Τίς ἡ τοσαύτη φιλονικία περὶ τὴν καινοτόμον ταύτην προσθήκην, ἥτις τὸ σῶμα Χριστοῦ κατέτεμε καὶ διέσχισε καὶ τοὺς ὑπ’ αὐτοῦ καλουμένους ἐπὶ τοσοῦτον ταῖς γνώμαις διέσχισε; Τίς ἡ μακρὰ καὶ χρονία ἔνστασις καὶ ἄφιλος ὑπεροψία τῶν ἀδελφῶν καὶ τῶν σκανδαλιζομένων ἡ ἀλλοτρίωσις; Τί τῶν Πατέρων κατέγνωμεν, ὅτι παρὰ τὰς κοινὰς αὐτῶν παραδόσεις, ἕτερα φρονοῦμεν καὶ λέγομεν; Τὴν ἐκείνων ἐλλιπῆ τιθέμεθα Πίστιν καὶ τὴν ἡμετέραν ὡς τελειοτέραν εἰσάγομεν; Τί παρὰ τὸ Εὐαγγέλιον, ὃ παρελάβομεν, ἕτερον εὐαγγελιζόμεθα; Τίς ἡμῖν ἐβάσκανε πονηρὸς δαίμων τῆς ὁμονοίας καὶ τῆς ἑνώσεως; Τίς τὴν ἀδελφικὴν ἀγάπην ἐξ ἡμῶν ἀφεῖλε, τὴν διάφορον θυσίαν εἰσαγαγών, τὴν οὐκ ὀρθῶς προσφερομένην, ἐπεὶ μὴ διαιρουμένην; Ἄρα ψυχῆς Ἀποστολικῆς ταῦτα καὶ πατρικῆς γνώμης καὶ ἀδελφικῆς διαθέσεως; ἢ τοὐναντίον σκαιοῦ ἂν καὶ διεστραμμένου καὶ αὐθεκάστου καὶ οὐδὲν ἡγουμένου δεινὸν εἰ πάντες ἀπόλλοιντο; Ἐγὼ μὲν οἶμαι τὸν τὴν διαίρεσιν ταύτην εἰσαγαγόντα καὶ τὸν ἄνωθεν ὑφαντὸν χιτῶνα τοῦ Δεσποτικοῦ Σώματος διασχίσαντα μείζω τῶν σταυρωτῶν ὑποστήσασθαι δίκην καὶ τῶν ἀπ’ αἰῶνος ἁπάντων ἀσεβῶν καὶ αἱρετικῶν. Ἀλλά σοι τοὐναντίον ἐξέσται, μακαριώτατε Πάτερ, εἰ ἠβουλήθης μόνον τὰ διεστῶτα συνάψαι καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ καθελεῖν καὶ Θεοῦ οἰκονομίας ἔργον ἐργάσασθαι, τούτου καὶ τὴν ἀρχὴν αὐτὸς κατεβάλου καὶ ταῖς λαμπραῖς φιλοτιμίαις καὶ μεγαλοδωρίαις ἐπηύξησας καὶ τόπερ ἐπιθεῖναι εὐδόκησον· οὐ γὰρ εὑρήσεις ἐπιτήδειον μᾶλλον, ἢ ὃν ὁ Θεός σοι παρέσχετο σήμερον· ἆρον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἴδε πολιὰς αἰδεσίμους καὶ ἱεροπρεπεῖς, κλίνης ἤδη τὸ πλέον καὶ ἀναπαύσεως δεομένας, ἐκ τῶν οἰκείων ὅρων ἐπαναστάσας καὶ προσδραμούσας τῇ σῇ τελειότητι, μόνῃ τῇ εἰς Θεὸν ἐλπίδι καὶ τῇ πρὸς ὑμᾶς ἀγάπῃ συνεχομένους· ἴδε τὸν στέφανον τὸν πλακέντα τῆς δόξης, ὃν περιθέσθαι μὴ ἀναβάλῃ· κατέτεμεν ἕτερος; αὐτὸς συνούλωσον· διέσχισεν ἕτερος καὶ ἀδιόρθωτον τὸ κακὸν ἔσπευσεν ἐργάσασθαι; σὺ φιλονείκτισον ἐπανορθῶσαι τὸ γεγονός, ὡς εἰμὴ ὅλως ἐγένετο τὴν ἀρχήν.
Ἤκουσα τῶν παρ’ ὑμῖν φιλοσόφων, οἰκονομίας χάριν καὶ διορθώσεώς τινων, οὐχ ὑγιῶς περὶ τὴν πίστιν ἐχόντων, τὴν προσθήκην ταύτην ἐξ ἀρχῆς ἐπινοηθῆναι· οὐκοῦν οἰκονομίας χάριν ἀφαιρεθήτω πάλιν, ἵνα προσλάβησθε ἀδελφούς ὧν τῷ Χωρισμῷ