τὰς ἐντέχνους αὐτοῦ κατασκευὰς καὶ τὰς ἄλλας μαρτυρίας. Ὅθεν ἔστειλε τοῦτο εἰς τοὺς Λατίνους. Ἐντεῦθεν ὁ Νικαίας συνέλαβε φθόνον μέγαν κατὰ τοῦ Ἁγίου, τὸν ὁποῖον ἐξῆπτεν ἀκόμη περισσότερον ὁ φθόνος τοῦ Γρηγορίου.

Συνελθόντες οἱ Ἕλληνες ἀνέγνωσαν πρὸς τοὺς Λατίνους τὸν λόγον τοῦ Ἁγίου Μάρκου, ἐκεῖνοι ἀπήντησαν δι’ ἄλλου, τὸν ὁποῖον πάλιν ὁ Ἅγιος ἀνεσκεύασεν [8]. Ἀλλ’ ὁ πανοῦργος Γρηγόριος, ὑπερεπαινῶν πάντοτε τὸν Νικαίας, εἰς τόσην διχόνοιαν ἔφερεν αὐτούς, ὥστε ὁ Νικαίας ἐμπράκτως πλέον ἔδειξε τὸ κατὰ τοῦ Ἁγίου Μάρκου μῖσος του. Ἐπειδὴ δηλαδὴ ὁ βασιλεὺς ἄφηνε τὸν Ἐφέσου νὰ ἀπαντᾷ εἰς τοὺς Λατίνους, ὁ Νικαίας, διαμαρτυρηθεὶς ὅτι δὲν δύναται νὰ εἴπῃ ἐλευθέρως τὴν γνώμην του, ἀνεχώρησεν ἐπιδεικτικῶς ἀπὸ πλησίον τοῦ Ἁγίου καὶ μεταβὰς ἐκάθησε μεταξὺ τῶν συγκλητικῶν, ἀφήσας τὸν θεῖον Μάρκον νὰ ἀντιμετωπίσῃ μόνος τοὺς Λατίνους. Τοῦτο ἐτάραξε μὲν τὸν Ἅγιον, ἀλλὰ δὲν ἐκλόνισεν τὸ θάρρος του, ὅστις μὲ μεγαλυτέραν τῶρα σταθερότητα ἀντιμετώπιζε τὰς ἐπιθέσεις των καὶ κατέβαλεν ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον ὡς ἀνίκητον προέβαλον οἱ ἀντίπαλοι αὐτοῦ.

Βλέποντες οἱ ἐν Φερράρᾳ Ἕλληνες τὴν διχόνοιαν ταύτην, ἀπῆλθον πρὸς τὸν Πατριάρχην, παρακαλοῦντες αὐτὸν ἵνα μὲ λόγους παραινετικοὺς συνδιαλλάξῃ τοὺς ἐν διχοστασίᾳ. Καὶ ὁ μὲν Πατριάρχης ὑπεσχέθη νὰ πράξῃ τοῦτο, ἀλλ’ οὐδὲ ἁπλοῦν λόγον εἶπεν, οὕτω δὲ ἡ ἔχθρα τοῦ Νικαίας πρὸς τὸν Ἅγιον Μάρκον ἐγένετο μεγαλυτέρα.

Ὁ Ἅγιος Μάρκος τῇ δυνάμει τοῦ Πνεύματος καταισχύνει τοὺς σοφοὺς τῶν Λατίνων.

Ἐκ τῶν μετεχόντων τῶν διαλέξεων δέκα Λατίνων, εἷς Καρδινάλιος, Ἰουλιανὸς ὀνομαζόμενος, εἶχε τόσην δύναμιν λόγου καὶ μνήμης, ὥστε πάντες τὸν ἐθαύμαζον καὶ τὸν ἐφοβοῦντο. Εἰς τοῦτον ἀπήντα εὐθαρσῶς καὶ μὲ δύναμιν ἐπιχειρημάτων ὁ Ἅγιος Μάρκος, ὥστε ἐν τέλει ἠνάγκασε τοῦτον νὰ παραιτηθῇ τοῦ ἀγῶνος καὶ νὰ ὑποδείξῃ ἀντὶ ἑαυτοῦ τὸν διδάσκαλον Ἰωάννην, ὅστις ἦτο πολὺς τὴν σοφίαν καὶ δεινὸς εἰς τὸ συζητεῖν. Ἀλλ’ ἡ σοφία αὐτοῦ ἦτο κοσμική, δὲν ἦτο πνευματική, τὴν ὁποίαν εἶχε μόνον ὁ Ἅγιος Μάρκος. Μολονότι δὲ ὁ Ἰωάννης ἦτο φιλόνεικος καὶ στρεψόδικος, καὶ συχνὰ προέβαλλεν εἰς τὰς συζητήσεις ζητήματα, τὰ ὁποῖα οὐδεμίαν εἶχον σχέσιν μὲ τὸ συζητούμενον θέμα, ὁ Ἅγιος Μάρκος εὐθὺς ἔδιδε πρὸς αὐτὸν τὰς δεούσας ἀποκρίσεις. Τοῦτο δὲ ἔπραττεν ὁ Ἰωάννης, διότι ὁ Ἅγιος τὸν ἀπεστόμωνε μὲ τὰς σοφὰς ἀποκρίσεις του καὶ δὲν εἶχε τὶ νὰ ἀπαντήσῃ.