Διερχόμενος ὅμως ἐκ πόλεώς τινος καλουμένης Κρήνης τοῦ Μόψου, εὑρισκομένης μεταξὺ Κιλικίας καὶ Καππαδοκίας, ἀπέθανεν ἄγων τὸ τεσσαρακοστὸν πέμπτον ἔτος τῆς ἡλικίας αὐτοῦ, ἐβασίλευσε δὲ ἔτη εἴκοσι πέντε. Μαθὼν δὲ ὁ Ἰουλιανὸς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἔσπευσε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν· πρὶν ὅμως ἔλθωμεν εἰς τὴν περὶ τούτου διήγησιν, ἀκούσατε ὁποῖον οἰκτρὸν τέλος ἔλαβε καὶ ὁ μιαρὸς Γεώργιος.
Τόπος τις ἦτο εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν τιμώμενος πάλαι εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ψευδωνύμου θεοῦ τῶν εἰδωλολατρῶν Μίθρα, τότε δὲ εἰς οὐδὲν χρησιμεύων καὶ μᾶλλον ὁ κοινὸς λαὸς ἔρριπτεν ἐκεῖ τὰς κοπρίας τῆς πόλεως. Τὸν τόπον τοῦτον ἐχάρισεν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον ὁ βασιλεὺς Κωνστάντιος ὅταν ἔζη. Εἰς τὸν τόπον αὐτόν, θέλων ὁ Γεώργιος νὰ κτίσῃ Ἐκκλησίαν, προσέταξεν ἵνα καθαρίσωσι τὴν πολλὴν κόπρον· καθαρίζοντες δὲ καὶ ἀνασκάπτοντες τὴν γῆν εὗρον ἐντὸς αὐτῆς βωμὸν εἰδωλικόν, εἰς τὸν ὁποῖον ἦσαν κεφαλαὶ ἀνθρώπων σφαγέντων ποτὲ ὑπὸ τῶν μιαρῶν εἰδωλολατρῶν, πρὸς τιμὴν τοῦ θεοῦ αὐτῶν Μίθρα· ταύτας τὰς κεφαλὰς εὑρόντες Χριστιανοί τινες ἔρριπτον αὐτὰς ἀπὸ τόπου εἰς τόπον καὶ τὰς ἐνέπαιζον. Τοῦτο ἰδόντες οἱ τότε εὑρισκόμενοι ἐν Ἀλεξανδρείᾳ εἰδωλολάτραι καὶ ζηλώσαντες διὰ τὴν πάτριον αὐτῶν θρησκείαν, ὥρμησαν κατὰ τῶν Χριστιανῶν μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων καὶ τινὰς μὲν αὐτῶν ἐτραυμάτισαν, τοὺς περισσοτέρους δὲ ἐθανάτωσαν, τὸν δὲ Γεώργιον, ὡς αἴτιον γενόμενον τῆς ἀνασκαφῆς τοῦ βωμοῦ, συνέλαβον καὶ δέσαντες αὐτὸν εἴς τινα κάμηλον τὸν περιέφερον ἀνὰ πᾶσαν τὴν πόλιν· ὕστερον δὲ ἀνάψαντες πυρὰν μεγάλην, κατέκαυσαν αὐτὸν ὁμοῦ μετὰ τῆς καμήλου· τοιοῦτον κακὸν τέλος λαβών, ἀπῆλθεν εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ τῆς κολάσεως.
Παραλαβὼν δὲ ὁ Ἰουλιανὸς, τὴν βασιλείαν τῶν Ρωμαίων καὶ θέλων εἰς τὴν ἀρχὴν νὰ φανῇ Ὀρθόδοξος, διὰ νὰ τὸν ἀγαπήσῃ ὁ στρατός, διέταξεν, ὅτι ὅπου εἶναι ἐξωρισμένος Ἀρχιερεύς, νὰ ἐπαναλάβῃ πάλιν τὸν θρόνον του, οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἔχουν τὰς Ἐκκλησίας των. Ἀκούσας ὅθεν τοῦτο ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, κεκρυμμένος ὤν, νύκτα τινὰ ἐξελθὼν εὑρέθη εἰς τὸ Πατριαοχεῖον· καὶ ὡς τὸν εἶδον οἱ Χριστιανοί, ἐχάρησαν διὰ τὸ παρ’ ἐλπίδα θέαμα καὶ ἐδέχθησαν αὐτὸν μετὰ πάσης χαρᾶς· οἱ δὲ Ἀρειανοί, μὴ ἔχοντες τί νὰ κάμουν, τότε μὲν ἡσύχασαν, μετὰ δὲ ταῦτα συναχθέντες, ἐχειροτόνησαν Πατριάρχην Λούκιόν τινα ὀνόματι, ὑπέρμαχον καὶ αὐτὸν τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου,