ἔχον δῆθεν τὰ πρακτικὰ τῆς Συνόδου, εἶπον ὅτι οὕτως ἀνεγνώσθη τὸ Σύμβολον κατὰ τὴν Σύνοδον ἐκείνην [9]. Ἀλλ’ ὁ θεῖος Μάρκος καὶ πάλιν ἐνίκησεν αὐτοὺς ἀποδείξας ὅτι «ἡ ὁμολογία τοῦ Ταρασίου ταῖς πράξεσιν ἐγκειμένη ἐκ Πατρὸς δι’ Υἱοῦ λέγει ἐκπορεύεσθαι, οὐκ ἐκ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ».

Ὁ ἐν τῇ Συνόδῳ λόγος τοῦ Ἁγίου Μάρκου, εἰς ὃν ἐκτιθεται σαφῶς καὶ πλήρως ἡ Ὀρθόδοξος διδασκαλία κατὰ τῆς προσθήκης ὑπὸ τῶν Λατίνων εἰς τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως [10].

Κατὰ τὴν δεκάτην πέμπτην καὶ τελευταίαν ἐν Φερράρᾳ συνέλευσιν, τῇ 8ῃ Δεκεμβρίου, ὁ Ἅγιος Μάρκος, τῇ προτροπῇ τοῦ βασιλέως, εἶπε μετὰ παρρησίας τὰ ἑξῆς:

Ἐγώ, τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι, δόγμασιν ἐντραφεὶς εὐσεβέσι καὶ τῇ Ἁγίᾳ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ διὰ πάντων ἑπόμενος, πιστεύω καὶ ὁμολογῶ τὸν Θεὸν Πατέρα, μόνον ἄναρχον καὶ ἀναίτιον, πηγὴν δὲ καὶ αἰτίαν τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Πνεύματος· ὁ γὰρ Υἱὸς ἐξ αὐτοῦ γεγένηται, καὶ τὸ Πνεῦμα ἐξ αὐτοῦ ἐκπορεύεται, μηδὲν τοῦ Υἱοῦ συμβαλλομένου πρὸς τὴν ἐκπόρευσιν, ὥσπερ οὐδὲ τοῦ Πνεύματος πρὸς τὴν γέννησιν, κατὰ τὸ ἅμα τὰς προόδους εἶναι καὶ συναλλήλους, ὡς οἱ Θεολόγοι Πατέρες διδάσκουσι· διὰ τοῦτο γὰρ καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐκπορεύεσθαι διὰ Υἱοῦ λέγεται, τοῦτ’ ἐστι μετὰ τοῦ Υἱοῦ, καὶ ὡς ὁ Υἱός, εἰ καὶ μὴ γενητῶς ὡς ἐκεῖνος· ὁ δὲ Υἱὸς οὐ λέγεται γεννᾶσθαι διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διὰ τὸ σχετικὸν εἶναι τὸ τοῦ Υἱοῦ ὄνομα, ἵνα μὴ δόξῃ Υἱὸς εἶναι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· ἐντεῦθεν καὶ πνεῦμα μὲν Υἱοῦ λέγεται διὰ τὸ κατὰ φύσιν οἰκεῖον καὶ τὸ δι’ αὐτοῦ πεφυκέναι καὶ δίδοσθαι τοῖς ἀνθρώποις· ὁ δὲ Υἱὸς τοῦ Πατρὸς λέγεται, τοῦ δὲ Πνεύματος ὁ Υἱὸς οὐ λέγεται κατὰ τὸν Νύσσης Γρηγόριον.

Εἰ δὲ τὸ δι’ Υἱοῦ ἐκπορεύεσθαι τὴν αἰτίαν ἐδήλου, καθάπερ οἱ νέοι θεολόγοι φασίν, ἀλλ’ οὐ τὸ δι’ αὐτοῦ ἐκλάμπειν καὶ πεφυκέναι καὶ ὅλως τὸ συμπροϊέναι καὶ συμπαρομαρτεῖν κατὰ τὸν θεηγόρον Δαμασκηνόν, οὐκ ἂν οἱ θεολόγοι πάντες ἑξῆς ῥητῶς ἀφῄρουν τοῦ Υἱοῦ τὴν αἰτίαν, ὁ μὲν Διονύσιος λέγων, μόνη πηγὴ τοῦτ’ ἔστιν αἰτία τῆς ὑπερουσίου Θεότητος ὁ Πατὴρ καὶ τούτῳ τοῦ Υἱοῦ καὶ Πνεύματος διακρίνεται. Ὁ δὲ Ἀθανάσιος, μόνος ἀγέννητος καὶ μόνος πηγὴ Θεότητος ὁ Πατήρ, τοῦτ’ ἔστι μόνος αἰτία καθάπερ καὶ μόνος ἀναίτιος· ὁ δὲ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, πάντα ὅσα ὁ Πατὴρ τοῦ Υἱοῦ πλὴν τῆς αἰτίας. Ὁ δὲ Μάξιμος, ὅτι καὶ οἱ Ῥωμαῖοι τὸν Υἱὸν οὐ ποιοῦσιν αἰτίαν τοῦ Πνεύματος.