Ἄλλην φορὰν πάλιν ἦτο ἑορτὴ τῆς Θεοτόκου χαρμόσυνος καὶ συνήχθη πλῆθος ἄπειρον, διὰ νὰ ἀκούσουν τὴν ἀκολουθίαν καὶ διὰ νὰ φιλευθοῦν καὶ σωματικὰ κατὰ τὴν συνήθειαν. Ἦλθον λοιπὸν τόσοι, ὥστε δὲν ἔφθανον οἱ Μοναχοὶ νὰ τοὺς ὑπηρετοῦν, οὔτε εἶχον φαγητὰ νὰ χορτάσῃ κἂν τὸ τρίτον μέρος τῶν ξένων. Ἀλλ’ ἡ ἄφθονος δεξιὰ τοῦ Θεοῦ, ἥτις τρέφει ὅλον τὸν κόσμον πλουσίως, ἐπλήθυνε καὶ τότε τοὺς ἄρτους θαυμασιώτατα, καὶ ἐχόρτασαν ἅπαντες, ἀλλὰ καὶ τόσαι σπυρίδες ἐπερίσσευσαν, ὥστε ἔλαβον καὶ εἰς τὰς οἰκίας των πολλὰ βρώματα καὶ ἔμειναν εἰς τὸ Μοναστήριον τόσα, ὥστε ἔθετον πολλὰς ἡμέρας εἰς τὴν τράπεζαν πρὸς αὐτάρκειαν. Ἔχων δὲ πόθον ὁ Ὅσιος νὰ οἰκοδομήσῃ ὅλα τὰ χρειαζόμενα τῆς Μονῆς, ἔκτισε τρεῖς οἴκους μεγάλους, τὸν ἓνα διὰ νὰ ἀναπαύωνται οἱ ξένοι Μοναχοί, οἱ ὁποῖοι διήρχοντο ἐκεῖθεν ἀπὸ ἄλλας Μονὰς ἢ χάριν προσκυνήσεως καὶ ἐπισκέψεως τοῦ Ἁγίου, καὶ τοὺς ἄλλους δύο διὰ τοὺς κοσμικούς. Εἰς τὸν ἕνα νὰ ἀναπαύωνται οἱ εὐγενεῖς καὶ ἐπισημότεροι καὶ εἰς τὸν ἄλλον οἱ εὐτελέστεροι. Ἔκτισε δὲ καὶ ἄλλο γηροκομεῖον διὰ τοὺς ἰδικούς του Μοναχοὺς εἰς τόπον ἀναχωρητικώτερον, ἵνα ὅσοι γηράσουν ἢ ἀσθενήσουν νὰ ἀναπαύωνται εἰς αὐτὸ ὀλίγον ἀπὸ τοὺς μακροὺς κόπους τῆς προτέρας ἀσκήσεως.
Ἀλλὰ τὶς δύναται νὰ διηγηθῇ κατὰ μέρος τὰς ἀρετὰς τοῦ φιλοθέου τούτου Ποιμένος καὶ τῆς ἱερᾶς αὐτοῦ ποίμνης τὰ κατορθώματα; Ἑξακοσίους ἐνενήκοντα τρεῖς μαθητὰς ἀνέθρεψε, καὶ πρὸς Θεὸν παρέπεμψεν, οἵτινες ἐτέλεσαν τὸν βίον θεάρεστον· καὶ ἄλλοι μὲν ἐτελείωσαν τὴν ζωὴν εἰς τὴν ἔρημον, ἄλλοι ἔγιναν Ἐπίσκοποι, ἄλλοι Ἡγούμενοι, ὄχι διότι ἐζήτουν αὐτοὶ τὸ ἀξίωμα, ὡς ποιοῦσί τινες ἀνόητοι σήμερον, οἱ ὁποῖοι δίδουν ἀργύρια ἵνα ἡγουμενεύσουν εἰς Μοναστήρια πλούσια, ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι τοὺς ἐψήφισαν καὶ μὴ θέλοντας, ὅταν τοὺς ἐγνώριζον ὅτι ἦσαν ἄξιοι νὰ κυβερνήσουν ψυχὰς καὶ νὰ ὁδηγήσουν πρὸς ζωὴν τὴν αἰώνιον· ἕτεροι δὲ πάλιν ἀπὸ τοὺς μαθητάς του ἠρνήθησαν τὸν κόσμον ὁλότελα καὶ ἔκαμαν ἄσκησιν χρόνους πολλοὺς ἓως ὀγδοήκοντα εἰς τὴν ἔρημον. Καὶ μὲ τὸ πλῆθος τῶν χρόνον καὶ πλοῦτον πνευματικὸν συνήθροισαν, καὶ διὰ μέσου αὐτῶν ὁ μακάριος Θεοδόσιος ἐγνωρίζετο εἰς ὅλους καὶ ἐκηρύσσετο, καὶ δὲν ἔμεινε καμμία χώρα σχεδόν, ἥτις νὰ μὴ ἀπήλαυσεν ὠφέλειάν τινα ἀπὸ τὸν θαυμαστὸν Θεοδόσιον.