Τὰ ἐν τῇ Φλωρεντινῇ ψευδοσυνόδῳ κατὰ Λατίνων ὑπερφυᾶ κατορθώματα τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΜΑΡΚΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Ἐφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ.

Ἀλλ’ οἱ αὐθάδεις ἐχθροὶ τοῦ Μάρκου ἐγίνοντο καθ’ ἡμέραν αὐθαδέστεροι. Κατά τινα μάλιστα συνέλευσιν ὁ Νικαίας ἀνέγνωσε ρητά τινα τῶν Ἁγίων Κυρίλλου καὶ Ἐπιφανίου κολοβωμένα, θέλων νὰ ἀποδείξῃ διὰ τούτων ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ. Ὁμιλήσας δὲ καὶ ὁ βασιλεὺς εἶπεν ὅτι τὴν ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν ἤρχισε νὰ διαπραγματεύεται ὁ πατὴρ αὐτοῦ Μανουήλ, ἀλλὰ μὴ προφθάσας, ἀφῆκεν εἰς αὐτὸν νὰ τὴν τελειώσῃ, προσθέσας ὅτι καὶ λόγιοι διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ὁ Πατριάρχης Εὐθύμιος καὶ ὁ διδάσκαλος Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος ἐπεθύμουν τὴν ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν. Καὶ εἶναι μὲν τοῦτο ἀληθές, ἀλλ’ ὄχι ὡς τὸ παρουσίαζεν ὁ αὐτοκράτωρ. Διότι πάντες οὗτοι ἤθελον μὲν τὴν ἕνωσιν, ὑπὸ τὸν ὅρον ὅμως τῆς ἐπιστροφῆς τῶν Λατίνων εἰς τὰ παλαιὰ ὀρθόδοξα δόγματα, ἀλλ’ ἐκεῖνοι διεπορεύοντο ἐν τῷ σκότει.

Νέος ὅμως ἐκβιασμὸς γίνεται ὑπὸ τοῦ Πάπα, διὰ τῆς διακοπῆς τοῦ σιτηρεσίου, ὥστε οἱ πτωχότεροι ἐκ τῶν ἡμετέρων, πεινῶντες καὶ γυμνητεύοντες, ἐπώλουν τὰ ὅπλα των καὶ τὰ ἐνδύματά των καὶ ὅ,τι, ἄλλο εἶχον ἵνα μὴ ἀποθάνωσιν ἐκ πείνης. Ὅθεν προσερχόμενοι εἰς τὸν αὐτοκράτορα παρεκάλουν νὰ μεσιτεύσῃ εἰς τὸν Πάπαν, ἐκεῖνος δὲ ἀπήντα εἰς αὐτούς· «Πηγαίνετε εἰς τὸν Ἐφέσου καὶ τὸν μέγαν Σακελλάριον, διότι αὐτοὶ ἐμποδίζουν τὴν ἕνωσιν καὶ ὑποφέρομεν ἡμεῖς ὅλοι».

Αἱ ἡμέραι, παρήρχοντο καὶ οὔτε ἀπάντησις εἰς τὰ λατινικὰ ρητὰ ἐδίδετο, οὔτε τρόπος ἑνώσεως ἐξευρίσκετο. Ὁ βασιλεὺς ἔλεγεν εἰς τοὺς ἡμετέρους νὰ εὕρουν τρόπον ἑνώσεως, ἵνα λάβουν βοήθειαν, οἱ περισσότεροι ὅμως ἠρνοῦντο λέγοντες ὅτι προτιμοῦν νὰ ἀποθάνουν ἢ νὰ λατινίσουν. Βλέποντες οἱ Ἀνατολικοὶ ὅτι τρόπος ἑνώσεως ἦτο ἀδύνατον νὰ εὑρεθῇ, παρεκάλουν μετὰ δακρύων τὸν βασιλέα νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὰ ἴδια. Μαθὼν τοῦτο ὁ Πάπας ἐταράχθη. Διὸ καὶ ἔστειλεν Ἐπισκόπους καὶ Καρδιναλίους, οἱ ὁποῖοι κατηγόρησαν τοὺς Ἀνατολικοὺς· διότι ἐπὶ δύο ἔτη ἐξοδεύουν ματαίως τὰ χρήματα τοῦ Πάπα καὶ ὅτι εἶναι ἀνάγκη ἢ νὰ δεχθοῦν τὰς μαρτυρίας τῶν Ἁγίων, τὰς ὁποίας προέβαλον αὐτοὶ καὶ νὰ γίνῃ ἡ ἕνωσις, ἢ νὰ συνεχισθοῦν αἱ διαλέξεις μέχρις ὅτου βεβαιωθῶσι περὶ τῆς λατινικῆς ἀληθείας καὶ οὕτω πάλιν νὰ ἑνωθῶσιν, ἀφήνοντες νὰ ἐννοηθῇ ὅτι ἄνευ ἑνώσεως θὰ ἦτο ἀδύνατον νὰ ἐπιτρέψουν εἰς τοὺς ἡμετέρους νὰ ἀναχωρήσουν. Ὁ Πατριάρχης, πλανηθεὶς


Ὑποσημειώσεις

[1] Περὶ τῆς Ἁγίας ταύτης Συνόδου καὶ τῶν προοιμίων τοῦ σχίσματος γενικώτερον βλέπε ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τῇ ϛ’ (6ῃ) τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, ἐν τόμῳ Β’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[2] Βλέπε περὶ τῶν γεγονότων τούτων εἰς τὸν Βίον τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος ἐπισκόπου Ἀχρίδος, τῇ κβ’ (22ᾳ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, ἐν τόμῳ ΙΑ’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[3] Δοσιθέου Ἱεροσολύμων, Τόμος Ἀγάπης, εἰς τὰ Προλεγόμενα, σελ. η’.

[4] Νεκτάριος Ἱεροσολύμων, σελ. 55.

[5] Ἀρχιμ. Ἀνδρόνικος Κ. Δημητρακόπουλος, σελ. 109, ἔκδοσις Λειψίας.

[6] Δωδεκάβιβλος Δοσιθέου, σελ. 903.

[7] Λίβελλος σημαίνει ὑπόμνημα, ἔγγραφον εἰς τὸ ὁποῖον ἀναπτύσσονται αἱ ἀπόψεις διὰ κάποιον σπουδαῖον ζήτημα.

[8] Τρεῖς ἀπαντήσεις τοῦ Ἁγίου Μάρκου πρὸς τοὺς παρὰ Λατίνων εἰρημένους λόγους περὶ τοῦ καθαρτηρίου πυρὸς ἀπόκεινται ἐν τῇ βιβλιοθήκῃ τῆς Μόσχας ὑπ’ ἀριθ. 268 καὶ 394. Αἱ δύο τῶν ἀπαντήσεων τούτων εὑρίσκονται καὶ ἐν τῇ Βιβιοθήκῃ τῶν Παρισίων, αἵτινες ἐσφαλμένως ἐπιγράφονται εἰς τὸ ὄνομα Γεωργίου τοῦ Σχολαρίου (Συρόπ. σελ. 135).

[9] Διηγεῖται τοῦτο καὶ ὁ μέγας Ἐκκλησιάρχης Σίλβεστρος ὁ Συρόπουλος, λέγων ὅτι οἱ Ἀνατολικοὶ ἀκούσαντες τοῦτο ἐγέλασαν μεγάλως, ὅθεν παντελῶς δὲν ἀνέφερον αὐτὸ πλέον οἱ Λατῖνοι, εἰς καμμίαν διάλεξιν.

[10] Εἰς ταύτην τὴν ὁμολογίαν πρόσεχε καλῶς, ἀναγνῶστα, διότι εἶναι ἀκριβεστάτη καὶ ἀρκεῖ ἀντὶ πάντων κατὰ τῶν κακοδόξων παπιστῶν.

[11] Βλέπε ὑποσημείωσιν σελ. 597.

[12] Συρόπουλος, σελ. 211.

[13] Καβάσιλας Νεῖλος, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ἀκμάσας περὶ τὸ 1360. Εἶναι ἐπίσημος διὰ τὸν πόλεμον κατὰ τῶν Λατίνων, συγγράψας τὸ περὶ «Ἀρχῆς τοῦ Πάπα» σύγγραμμα, εἰς τὸ ὁποῖον ἔγραψε περὶ τῆς διαιρέσεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, περὶ καθαρτηρίου πυρὸς καὶ περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

[14] Συρόπουλος, σελ. 343.

[15] Συρόπουλ. σελ. 304.

[16] Νεκτάριος Ἱεροσολύμων, σελ. 236 καὶ 237.

[17] Δοσίθεος Ἱεροσολύμων, Τόμος Ἀγάπης, σελ. 581.

[18] Κόθορνος· ὑπόδημα ἐφαρμοζόμενον εἰς ἀμφοτέρους τοὺς πόδας· ἀκολούθως ἄνθρωπος διπρόσωπος καὶ εὐμετάβολος.

[19] Ἡ ἔκθεσις αὕτη τῆς πίστεως εὑρέθη μεταγενεστέρως ἐν Κωνσταντινουπόλει σεσαθρωμένη καὶ μόλις ἀναγνωσθεῖσα, ἥτις μετεγράφη παρὰ τοῦ μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυρίου Νεκταρίου ἐν τῷ Συνταγματίῳ αὑτοῦ, σελ. 231.