Κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας ἀπέθανεν ὁ βασιλεὺς τῆς Ρώμης Κώνστας, φονευθεὶς ὑπο τοῦ Μαγνεντίου· ὅθεν εὗρον παρευθὺς οἱ Ἀρειανοὶ καὶ πάλιν καιρὸν νὰ κακοποιήσουν τὸν Ἀθανάσιον καὶ νὰ ἐκδιώξουν αὐτὸν ἀπὸ τὸν θρόνον του. Προσῆλθον λοιπὸν εἰς τὸν βασιλέα Κωνστάντιον καὶ ἐζήτησαν ἄδειαν νὰ χειροτονήσουν Πατριάρχην Ἀλεξανδρείας τὸν Γεώργιον, διότι τὸν Γρηγόριον καθήρεσαν, ὡς ἀπαρνησάμενον τὴν τοῦ Ἀρείου αἵρεσιν. Λαβόντες ὅθεν αὐτήν, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς ἦτο Ἀρειανόφρων καὶ ἐπεζήτει εὐκαιρίαν νὰ λυπήσῃ τὸν Ἅγιον, ἐχειροτόνησαν αὐτόν. Ἦτο δὲ αὐτὸς ὁ Γεώργιος ἀπὸ μὲν τὸ πατρικόν του γένος Καππαδόκης, ἀπὸ δὲ τὸ μητρικόν του Ἀρμένιος, ἀγγεῖον τοῦ διαβόλου καὶ ὑπέρμαχος τῆς Ἀρείου δόξης. Τοσοῦτον δὲ ἦτο πονηρότατος καὶ ὕπουλος, ὥστε μόνον ὁ ἀντίχριστος θὰ τὸν ὑπερέβαινεν εἰς τὴν ὑπόκρισιν· ἦτο δὲ καὶ ἀγράμματος, διότι δὲν ἐξεπαιδεύθη καθὼς πρέπει εἰς τοὺς Ἀρχιερεῖς, ἀλλ’ ἀνετράφη κατ’ ἀρχὰς εἰς τὴν ἀγοράν. Μετὰ ταῦτα φιλιωθεὶς μετά τινος ἄρχοντος μεγάλου, εὐνούχου τοῦ βασιλέως, λεγομένου Εὐσεβίου, ὀλίγον κατ’ ὀλίγον μὲ τὴν ὑπόκρισιν ἔγινε καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας. Οὕτω λοιπὸν ὁ Γεώργιος χειροτονηθείς, ἀπῆλθε μετὰ πολλῆς ἐξουσίας βασιλικῆς εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν. Ὄχι δὲ μόνον τὸν Γεώργιον ἐχειροτόνησαν οἱ Ἀρειανοί, ἀλλ’ ἔστειλαν καὶ δύο Ἀρχιερεῖς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, τὸν μὲν Ἀκάκιον, μᾶλλον δὲ κάκιστον, τὸν δὲ Πατρόφιλον, φίλον ὄντα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ διαβόλου καὶ ἐξέβαλον τὸν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Μάξιμον· ἐχειροτόνησαν δὲ ἀντ’ αὐτοῦ ἄλλον ὁμόφρονα αὐτῶν Κύριλλον λεγόμενον.
Τὶς νὰ διηγηθῇ τὰ κακά, τὰ ὁποῖα ἐποίησαν οἱ μιαροὶ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τοὺς Ὀοθοδόξους Χριστιανοὺς τοὺς κηρύττοντας τὸ ὁμοούσιον; Ἦσαν δὲ τότε αἱ ἡμέραι τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὅτε ἐπῆγεν ὁ Γεώργιος εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν καὶ παρευθὺς διώξας ἐκ τοῦ θρόνου τὸν Μέγαν Ἀθανάσιον, ἐκάθισεν αὐτὸς ὡς ἔχων ἐξουσίαν βασιλικήν. Ἀλλὰ τότε μὲν ἡσύχασεν, ὅτε δὲ παρῆλθεν ἡ Νέα ἑβδομὰς τοῦ Πάσχα, ἔδειξε τὴν μιαρὰν γνώμην του ὁ προβατόσχημος λύκος, διότι ὄχι μόνον τοὺς ἀκολούθους τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπους ἐκβαλὼν ἐχειροτόνησεν ἄλλους ὁμόφρονας αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τοὺς Κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς παρέδιδεν εἰς τὸν ἔπαρχον πρὸς τιμωρίαν. Καὶ ἐὰν μὲν ἐποίει ταῦτα μόνον πρὸς τοὺς ἄνδρας, εἶχόν τινα παρηγορίαν τὰ κακά του· ἀλλὰ καὶ τὰς Παρθένους καὶ τὰς Μοναχάς, αἵτινες δὲν ἐπείθοντο εἰς τοὶς λόγους του, ἀπογυμνῶν τοῦ ἐνδύματος,