Ἐδίδασκε δὲ αὐτοὺς ὁ Ὅσιος νὰ γνωρίζουν ὅτι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι συγχρόνως Θεὸς καὶ ἄνθρωπος εἰς μίαν ὑπόστασιν, ἤτοι πρόσωπον, ἔχων φυσικὴν τὴν θεότητα καὶ τὴν ἀνθρωπότητα. Ἔφερε δὲ εἰς μαρτυρίαν τὴν Ἁγίαν ἐκείνην καὶ Οἰκουμενικὴν Τετάρτην Σύνοδον, ἥτις ἀνατρέπει αὐτὰς τὰς δύο αἱρέσεις σαφέστατα, τοῦ δυσσεβοῦς Νεστορίου, ὅστις ἐμέριζε τὸν ἕνα Χριστὸ εἰς δύο υἱοὺς καὶ δύο ὑποστάσεις ὁ ἀνόητος, καὶ τοῦ Εὐτυχοῦς καὶ Διοσκόρου καὶ Σεβήρου, οἱ ὁποῖοι συγχέουσιν εἰς μίαν φύσιν τοῦ ἑνὸς Χριστοῦ τὴν θεότητα καὶ ἀνθρωπότητα· ὅτι ὁ μὲν Νεστόριος ἐφρόνει δύο φύσεις καὶ ὑποστάσεις εἰς τὸν Χριστὸν καὶ δύο υἱούς, ἕνα μὲν τὸν ἐκ Πατρὸς γεννηθέντα Θεόν, καὶ ἄλλον ἐκ τῆς Ἁγίας Παρθένου. Ὁ δὲ Εὐτυχὴς πάλιν καὶ Διόσκορος καὶ ὁ τούτων ὁμόφρων Σεβῆρος, θέλοντες τάχα νὰ πολεμήσουν αὐτὴν τὴν τοῦ Νεστορίου σφαλερὰν διαίρεσιν, ἔπεσαν πάλιν καὶ αὐτοὶ ἀνοήτως εἰς ἄλλην αἵρεσιν, ὀνομάζοντες εἰς τὸν Χριστὸν μίαν φύσιν θεότητός τε καὶ ἀνθρωπότητος, καὶ φρονοῦντες οἱ ἄφρονες παθητὴν τὴν θεότητα· ὅτι ἐὰν ἔχῃ ὁ Χριστὸς μίαν φύσιν, καθὼς αὐτοὶ ἐφλυάρησαν, ἄρα καὶ ἡ θεότης ἐγνώρισε θάνατον. Ἀλλὰ ἂς ἐμφραγῶσιν αὐτῶν τὰ μιαρὰ στόματα, ὅτι αὐτὴ ἡ Ἁγία Τετάρτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐδογμάτισε νὰ τιμῶμεν δύο φύσεις θεότητός τε καὶ ἀνθρωπότητος εἰς μίαν ὑπόστασιν ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως καὶ ἀχωρίστως ἕνα Υἱὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς προαιώνιον κατὰ τὴν θεότητα, ὕστερον δὲ πάλιν γεννηθέντα ἐκ τῆς Ἁγίας Παρθένου, μὲ καινότερον νόμον κατὰ τὴν ἀνθρωπότητα, ὅμοιον τῷ Πατρὶ κατὰ τὴν οὐσίαν ἀμήτορα καὶ ἀπάτορα. Μὲ ταῦτα καὶ ἄλλα ὅμοια ἐδίδασκε μὲ παρρησίαν τὸ ποίμνιον ὁ σοφὸς Θεοδόσιος. Ὅθεν ὁ βασιλεὺς κατ’ αὐτοῦ ἐθυμώνετο, καὶ τὸν ἐξώρισεν ἀδίκως. Ὁ δὲ δικαιοκρίτης Θεὸς ἀφήρεσε τὴν ζωὴν ἐκείνου τοῦ παράφρονος, καὶ ἐπιστρέφοντος πάλιν τοῦ Ὁσίου εἰς τὰ ἴδια ἔπαυσεν ὁ διωγμὸς τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἡσύχασαν τὰ σκάνδαλα. Καὶ οἱ μὲν αἱρετικοὶ ἀρχιερεῖς κακοὶ κακῶς τῶν θρόνων ἐξώσθησαν, οἱ δὲ εὐσεβεῖς ἀπέλαβον τοὺς θρόνους αὐτῶν ὡς τὸ πρότερον, καὶ πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς ἐπῄνεσαν τὸν μέγαν Θεοδόσιον διὰ τὴν παρρησίαν τὴν ὁποίαν ἔδειξε καὶ δὲν ἐψήφισε τὰ βασιλικὰ προστάγματα. Ἐξόχως δὲ οἱ Ἀρχιεπίσκοποι, ὁ Ρώμης Ἀγάπιος καὶ ὁ Ἐφραὶμ Ἀλεξανδρείας τοῦ ἔγραψαν γράμματα ἐγκωμιαστικὰ καὶ πολὺ τὸν εὐφήμησαν.