Ἐπίλογος.
Αὐτοὶ εἶναι, ἀδελφοί, οἱ ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀγῶνες τοῦ ἱεροῦ Μάρκου, ὅστις ἀπεδείχθη θεόσοφος κήρυξ καὶ κρατερὰ μάστιξ τοῦ Παπισμοῦ, λαμπρὸς ποιμὴν τῆς Ἐφέσου καὶ φωστὴρ τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος. Τοῦτον καὶ αὐτὸς ὁ ἀγέρωχος Πάπας Εὐγένιος ἐφοβήθη, ἀλλὰ καὶ πολὺ ὑπελόγιζεν, ὡς μαρτυρεῖ ἡ ἀναφώνησις αὐτοῦ: «Λοιπόν, ἐποιήσαμεν οὐδέν». Μόνος αὐτὸς εἰς τὴν ψευδοσύνοδον τῆς Φερράρας καὶ Φλωρεντίας ἀπεδείχθη ἀκλόνητος ὑπερασπιστὴς τῶν θείων δογμάτων, ὡς δίστομος μάχαιρα ἐκκόπτουσα τὰ νόθα καὶ μοχθηρὰ ζιζάνια τοῦ Παπισμοῦ καὶ ὡς καπνὸν διαλύσας τὰς περὶ Πουργατορίου καινοδοξίας, τὴν τολμηθεῖσαν εἰς τὸ Ἅγιον Σύμβολον προσθήκην καὶ τὰς ἄλλας κακοδοξίας τῶν Λατίνων.
Ἀλλ’ ὦ Πατέρων θεῖον ἐγκαλλώπισμα, τέμενος τῶν θείων Χαρίτων, στόμα τῶν ἱερῶν θεολόγων, πρόμαχε τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὑπέρμαχε τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ζηλωτὰ θερμότατε τῆς πατροπαραδότου ὁμολογίας τοῦ Ἁγίου Συμβόλου, καθαιρέτα τοῦ παπικοῦ φρυάγματος καὶ ἀνορθωτὰ τοῦ Ἀνατολικοῦ φρονήματος, δόξα, καύχημα καὶ στῦλε καὶ ἑδραίωμα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ἵλεως ἔπιδε εἰς τὴν ἐμὴν ἀναξιότητα καὶ δέξαι μου τὸν ταπεινὸν καὶ εὐτελῆ τοῦτον κόπον καὶ ἀντάμειψον τὴν προαίρεσιν τῆς ἁμαρτωλῆς μου ψυχῆς μὲ τὰς πνευματικὰς καὶ οὐρανίους εὐλογίας· διότι γνωρίζεις τὸν ζῆλον καὶ τὸν πόθον καὶ τὴν εὐλάβειαν ὁποῦ ἔχω εἰς τὴν σὴν ἁγιότητα, διὰ τοὺς μεγίστους καὶ μυρίους καὶ ὑπερβολικούς σου ἀγῶνας ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὄχι δὲ μόνον τὸν ταπεινὸν ἐμέ, ἀλλὰ καὶ πάντα εὐλαβῆ Χριστιανὸν καὶ ἅπαντας τοὺς ἀναγινώσκοντας τὴν ἱεράν σου ταύτην Βίβλον ἀντάμειβε διὰ τῶν πλουσίων σου δωρεῶν καὶ χαρισμάτων καὶ ἐπὶ πᾶσιν ἀξίωσον ἡμᾶς ἵνα εὐαρεστήσωμεν διὰ μετανοίας τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ. ᾯ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.