… Εἰ δέ γε, κρίμασιν οἷς οἶδε Θεὸς ἐντεῦθεν ἀποδημήσειαι, πρὸς ὃν ἡτοίμασας σεαυτῷ τόπον τῆς ἀναπαύσεως, καὶ δι’ ἡμετέραν ἴσως ἀναξιότητα, ἔνθα εἶ αὐτὸς ἄξιος, ἀπαθὴς πληροφορῶν λέγω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων τῶν ἀοράτως παρισταμένων νῦν ἡμῖν, καὶ τῶν παρευρεθέντων ἐνταῦθα πολλῶν καὶ ἀξιολόγων ἀνδρῶν, ὅτι ἔσομαι ἐγὼ αὐτὸς ἐν τοῖς τοιούτοις ἀντὶ σοῦ, καὶ ἀντὶ τοῦ σοῦ στόματος, ὅσα αὐτὸς ἐσπούδασας καὶ παρεδίδου, στέργω καὶ αὐτὸς καὶ ὑποστηρίζων καὶ πᾶσι ὑποτιθεὶς (ἤτοι διδάσκων) μηδὲν οὐδ’ ὅλως τῶν τοιούτων καθιθεὶς (ἤτοι παραβαίνων) τὸ παράταν, ἀλλὰ μέχρι τῶν ἐσχάτων κινδύνων αἵματός τε καὶ θανάτου ἀγωνιζόμενος. Καὶ εἰ μικρὰ πάνυ τυγχάνει ἡ ἐμὴ περὶ τὰ τοιοῦτα πεῖρα καὶ δύναμις, ἀλλ’ οὖν πείθομαι ὅτι ἡ μεγάλη σου ἁγιωσύνη ἀναπληρώσει τὰ ἐμὰ ἐλλείμματα, καὶ παρὼν ἡμῖν ἐνταῦθα, τῇ ἐνούσῃ σοι περὶ τὰ τοιαῦτα τελειότητι, καὶ ἀπάρας, ταῖς σαῖς πρὸς Θεὸν παρρησιάστοις ἐντεύξεσι.
Θάνατος τοῦ Ἁγίου Μάρκου.
Ἀσθενὴς ὁ Ἅγιος ἔκειτο εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ πατρός του ἐν Γαλατᾷ διδάσκων πάντας τὰ προέποντα καὶ ἐξαιρέτως νὰ φεύγωσι τὴν ψυχοφθόρον ἕνωσιν, μετ’ ἀσθένειαν δὲ δέκα τεσσάρων ἡμερῶν παρέδωκεν ἐν εἰρήνῃ τὸ πνεῦμα του εἰς τὸν Κύριον.
Εἰς τὴν ἱερὰν ταφὴν τοῦ μακαρίου τούτου Πατρὸς συνέδραμε πᾶσα ἡ Κωνσταντινούπολις, Κλῆρος καὶ λαός, ἵνα ἀξιωθοῦν τῆς εὐλογίας καὶ χάριτος τοῦ ἱεροῦ λειψάνου. Μετὰ δὲ τὴν ἐκφορὰν τὸ τίμιόν λείψανον τοῦ Ἁγίου Μάρκου ἐτάφη εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τῶν Μαγγάνων, ὅπου ἐνεδύθη καὶ τὸ μοναχικὸν σχῆμα. Καὶ τὸ μὲν σῶμα παρεδόθη εἰς τὴν γῆν, ἡ δὲ μακαρία ψυχή του ἀπῆλθε πρὸς ὃν ἐπόθει Δεσπότην, διὰ τὸν ὁποῖον τόσους ἀγῶνας ἐτέλεσε. Καὶ ὁ μὲν Θεὸς ἐδόξασε τὸν δοῦλον αὐτοῦ μὲ πολλὰ θαύματα, ὁ δὲ λαὸς μὲ ἀπόφασιν Συνοδικὴν ἐτέλουν ἐτήσιον ἑορτὴν ἐν Γαλατᾷ κατὰ τὴν 19ην Ἰανουαρίου.