύμων, σελ. 236 καὶ 237.

[17] Δοσίθεος Ἱεροσολύμων, Τόμος Ἀγάπης, σελ. 581.

[18] Κόθορνος· ὑπόδημα ἐφαρμοζόμενον εἰς ἀμφοτέρους τοὺς πόδας· ἀκολούθως ἄνθρωπος διπρόσωπος καὶ εὐμετάβολος.

[19] Ἡ ἔκθεσις αὕτη τῆς πίστεως εὑρέθη μεταγενεστέρως ἐν Κωνσταντινουπόλει σεσαθρωμένη καὶ μόλις ἀναγνωσθεῖσα, ἥτις μετεγράφη παρὰ τοῦ μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυρίου Νεκταρίου ἐν τῷ Συνταγματίῳ αὑτοῦ, σελ. 231.