πραγματοτοιουμένη θὰ ἐπέφερε τὴν κατακρήμνισιν τῆς λατινικῆς ἐπάρσεως καὶ αὐθαδείας, ἀπήντησαν ὅτι ἂν δὲν ἀναγνωσθοῦν πρῶτον οἱ ὅροι, ἀδύνατον εἶναι νὰ γίνῃ ἄλλη συνέλευσις.

Ἡ ἀνάγνωσις τῶν ὅρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ταράττει τοὺς Λατίνους.

Ἀναγκασθέντες οἱ Λατῖνοι ὑπὸ τῆς ἐπιμονῆς τῶν ἡμετέρων ἔστερξαν εἰς τὴν ἀνάγνωσιν τῶν ὅρων. Ἵνα ὅμως μὴ ἀκούσῃ τὸ παρακολουθοῦν τὴν Σύνοδον πλῆθος τὴν ἀλήθειαν, πρῶτον μὲν ἠμπόδιζον τὸν λαὸν νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸν Ναόν. Δεύτερον τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον ἔκειτο εἰς τὸ μέσον ἀνοικτόν, εὑρέθη κεκλεισμένον. Τρίτον ὅλαι αἱ λαμπάδες ἐσβέσθησαν καὶ τέλος τὰ ἀγάλματα τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου ἐτοποθετήθησαν ὕπτια (ἀνάσκελα) εἰς τὸ ἀλτάριον.

Τί δὲ κατώρθωσεν ὁ Ἱερὸς Μάρκος μὲ τὴν ἀνάγνωσιν τῶν Συνοδικῶν ὅρων; Ὁ πνευματικὸς ἐκεῖνος ρήτωρ τῆς Ἐκκλησίας δὲν περιωρίσθη εἰς ξηρὰν ἀνάγνωσιν, ἀλλ’ ἐπροοιμίαζεν ἕκαστον ὅρον καὶ ἀπεδείκνυεν ὅτι, ἂν καὶ πολλαὶ Σύνοδοι εὑρέθησαν εἰς τὴν ἀνάγκην νὰ κάμουν προσθήκας εἰς τὸ Ἅγιον Σύμβολον, ὅμως καμμία ὄχι μόνον δὲν ἐτόλμησεν, ἀλλὰ πᾶσαι μὲ κατάρας καὶ ἀναθέματα ἀπέκλεισαν πᾶσαν ἀπόπειραν προσθήκης. Ταῦτα λέγοντος τοῦ Ἁγίου πάντες οἱ παρευρισκόμενοι ἐκεῖ ἱερωμένοι καὶ λαϊκοὶ ἐκ τῶν Λατίνων ὡμολόγουν οὔτε οὐδέποτε ἤκουσαν ἢ ἐδιδάχθησαν ταῦτα παρὰ τῶν διδασκάλων των καὶ ἐθαύμαζον τὸν Ἅγιον Μάρκον. Τόση δὲ ἦτο ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ Μάρκου, ὥστε, ἂν δὲν ἠμπόδιζεν ἡ ἑωσφορικὴ ὑψηλοφροσύνη καὶ τὸ σατανικὸν παπικὸν πεῖσμα, ἡ ἕνωσις θὰ ἐπραγματοποιεῖτο ἀμέσως, διότι ὁ Ἅγιος ἀπέδειξεν ὅτι πᾶσα προσθήκη εἰς τὸ Ἅγιον Σύμβολον, ἔστω καὶ ἀληθινή, ἦτο ἀπηγορευμένη, πολλῷ δὲ μᾶλλον ὅταν αὕτη εἶναι ψευδὴς καὶ βλάσφημος. Κατώρθωσε λοιπὸν ὁ ἱερὸς Μάρκος νὰ ἀποδείξῃ ὅτι οἱ Λατῖνοι, λέγοντες ὅτι εἶναι σοφοί, κατὰ ἀλήθειαν ἐμωράνθησαν. Διὰ τοῦτο ἠγωνίσθησαν νὰ ἐμποδίσουν τὴν ἀνάγνωσιν τῶν ὅρων καὶ ἤδη ἔσπευδον νὰ προβάλουν τὰς ἀντιρρήσεις των, μαθόντες μάλιστα ὅτι ἀπὸ ὅσα ἐλέγοντο ἐσκανδαλίζοντο τὰ πλήθη. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ διωρισμένοι γραμματεῖς παρέλειπον νὰ γράφουν τὰ λεγόμενα.