Ὁ αὐτοκράτωρ ὅμως διέταξε νὰ διαλέγωνται μόνον ὁ Ἐφέσου καὶ ὁ Νικαίας ὡς σοφώτεροι τῶν ἄλλων. Ἐκ δὲ τῶν Λατίνων ἐξελέγησαν ὁ Καρδινάλιος τοῦ Ἁγίου Ἀγγέλου Ἰουλιανὸς Καισαρίνης, τοῦ Ἁγίου Σταυροῦ Νικόλαος Ἀλβεογάτος Φιρμᾶνος καὶ ἄλλοι τέσσαρες.
Ἔναρξις τῶν ἐργασιῶν τῆς ψευδοσυνόδου.
Ἤρχισαν λοιπὸν αἱ Συνελεύσεις, ὄχι εἰς ἱερὸν Ναόν, ἀλλ’ εἰς τὸ παλάτιον τοῦ Πάπα. Εἰς τὴν συνέλευσιν ὅμως αὐτὴν οὔτε τοποτηρηταὶ τῶν ἡγεμόνων ἦλθον, οὔτε οἱ μετέχοντες τῆς Συνόδου τῆς Βασιλείας, οἵτινες μάλιστα καθῄρεσαν τὸν Πάπαν Εὐγένιον ὡς ἐπίορκον, σχισματικόν, σιμωνιακὸν καὶ αἱρετικόν. Εἰς τὴν πρώτην συνέλευσιν ὡμίλησαν ὁ Νικαίας Βησσαρίων καὶ ὁ Λατῖνος Ρόδου Ἀνδρέας ἐγκωμιάσαντες τὸν Πάπαν, τὸν αὐτοκράτορα, τὸν Πατριάρχην καὶ τὴν Σύνοδον. Εἰς τὰς ἑπομένας ἤρχισαν νὰ διαλέγωνται περὶ τῆς προσθήκης ἐν τῷ Συμβόλῳ. Πρῶτος ἔλαβε τὸν λόγον ὁ Ἅγιος Μᾶρκος, ὅστις εἶπεν ὅτι εἶναι ἀναγκαιοτάτη ἡ εἰρήνη, τὴν ὁποίαν κατέλιπεν ὁ Δεσπότης Χριστός, ὅτι παρέβλεψεν ἡ Ρωμαϊκὴ Ἐκκλησία τὴν ἀγάπην καὶ διελύθη ἡ εἰρήνη, ὅτι ἐπιθυμοῦσα ἡ Ρωμαϊκὴ Ἐκκλησία τὴν τότε ἀγάπην ἐκάλεσεν ἡμᾶς νὰ ἔλθωμεν ἐνταῦθα, ἵνα διαλύσωμεν τὰς μεταξύ μας διαφοράς, ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποκατασταθῇ ἡ εἰρήνη, ἐὰν δὲν ἀρθῇ τὸ αἴτιον τοῦ σχίσματος καὶ τέλος ὅτι πρέπει νὰ ἀναγνωσθῶσιν οἱ ὅροι τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Καὶ οἱ μὲν Λατῖνοι ἠγωνίζοντο μὲ κάθε τρόπον νὰ μὴ ἀναγνωσθοῦν οἱ ὅροι τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, διότι τότε θὰ ἠλέγχετο ὡς βλάσφημος ἡ ὑπ’ αὐτῶν γενομένη προσθήκη. Διὰ τοῦτο μὲ κάθε τρόπον ἠγωνίζοντο νὰ ἀποδείξουν ὅτι ὀρθῶς ἔκαμαν τὴν προσθήκην. Ὁ Ἅγιος Μάρκος ὅμως ἐπέμενε, λέγων ὅτι· «Ἡμεῖς εἴμεθα οἱ ἐγκαλοῦντες, ἡμεῖς πρέπει νὰ εἴπωμεν ὅσα εἶναι ἁρμόδια εἰς τὸν ἐγκαλοῦντα νὰ εἴπῃ, καὶ τότε μένει εἰς σᾶς νὰ ἀπολογηθῆτε». Ἔγινε λοιπὸν ὀξεῖα συζήτησις, τοῦ Ἁγίου Μάρκου ἀπαιτοῦντος τοὺς ὅρους τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῶν δὲ Λατίνων μὴ παραδεχομένων μὲ κανένα τρόπον τὴν ἀνάγνωσιν αὐτῶν. Διὰ τοῦτο μετὰ τὴν λύσιν τῆς συνεδριάσεως ἔσπευσαν ὅλοι, οἱ Λατινοεπίσκοποι καὶ Καρδινάλιοι πρὸς τὸν βασιλέα καὶ τὸν Πατριάρχην ζητοῦντες μὲ κάθε τρόπον νὰ ἀποτρέψουν τὴν ἀνάγνωσιν αὐτήν, ἰσχυριζόμενοι ὅτι θὰ ἦτο περιττὴ καὶ ἀνωφελὴς καὶ σκανδάλων πρόξενος. Οἱ ἡμέτεροι, βλέποντες ὅτι ἡ ἀξίωσις τοῦ θείου Μάρκου