ὅστις εἰς μὲν τὰ γράμματα ὑπερέβαινε τὸν Γεώργιον, εἰς δὲ τὴν ὑπόκρισιν καὶ ἀπανθρωπίαν ἦτο ὅμοιος ἐκείνου. Ἀνελθὼν ὅμως ὁ Ἰουλιανὸς καὶ εἰς τὸν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀπηρνήθη ἐντὸς ὀλίγου τὴν εὐσέβειαν τῶν Χριστιανῶν καὶ ἐγένετο φοβερὸς εἰδωλολάτρης, διὰ τοῦτο καὶ Παραβάτης ὠνομάσθη, καθότι παρέβη τὰς συνθήκας καὶ τοὺς ὅρκους, τοὺς ὁποίους ἔδωκε πρὸ τοῦ νὰ γίνῃ βασιλεύς, ὅτι δηλαδὴ θὰ ἐστερέωνε τὸν Χριστιανισμόν.
Εὐθὺς λοιπὸν ὡς παρρησιάσθη εἰς ἅπαντας, ὅτι εἶναι εἰδωλολάτρης καὶ ἐκήρυξε φανερῶς τὴν λατρείαν τῶν εἰδώλων, τίς νὰ διηγηθῇ τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὰς τιμωρίας, τὰς ὁποίας ἐποίει ὄχι μόνον κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν Ἀρειανῶν; Διότι τὰς μὲν Ἐκκλησίας τῶν Χριστιανῶν ἠφάνιζε, τοὺς Ἀρχιερεῖς, τοὺς ὁμολογοῦντας τὸν Χριστόν, διὰ διαφόρων τιμωριῶν ἐβασάνιζε, πᾶν δὲ εἶδος τιμωρίας ἐπενοεῖτο κατὰ τῶν εὐσεβῶν. Τότε ἡ μὲν πλάνη τῶν εἰδώλων ἐκηρύττετο, ἡ δὲ πίστις τῶν Χριστιανῶν ἠλαττοῦτο. Εἰδωλικαὶ θυσίαι καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἐγίνοντο, ζῷα ἐσφάζοντο θυσιαζόμενα εἰς τοὺς ψευδωνύμους θεούς, τὰ εἴδωλα προσεκυνοῦντο, οἱ εἰδωλολάτραι παρρησιάζοντο, τοσοῦτον δὲ ἐπληθύνετο ἡ εἰδωλολατρία, ὥστε καὶ τὰς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπέκλεισε καὶ ἔστησε τὸ εἴδωλον τῆς Τύχης, προστάξας ὅπως προσκυνοῦν αὐτὸ οἱ πάντες· οἱ δὲ ἄνθρωποι, ἄλλοι μὲν διὰ τὸν φόβον τοῦ βασιλέως, ἕτεροι δὲ διὰ δῶρα, ἅτινα ἔδιδεν εἰς αὐτούς, ἐπήγαινον καθ’ ἑκάστην καὶ ἠρνοῦντο τὸν Χριστόν· καὶ ὅπως ἐδιώκοντο οἱ Χριστιανοὶ πρὸ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, εἰς τὸν καιρὸν τοῦ Μαξιμιανοῦ καὶ τοῦ Διοκλητιανοῦ, ὁμοίως καὶ τότε ἐδιώκοντο καὶ ἐβασανίζοντο ποικιλοτρόπως.
Συνήθροισε δὲ τότε ὁ ἀσεβὴς βασιλεὺς καὶ τοὺς μάντεις καὶ σοφοὺς τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ ἠρώτησεν αὐτούς, διὰ τίνος τρόπου νὰ στερεωθῇ ἡ εἰδωλολατρία καὶ νὰ ἀφανισθῇ τὸ γένος τῶν Ναζωραίων καὶ Γαλιλαίων· καθότι τοὺς Χριστιανοὺς ὁ μιαρὸς οὕτως ὠνόμαζεν, ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς ἦτο ἐκ Ναζαρέτ, ἥτις εἶναι εἰς τὰ σύνορα τῆς Γαλιλαίας. Ἐκεῖνοι δὲ εἶπον εἰς αὐτόν, ὅτι εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν εὑρίσκεται ἄνθρωπός τις διδάσκαλος τῶν Γαλιλαίων, Ἀθανάσιος λεγόμενος, ὅστις εἶναι στήριγμα καὶ θεμέλιον τῆς πίστεως αὐτῶν καὶ ἐὰν ἐκεῖνον φονεύσῃς, εὐκόλως ἐπιστρέφουν οἱ ἄλλοι εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν· διότι ὅταν χαλασθῇ τὸ θεμέλιον τοῦ οἴκου, τότε κατ’ ἀνάγκην θὰ κρημνισθῇ, οὗτος ὁλόκληρος. Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἀποστάτης βασιλεύς,