Οἱ ἐν Κωσταντινουπόλει Ἀρχιερεῖς καὶ Ἡγούμενοι καταδικάζουν ἐγγράφως τὸν ὅρον τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ Συνόδου.
Ἐρωτηθέντες οἱ ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἀρχιερεῖς καὶ Ἡγούμενοι ἀπὸ τὸν βασιλέα Ἰωάννην διατὶ δὲν δέχονται τὰ ἐν Φλωρεντίᾳ ἀποφασισθέντα, οὗτοι ἔδωκαν εἰς αὐτὸν ἔγγραφον ἀπολογίαν διαλαμβάνουσαν ἐν συντομίᾳ τὰ ἑξῆς: Ἐν πρώτοις ἀνέφεραν ὅτι ὅσα καὶ προφορικῶς ἐξέθεσαν ἀποτελοῦν πίστιν αὐτῶν, τὴν ὁποίαν ἔτοιμοι εἶναι νὰ βεβαιώσουν ἀντὶ πάσης θυσίας καὶ ὅτι ἐπιθυμία των εἶναι νὰ ἴδωσι τὴν Ἐκκλησίαν εἰρηνεύουσαν. Ἐκεῖνο ὅμως τὸ ὁποῖον ἀπομακρύνει τούτους ἀπὸ τὸν ὅρον τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ Συνόδου εἶναι, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἡ προσθήκη εἰς τὸ Ἅγιον Σύμβολον τοῦ «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ», ὅπερ ἀποτελεῖ ψευδῆ διδασκαλίαν. Ἂν δὲ μερικοὶ ἐξαναγκασθέντες ὑπέγραψαν τὸν ὅρον ἐκεῖνον, τοῦτο δὲν σημαίνει ὅτι τὸ ψευδὲς καὶ κακόδοξον ἔγινεν ἀληθὲς καὶ ὀρθόδοξον. Προσέθετον ἐπίσης εἰς τὴν ἔγγραφον ταύτην ἀπολογίαν των καὶ τὰ ἑξῆς:
Τὸ γραφὲν ὅτι τὸ «δι’ Υἱοῦ» σημαίνει, κατὰ τοὺς Γραικούς, ὅτι ὁ Υἱὸς εἶναι αἰτία τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δὲν εἶναι ἀληθές, διότι οὐδεὶς τῶν Ὀρθοδόξων διδασκάλων ἐδίδαξέ ποτε ὅτι ὁ Υἱὸς εἶναι αἴτιος τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλὰ μόνος ὁ Πατήρ. Τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν Λατίνων ὅτι ὁ Υἱὸς εἶναι ἀρχὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δὲν γίνεται παραδεκτὸν ὑπὸ τῶν Ἀνατολικῶν, διότι ἀρχὴ Υἱοῦ καὶ Πνεύματος εἶναι μόνος ὁ Πατήρ.
Λέγουν ἀκόμη οἱ Λατῖνοι, ὅτι τὸ Πνεῦμα ἔχει τὴν ὑπόστασιν καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ. Οἱ ἡμέτεροι ὅμως διδάσκαλοι λέγουν ὅτι τοῦτο ἔχει τὴν ὑπόστασιν μόνον ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ ὅτι διὰ τοῦ Υἱοῦ χορηγεῖται εἰς τὴν κτίσιν φυσικῶς καὶ οὐσιωδῶς καὶ τοῦτο διὰ τὴν ἑνότητα τῆς θείας Οὐσίας. Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν παραμένει ὁ ὅρος ἐκεῖνος τῆς Φλωρεντινῆς Συνόδου ὑπευθύνους ποιῶν ἡμᾶς εἰς τὴν κρίσιν τοῦ Θεοῦ, ἡμεῖς οὐδεμίαν μετὰ τῶν Λατίνων θὰ ἔχωμεν ἕνωσιν.
Ἐπειδὴ ὅμως ἡ βασιλεία σου ἀπαιτεῖ εἰρήνην ἀληθῆ καὶ βεβαίαν, ἂς γίνῃ ἐνταῦθα Σύνοδος, ἵνα θεραπεύσῃ τα σφάλματα τῆς Συνόδου ἐκείνης. Τοῦτο δὲ δύναται νὰ γίνῃ ἐὰν θελήσουν οἱ Λατῖνοι. Ἕως ὅτου δὲ γίνῃ ἡ Σύνοδος αὕτη, ἡμεῖς, τόσον οἱ παραπλανηθέντες εἰς τὴν ψευδοσύνοδον ἐκείνην, ὅσον καὶ ἐκείνοι οἱ ὁποῖοι δὲν ἐλάβομεν μέρος εἰς αὐτὴν ἀρνούμεθα τὰ ἐν αὐτῇ ἀποφασισθέντα, ἀφοῦ καὶ οἱ ὑπογράψαντες τὴν ὁμολογίαν ἐκείνην ἤδη ἀρνοῦνται αὐτήν.